Ik wil jou

Hoofdstuk 4

Ik moet een stukje rennen om Jack bij te kunnen houden, hij loopt snel met grote stappen door de lange witte gang heen.

Mijn gedachten dwalen af, waardoor ik wat langzamer ga lopen.

Volgens mij heeft hij het toch niet gedaan.. hij lijkt serieus boos. Maar waarom is hij eigenlijk boos? Wat kan het hem schelen?? Denkt ie dat ie mij bezit ofzo??

Ik focus mijn aandacht weer op Jack, die ondertussen al een heel stuk voor me loopt. Ik ren weer een stukje om hem bij te kunnen houden.

'Rustig aan man! Zo snel kan ik niet, ik heb korte benen!' mompel ik half hijgend uit.

Jack twijfelt even, maar loopt dan toch een stukje slomer, zodat hij naast me kan lopen.

'Ik heb nog zo gezegd dat ze dit niet moesten doen..' murmelt Jack zo zacht dat ik het bijna niet kon verstaan. Maar zelfs op zijn zachst kan ik de dominantie en boosheid in zijn stem horen. Ik heb het gevoel dat hij elk moment kan knappen en een gat in de muur gaat slaan.

Eigenlijk zou ik willen vragen waarom hij hier zo boos om is en hem op zijn plek zetten, maar ik heb het gevoel dat ik beter niet aan zijn slechte kant moet zijn.

'Wie heeft het dan gedaan? En waarom?!' besluit ik dan te vragen, want ik vind dat ik in ieder geval wel recht heb op die informatie.

De gang gaat naar links door, ik kijk even gauw het hoekje om en zie dat daar weer een hoop deuren zijn die allemaal dicht zitten. Jack pakt ineens mijn hand en trekt me voorzichtig mee een trap af.

'De andere jongens' reageert hij eindelijk en draait zijn hoofd naar me om. Als ik vragend terugkijk gaat hij door 'ik zal ze zo wel aan je voorstellen.' Met dat antwoord ben ik tevreden, ik had toch geen duidelijker antwoord verwacht.

'Nadat ik ze in elkaar heb geslagen..' gromt hij er nog zacht achteraan en laat dan mijn hand los, om vervolgens een deur te openenen aan het einde van de trap.

We lopen opnieuw een veel te witte gang door. Aan het einde staat een deur op een kier, aan de andere kant van de deur hoor ik gelach.

Jack loopt gelijk naar binnen. Ik blijf nog even staan. Zou ik nu kunnen ontsnappen? Ik kijk even om me heen. Het is hier echt een doolhof.. Ik twijfel nog een momentje tot de kwade stem van Jack plots door de gang galmt. 'Laura?!'

Als ik nu zou proberen te ontsnappen zou hij me geheid vinden en dan zou hij zijn boosheid op mij afreageren.. Nee ik kan nu beter doen alsof en later ontsnappen.

Ik zucht nog even diep en stap dan ook door de deur naar binnen.

Ik kom als eerst terecht in een keuken. Het is een ruime keuken met veel kastjes en in het midden een keukeneiland met een paar krukjes er naast.

'Laura?' hoor ik nog eens, dit keer al wat zachter. Ik kijk waar het geluid vandaan komt en zie links van me een deurgat waar ik Jack doorheen naar me kan zien kijken.

'Kom je?' vraagt hij, waarop mijn benen automatisch reageren door naar hem toe te lopen zonder dat ik er wat in te zeggen heb.

Als ik door de deuropening stap kom ik nogmaals in een grote ruimte, dat waarschijnlijk de woonkamer is. Recht vooruit zie ik namelijk de bank met 3 jongens erop. Er tegen over staat een enorme flat screen tv die aan staat, het nieuws is op.

'Oké wie van jullie heeft godverdomme die camera's opgehangen in de badkamer zonder mijn toestemming?!' dreunt Jack's stem ineens, waardoor ik mijn aandacht weer op hem richt.

De jongens kijken elkaar aan, nu pas kan ik hun gezichten goed zien en zie ik dat het de 2 jongens die mij eerder ontvoerd hebben zijn die zich hadden voorgesteld als Brian en Charlie, samen met nog een zwartharige jongen. Jeez ook al zo knap..

Charlie en Brian kijken bang naar de zwartharige jongen die opstaat en op Jack af loopt. Jack kijkt hem aan alsof hij hem wil vermoorden, maar hij trekt zich er niks van aan kijkt Jack rustig aan terwijl hij praat, 'Ah chill Jack, dat was gewoon een grapje van Alex.' Hij legt zijn hand op Jack's schouder. 'Hij wilde even een sneak peek sinds hij weet dat hij er zelf nooit zo eentje zal krijgen' terwijl hij zo eentje zegt werpt hij snel een blik op mij en knipoogt naar me.

Jack wordt aanzienlijk rustiger van dit antwoord, maar reageert met een geïrriteerde toon, 'Natuurlijk Alex weer. Waar hangt die lapzwans überhaupt uit?'

De jongen haalt zijn hand weer van Jack's schouder af en leunt op de bankleuning. 'Kweenie, zei dat ie nog iets moest doen en snelde de deur uit.'

'Hm' murmelt Jack terwijl hij zijn iPhone uit zijn broekzak pakt en ergens doorheen begint te scrollen. Natuurlijk heeft hij ook weer de laatste iPhone, deze guys hebben echt alles, rijk, de looks, wel jammer dat ze criminelen zijn.

'Hé maar no worries man, die camera kun je er zo weer uit wrikken' gaat de jongen door. Hij loopt naar een kastje dat naast de bank staat en pakt er iets van af. Hij loopt weer terug en geeft Jack het voorwerp, waarvan ik nu kan zien dat het een tang is.

Jack pakt de tang van de jongen aan en wil alweer weglopen, maar werd gestopt door de jongen, 'Hé ga je ons niet voorstellen?' zegt hij met een grijns. Jack kijkt geïrriteerd naar hem op, maar loopt toch terug.

'Nou volgens mij heb jij die klootzakken daar al ontmoet, Charlie en Brian' zegt hij ongeïnteresseerd terwijl hij nog met de tang in zijn hand naar de jongens op de bank wijst, 'en deze eikel hier is Nick'. Nick grijnst breed bij het horen van zijn naam en steekt zijn hand naar me uit, die ik aarzelend aanpak. Hij geeft me gauw een handkus en maakt een kleine buiging voor me. 'Tot uw dienst' zegt hij daarbij met een bekakt accent.

Jack rolt zijn ogen en wil alweer weglopen, maar ineens hoor ik mijn naam van de tv wegkomen. Ik loop gauw naar de bank en pak de afstandsbediening, waarmee ik de tv harder zet.

'..Laura de Vries die vannacht is meegenomen uit haar huis. Buren hadden het ongeval gehoord en hadden de politie gebeld, die al snel ter plaatse waren. Tot nu toe zijn er geen verdachten of aanwijzingen. Als u haar gezien heeft geef het dan alstublieft door aan de politie, u kunt dit doen door..'

Het bericht wordt abrupt afgekapt door Jack die naar de tv was gelopen en hem uit had gezet. Verbijsterd kijk ik hem aan.

'Zo is het genoeg geweest. We gaan weer naar boven' verklaart hij. Als blikken konden doden was hij nu op weg naar de begraafplaats geweest. Hij beantwoord mijn blik even kwaad en ik wist dat het geen zin had om tegen te stribbelen. In plaats daarvan ren ik kwaad langs hem heen via de keuken weer de gang op. 

Zijn voetstappen hoor ik al gauw achter mij en kort daarna voel ik zijn hand in mijn rug me de goede kant op leiden. Ik schud zijn hand van me af en geef hem weer een kwade blik, waarop hij zucht en me voorging de trap weer op.