Ik wil jou

Hoofdstuk 3

'Ughh' kreun ik en grijp naar mijn hoofd. Zo veel hoofdpijn... Ineens herinner ik me weer dat ik ben gekidnapt en gelijk schiet ik omhoog. 'AU! POTVERDIKKIE!' Schreeuw ik uit en ik grijp opnieuw naar mijn hoofd. Ik open mijn ogen, maar ik zie niks, het is hier heel donker. Mijn ogen passen zich aan aan het donker en beetje voor beetje zie ik duidelijker dat ik in een soort kist zit. O mijn god, ben ik begraven onder de grond??!

Plotseling wip ik even een stukje omhoog en hoor ik een soort toeter. Oh gelukkig, dat was een drempel, ik zit dus nog in een voertuig.. Maar waar gaan we heen...

'Ja ja Jack, we zijn op weg. We zijn nu bijna bij de laatste grens' hoor ik een stem zeggen een stukje van me vandaan. Dat is Charlie's stem volgens mij.. 'Ja, komt goed. Oké. Yo, tot morgen.' Wie is Jack en wat bedoelt hij met laatste grens? Gaan we naar een ander land??

Hoe lang zijn we nu al onderweg.. Ik weet niet hoe lang ik bewusteloos ben geweest maar we zijn nu sowieso al in Duitsland of Frankrijk ofzo.. Oh nee.. Ik moet echt ontsnappen.

Ik probeer de kist te openen, maar ik krijg er geen beweging in. Om me heen voel ik ook niks om me te helpen en de kist is nogal smal. Dit gaat niet lukken..

Ineens heb ik ook door hoe erg mijn blaas op knappen staat en hoe moe ik ben. Ik moet echt naar het toilet.. HET TOILET, oh shit shit shit. Ik moet het echt snel verwisselen, shit. Hopelijk zijn we er snel.

De moeheid wordt te erg en ik sluit mijn ogen even terwijl ik nadenk over een ontsnappingsplan. Ik kan wel heel even 5 minuutjes slapen..

De volgende dag:

Brr.. het is hier veel te koud.. Ik voel om me heen voor de dekens. Oh geen wonder, ik had mijn deken niet over. Ik gooi de deken over me heen en kruip weer lekker in mijn kussen. Huh wacht dit is niet mijn kussen. Herinneringen van de vorige dag komen ineens naar boven. Verstard blijf ik liggen, niet wetend wat ik moet doen of waar ik ben.

Voorzichtig open ik mijn ogen een stukje en gluur door mijn wimpers heen. Ik lig op een bed in een wat lijkt op een redelijk ruime slaapkamer, voor zover ik kan zien. Een paar meter van me vandaan is een deur en een stukje rechts ernaast staat een bureau. Ik durf me niet om te draaien om naar de rest van de kamer te kijken.

Zou die deur naar buiten leiden.. zou ik kunnen ontsnappen? Ik twijfel nog even, maar dan kruip ik toch het bed uit. Ik kan het in ieder geval proberen..

Ik loop voorzichtig naar de deur toe en duw het hendel naar beneden. Natuurlijk, op slot. Ik slaak een zucht en plof op het bed neer. Wat nu..

Ik kijk de kamer verder rond. Het is best een mooie kamer.. een hemelbed, bureau, zelfs een balkon.. Ik draai mijn hoofd nog een stukje verder en gil als ik daar een jongen zie zitten op een zitzak en loop een stukje achteruit.

'Ho rustig' zegt hij met een kalme stem en staat op.

'RUSTIG?! IK SCHRIK ME TOCH HELEMAAL KAPOT ALS JIJ DAAR ZO INEENS ZIT! WIE BEN JIJ EIGENLIJK??!' schreeuw ik kwaad naar hem uit.

'Ik ben Jack. En ik zit hier al een tijdje hoor..' grijnst hij en leunt met 1 voet tegen de muur aan. 'Je was zeker heel moe.'

'Ja wat denk je zelf als jullie me steeds bewusteloos blijven slaan?!' roep ik naar hem uit. 'Oh nee wacht in die kist ging ik wel zelf slapen..' voeg ik er zachtjes aan toe. Ik bedenk me dat ik hier in mijn dunne pyjama sta, zonder bh of iets en doe gauw mijn armen over elkaar voor me.