A Silent Lie

{42}

{ Y A D E }

"Yaad?!" Roept mijn vader als hij net de woonkamer wilt inlopen verstopt Yara snel achter de deur.

"Ja?" Vraag ik. Hij kijkt Jayce en Val aan.

"Oh hey jongens," groet hij ze. Ze groeten terug. "Oh wat lekker," de blik van mijn vader valt op de koffietafel met de zoetigheid erop.

"Hoi pap," zegt Yara dan. Mijn vader draait met een ruk om en kijkt Yara verbaasd aan.

"Yara?!" Zegt hij blij en ze vliegt hem in zijn armen. Ik kan het niet laten en knuffel ze ook.

"Oh meisje wat heb ik je gemist," zegt mijn vader. Hij duwt ons langzaam van hem af. "Waarom heb je niks verteld?" Vraagt hij.

"Verassing?" Zegt Yara lachend en geeft me een klein duwtje.

"Ik moest het heel lang voor je verborgen houden. Sorry daarvoor," zeg ik.

"Geef niet ik ben blij jullie weer te zien. Ik neem een keer vrij en we gaan met z'n drieën iets leuks doen." Vertelt hij.

"Klinkt goed," zeggen Yara en ik tegelijk. Ik kijk even naar Jayce die vooruit zich staart in tegendeel Valeria die op het puntje van de stoel zit.

"Oké we gaan even bij kletsen," zegt Yara en ze nemen plaats op de bank.

"Ja-" ik word vol onderbroken door Jayce.

"Ik ga even frisse neus halen," deelt Jayce mee. Ik knik en neem ook plaats op de bank naast Valeria.

Wat is er opeens met hem?

"Val vind je ook niet dat Jayce opeens zo koud doet?" Vraag ik zacht, zodat alleen Valeria het hoort.

"Niet echt gemerkt," zegt ze. Ik zucht. "Ga anders even met hem praten," zegt ze. Ik knik en sta dan op.

"Ik ga ook even naar buiten," zeg ik.

"Ik ga naar huis heb nog huiswerk en morgen moet het al ingeleverd worden," zegt Valeria.

"Is goed," zegt mijn vader. Yara staat op en geeft Valeria een knuffel.

"Morgen gaan we uiteten," zegt Yara en wijst naar Val en mij.

"Klinkt gezellig," zegt Val. Yara glimlacht en ik loop samen met Valeria naar buiten. Jayce staat bij zijn auto te roken. Hij was gestopt naar mijn gevoel.

"Ik spreek je," zegt Val ik geef haar een knuffel.

"Doei doei," ik loop naar Jayce en omhels hem van achter. Hij verstijfd even, maar trekt me dan naar hem toe.

"Ik schrok," zegt hij. Ik giechel en kijk hem aan.

"Ik dacht dat je niet schrok van kleine meiden zoals ik?" Zeg ik lachend. Hij glimlacht en blaast het rook uit zijn mond. Ik laat hem los en kijk hem aan. "Ik dacht dat je niet meer rookte," zeg ik.

"Dat is nooit gebeurd, ik nam gewoon even een pauze en dat is nu voorbij," teleurgesteld kijk ik naar de grond. "Wat is er?" Vraagt hij.

"Ik denk aan je gezondheid," zeg ik. Hij gooit het sigaret weg en blaast het rook uit. "Ik had het gewoon even nodig, Yade," zegt hij. Hij heeft zichzelf groot gemaakt. Normaal als hij met me praat bukt hij een beetje naar mijn lengte. Maar nu moet ik helemaal opkijken naar de grote Jayce.

"Geef me je aansteker," beveel ik. Hij kijkt me vragend aan en geeft het dan toch.

"Wat ga je-" voordat hij zijn zin af kan maken gooi ik de aansteker de bosjes in. "Je weet toch dat ik overal wel aanstekers heb liggen?" Zegt hij. Hij irriteert me. Hij doet het express.

"Waarom doe je zo opeens? Net in de woonkamer zat je ook zo stil vooruit te kijken, wat is er?" Vraag ik terwijl ik hem doordringend aan kijk.

"Yade er is niks. Je doet irritant laat het gewoon," zucht hij.

"Ik doe irritant?" Vraag ik beledigd. Hij kijkt me alleen maar aan. Zonder twijfels komen de volgende woorden uit mijn mond.

"Ik of die kankerstokken, kies maar,"

Met grote ogen kijkt hij me aan.

"Verdomme Yade doe nou niet zo kinderachtig," zegt hij. Zijn kaken staan stevig op elkaar. Zijn kaaklijn is nu beter te zien. Ik kijk hem aan en schud mijn hoofd.

"Oké is goed, doei Jayce," en met die woorden loop ik weg,

"Yade!" Roept hij.

"Laat me met rust," en loop mijn huis in. Zuchtend laat ik me tegen de deur aanleunen. Ik hoor een harde klap. Dan hoor ik de autodeur opengaan. Ik voel de tranen in mijn ogen prikken. Ik weet dat ik het niet zo moet doen, maar ik denk gewoon aan zijn gezondheid. Ik had gedacht dat hij meteen mij zou zeggen, maar zelfs daar dacht hij aan. Dat betekent toch genoeg dat ik helemaal niks voor hem beteken?

"Yaad?" Snel veeg ik de tranen die over mijn wangen waren gerold. Yara staat bij de deur. Gelukkig ziet ze mijn tranen niet, omdat het te donker is in de hal.

"Ik ga slapen, doei," zeg ik en loop meteen de trap op.  

"Doei lieverd," zegt ze en gaat de woonkamer in. Aangekomen in mijn kamer kleed ik me om en poets ik mijn tanden. Ik wou het shirt aan doen van Jayce, maar die heb ik tegen de grond gegooid. In een slaapbroekje en topje kruip ik mijn bed in.

Een piepgeluidje van mijn telefoon maakt me wakker van mijn lichte slaap.

Jayce❤️: 'Je weet toch dat ik voor jou kies?'
00:02

Me: 'Oh je weet het na 2 uur nadenken?'
00:03

Jayce❤️: 'Ik wist het meteen al. Ik hou van je.'
00:03

Ik negeer hem en doe mijn telefoon uit. Ik ben gewoon te boos om op hem te reageren en dat mag hij best weten. Na 2 minuten hoor ik weer mijn telefoon.

Jayce❤️: 'Het spijt me, welterusten.'
00:05

Ik doe mijn telefoon weer uit en kijk voor me uit. Toch pak ik weer mijn telefoon en besluit het volgende te sturen.

Me: 'truste.'
00:09

Vergeven heb ik hem nog niet, maar om hem de hele nacht wakker te houden doe ik niet. Ik sluit mijn ogen en val weer in slaap.

{ END 42 }

Vergeet het sterretje niet te vullen!!

Och och

Xxjes