Senden bana iyi geldiğini sandığım ne varsa yalan çıktı her defasında. Biliyor musun, kaçtığın gerçeğin esiri olursun. Sen bunu hiç fark etmedin ve en sonunda kaybettin.
00:01
"Dinle, üç kelime; benden önce vazgeçme."
16/01/2020
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yaşadığım anılarda var oldun. Bir gece ansızın gelmedin bana, zaten hep benimleydin fakat görünmezdin. Üşüdüğüm zamanlarda sıcak içecekler, battaniyeler, kalın kıyafetler değil de senin kolların ve sevgin ısıttı beni. İyi ki Nira. İyi ki küçük, ruhu bir anne kadar şefkatli kızım.
✨
6. BÖLÜM: GÖKTEKİ YILDIZIN GÖLGESİ
"Neden böyle yapıyorsun?" telefonumun ekranına bakarken yaşadığım mutsuzluk hissiyle omuzlarım çöktü. Mesajlaşma kısmından çıkarak onu yeniden aramayı denedim.
Aradım, açmadı. Mesaj attım, cevap vermedi. Kırıldım, hissetmedi. Oysaki en yakınımdı.
"Artık sevmiyor mu beni?" diye fısıldadım üzgünce. "Bir yıl oldu görüşmeyeli. Bitti mi arkadaşlığımız?"
Yeri gelir sana iyi hissettiren ve yanında bambaşka birine dönüştüğün kişi seni terkedebilir. Bazen istemezler ama bilirler, kader. Bir kere yazılan bozulmaz.
Sıkıntıyla oflayarak telefonumun ekranını kapatırken bulunduğum odayı adım sesleri doldurdu.
"Nira? Kızım sen gitmemiş miydin?"
Başımı çevirip hemen sağ tarafımdaki piyano hocamı gördüğümde telefonumu da cebime koymuştum. "Biraz daha çalışmak istemiştim, birazdan çıkarım."
Kafasıyla beni onayladığında arkasını dönerek bir kıza seslendi ve yanına gelmesini istedi. Tekrardan bakışlarını bana çevirdiğinde gülümsedi. "Biraz vaktin varsa kalır mısın? Yeni bir öğrenci kayıt yaptırmış ondan sonra dersim bitiyor. Birlikte çıkarız olur mu?"
Her ne kadar kabul etmek istemesem de başımı olumlu anlamda sallamıştım. Nazenin hoca ile evlerimiz çok yakındı. Yalnızca iki sokak uzağımızda oturuyordu.
Kırmızı ojeli parmaklarıyla birkaç metre ileride, pencere kenarındaki ikili koltuğu gösterdi. "Oraya otursan olur mu? Ders bu sınıfta işlenecek."
