A Silent Lie

{01}

{ Y A D E }

Langzaam open ik mijn ogen. Als ik alles wijzig zie wrijf ik een keer in mijn ogen. Ik kijk mijn kamer rond. Het is een simpele kamer. Ik heb er nog niet zoveel in gedaan. Ik woon al bijna een maandje hier in Miami. Het liefst wil ik weer terug naar Bel Air naar mijn vrienden. Mijn vader vond het nodig om alle nare herinneringen achter te laten en hier een nieuwe start maken.

Tijdens de verhuizing vond ik het wel jammer om al mijn vrienden te missen, maar ik had het niet zo slecht zoals mijn zus Yara. Ze moest haar vriend achterlaten. Ze heeft sinds die dag niet meer tegen mijn vader gepraat. Ergens vind ik het wel kinderachtig van Yara dat ze nu al een maand bot tegen papa doet, maar ja zo is zij en daar kan je niks aan veranderen.

''Yade! Ben je wakker? We moeten zo vertrekken!'' Klinkt de stem van mijn vader. Oh ja, omdat het nog zomervakantie is en de scholen bijna beginnen moeten we Yara naar haar school brengen. Ze gaat op kamers, want om haar iedere keer naar Orlando te brengen is geen pretje. Ik denk dat ze het zelf niet eens erg vindt.

''Ja!'' Roep ik terug en stap mijn bed uit. Ik blik snel op mijn telefoon en zie dat het 09: 35 is. Ik moet haasten en ik denk zelfs dat ik ontbijt oversla. Shit.

-

Voordat ik mijn kamer verlaat kijk ik nog snel in de spiegel. Een zwart rokje met een witte topje van het merk Levi's. Snel stap ik mijn Nike Air Force en haal mijn telefoon uit de lader.

'Ik kom!' Roep ik naar beneden en sluit mijn kamerdeur dicht. Dan ren ik als een mongool naar beneden. Ik moet altijd haasten. Ik ben niet zo van op tijd komen als ik op tijd ben is het altijd 'Precies op tijd', maar ja heb ik denk ik van mijn moeder. Alle herinneringen komen omhoog als ik opeens aan mijn moeder denk.

FLASHBACK

''Lieverd, je kan niet binnen 5 minuten al je ei gekookt hebben,'' zegt mijn moeder zuchtend als ze het eitje open breekt. Alles glijdt uit het schil. Ik kijk er vies naar en dan kijk ik naar mijn moeder die een lach op haar gezicht heeft.

''Ew, wat is daarmee gebeurd,'' mijn vader komt de keuken inlopen met Yara.

''Een mislukt eitje,'' zeg ik teleurgesteld. Mijn moeder ziet mij en houd mijn gezicht vast met haar handen.

''We maken nieuwe en dan beloof ik je dat die de perfectste wordt van heel Bel Air.'' vertelt ze me. Ik knik blij en geef haar een knuffel.

''Oké, laat mij dan maar dit even opruimen dekken jullie de tafel?'' Zegt mijn moeder zodra ze mij loslaat en het aanrecht schoonmaakt.

-

Ik was zes en wou een eitje koken een glimlach verschijnt op mijn gezicht. Met een glimlach loop ik de woonkamer in.

''Zo hèhè daar heb je onze prinses,'' zegt mijn vader, terwijl hij opstaat. Yara zit er maar chagrijnig bij. Echt hoe houd ze dat vol alsof we opeens voor haar terug gaan. Het leven gaat ook niet altijd zoals ik het wil.

Yara staat op en pakt haar koffer. Als ik de gang in kijk zie ik nog een grote koffer en een kleine die je zeg maar in de vliegtuig mee kan nemen. Papa neemt de grote koffer en rolt hem naar buiten. Ik daarentegen pak de kleine koffer en pak nog heel snel een appel van de fruitschaal die op de tafel ligt.

''Je moet voortaan echt eerder je bed uit,'' zegt Yara. Oh ze zag me en ik dacht dat ik het sneaky kon. Ik glimlach naar haar en neem snel een hap van de appel.

''Meiden kom nou. We moeten er half 2 al zijn en het is een eind rijden,'' hoor ik mijn vader klagen. Maar we gehoorzamen hem. Ik doe de deur nog op slot en stap de auto in.

Orlando here we come!

{ EIND 01}

Nou? hoe vonden jullie het? Als je het niet zo leuk vond, garandeer ik je dat je bij de derde deel het echt veel leuker gaat vinden!

Vergeet het sterretje niet te vullen!!

Okay nog een fijne dag, pretties!

Xxjes