Love's Debt (R18)

Kabanata V

"I'm loosing everyone and everything
and maybe even myself."

TULALA ako sa repleksyon ko sa salamin. Hindi ko lubos maisip ang nangyari. Bakit ko nararanasan ang ganito? What have I done? Masamang tao ba ako noong past life ko, kaya ganito ang karma sa akin?

Binaboy niya ako. Pakiramdam ko, ang dumi dumi ko. Kailanman, hindi ko naramdaman ang ganito. I never been disrespected like what he did to me.

"Let's eat." Aniya nang makalabas siya sa shower. Parang wala siyang ginawang mali sa akin.

Ang tagal kong nagbabad sa shower kanina pero pakiramdam ko, nababahiran pa rin ako ng kadumihan.

"Stop crying. I didn't hurt you, Sunny."

Tiningnan ko siya ng masama. "Talaga ba? So anong tawag mo sa ginawa mo sa akin? Pinagsamantalahan mo ako! You took advantage of me! Hindi mo man ako nasaktan pisikal, dito oh! Dito sa puso ko, ang sakit sakit. How dare you... How dare you, Van Angelo?!"

"You're my wife now, Sunny. Stop acting like that. I never took advantage of you. It was a punishment! Telling in front of me how much you love your fucking ex-boyfriend, that made me feel so mad, Sunny."

"Iyon ang totoo! At alam mo 'yon. Asawa? Oo, asawa mo ako dahil sa utang ng pamilya ko. Hindi mo ako asawa dahil nagmamahalan tayo kaya huwag kang um-aktong parang mali pa na ipagsigawan kong mahal ko ang boyfriend ko. Inuulit ko, boyfriend ko, at hindi ex!"

Gusto kong maging matatag sa harap niya kahit durog na durog ang puso ko. Sa tuwing ipipikit ko ang mga mata ko, naaalala ko ang ginawa niyang kababuyan sa akin. Hindi ko siya mapapatawad. I hate him to death!

"Don't push my button, Sunny. I might fuck you and punish you again. Don't fucking mention that bastard."

Nakipagtagisan ako ng tingin sa kaniya. "You're way more bastard than him." Sabi ko saka nilampasan siya.

Lumabas ako ng kwarto "namin" na sa tingin ko, wala akong magagawa kung hindi pagtiisang makasama siya sa iisang kwarto.

Bumaba ako ng salas. Dumiretso ako sa labas, papunta sa garden. I need some fresh air. Kung iisipin ko ng iisipin ang ginawa ni Van sa akin, ako lang din ang magiging talo.

He's doing what he wants. Wala siyang pakialam kung naaagrabyado na niya ako. He's not the Van Angelo that I knew when we were kids.

He's the cold and heartless Van Angelo─that started when we were in college.

"I ordered some foods. Let's just wait."

Hindi ko namalayang nakasunod na siya sa akin. Malaki naman ang bahay na 'to pero alam niya agad kung nasaang gawi ako ng bahay.

"Hindi ako gutom. Kumain ka mag isa mo." Pagmamatigas ko.

Paano niya nagagawang um-akto na parang wala siyang ginawa sa akin?! Ganoon na ba siya kasama? Siguradong bawat araw na dadaan, lalalim ng lalalim ang galit ko sa kaniya.

Napalunok ako nang maramdaman ko ang pagyakap niya sa akin mula sa likod ko. Nakapatong ang baba niya sa balikat ko. Amoy na amoy ko ang pabango niya─o normal na amoy ba niya iyon?

"Stop being a brat, Sunny. Please? We will eat together, alright?"

Mabilis akong kumalas sa kaniya saka siya hinarap. Hindi ko alam kung bakit may bahagi sa dibdib ko ang naapektuhan sa ginawa niyang iyon.

"Stop acting like we're madly inlove with each other. Walang gano'n. Hindi tayo ganoon, Van Angelo."

Namaywang siya. He tilted his head and stared at my eyes. Seryoso ang mukha niya.