A Silent Lie

{25}

{ Y A D E }

"Succes," Valeria geeft me een knuffel en verlaat dan mijn huis. Ik doe de deur achter haar dicht en blijf er tegen aanleunen. Nu komt het.

Met kleine stappen loop ik naar de woonkamer.  Jayce zit op de bank en is druk bezig op zijn telefoon. Hij lijkt niet te merken dat ik de woonkamer in kom lopen.

Ik loop door naar de keuken en schenk 2 glazen  Cola in. Dan loop ik weer terug naar de woonkamer en neem plaats naast Jayce, terwijl ik de volle glazen op de tafel leg.

"Zullen we dan maar beginnen?" Vraag ik om zijn aandacht te krijgen.

"Ja," mompelt hij en legt zijn telefoon weg. Zijn telefoon leek heel interssant te zijn net.

"Ik haal snel mijn laptop," zeg ik, voordat ik antwoord kan krijg ben ik al weg.

In mijn kamer pak ik snel mijn MacBook en het papiertje waar de opdracht op staat. Dan ga ik weer naar beneden. En ga ik naast Jayce zitten.

Ik start mijn laptop op, terwijl ik tussendoor de opdracht doorneem.

"Jayce?" Zeg ik. Ik zit aan de andere kant van de bank. "Jayce?" Zeg ik nog een keer als hij niet terug reageert. "Jayce!" Roep ik dit keer.

"Hmm?" Mompelt hij, terwijk hij zijn telefoon weer wegstopt. Serieus? Wat is er mis met hem.

"Ik noem je naam drie keer en je lijkt schijt aan me te hebben," zeg ik licht geïrriteerd.

"Ja sorry was belangrijk." Zegt hij, terwijl hij zijn hand door zijn haal haalt. "Maar wat zei je?"

"Doe je dit expres?!" Vraag ik boos. Zijn afwezigheid irriteert me gewoon.

"Nee, nee echt niet ik het was gewoon belangrijk." Zegt hij. Ik knik. Ik laat het maar ik wil beginnen aan de opdracht. Jayce staat op en komt wat dichter bij mij zitten.

"Hier lees maar even de opdracht ik heb het gedaan," zeg ik en open een Word documentje. Hij knikt en neemt het papiertje aan.

Als Jayce en ik al zo 5 minuten bezig zijn begint zijn telefoon te piepen. Het zijn berichten achter elkaar. Is het dan zo belangrijk? Meteen haalt Jayce zijn telefoon uit zijn zak.

"Wat is er eigenlijk zo belangrijk?" Vraag ik en ben ergens bezorgd.

"Het is niks," zegt hij kortaf.

"Als het niks is dan ging je gewoon door en reageer je niet meteen op je berichten." Zeg ik. Het is gewoon zo.

"Ik ga," zegt hij en staat op.

"Wat? Jayce wat is er gebeurd?" Vraag ik bezorgd terwijl ik ook opsta.

"Iets wat je verdomme niks aan gaat!" Zegt hij boos. Ik schrik van zijn reactie en deins achteruit. Zijn blik verzacht als hij mijn reactie ziet.

"Sorry Yade, ik bedoelde het niet zo," zegt hij en wilt mijn armen vast pakken. Maar ik neem snel een stap naar achter.

"Nee, ik wou je helpen, maar het gaat me inderdaad niks aan," ik loop snel langs hem heen naar de voordeur. Ik open de deur. Jayce volgt mijn elke beweging. "Doei Jayce," zeg ik terwijl ik naast de voordeur sta.

Hij loopt mijn richting op en blijft voor me staan.

"Yade kom op, sorry," zegt hij. Ik grinnik kort.

"Doei," zeg ik. Hij knikt en loopt dan met een emotieloze blik weg. Ik sla de deur dicht en blijf er tegen aan leunen. Ik laat me langzaam naar beneden zakken. Dan rolt die ene verstopte traan over mijn wang.

Ik beteken niks voor hem zo zie je maar wat hij vanmiddag zei gewoon een grap was. Ik wou hem helpen. Als het echt zo belangrijk was.

Ik hoor de auto van Jayce starten waarna hij met een snelle snelheid wegrijdt. Ik veeg ruw de tranen van mijn gezicht en loop naar de badkamer.

Als ik even in de spiegel kijk voel ik mijn telefoon in mijn achterzak trillen. Fronsend haal ik mijn telefoon uit mijn achterzak.

Paps

Ik neem meteen op.

GESPREK

"Hey pap?"

"Hoi Yade, heb je iets belangrijks te doen?"

"Eh nee, ik heb alleen een opdracht die pas vrijdag af moet zijn," ik sluit de deur van de badkamer en loop de trap af naar beneden.

"Oke sta over 5 minuten buiten, zie je zo!"

En er wordt opgehangen voordat ik iets terug kan zeggen.
-

Normaal werkt mijn vader nog steeds dat hij nu veel eerder klaar is verbaasd me. Snel pak ik een vestje uit mijn kamer. Jemig. Het is wel steeds trap lopen.

In de woonkamer zet ik de lichten uit en leg ik mijn Macbook en papieren van school weg. En ruim ik de glazen waar niemand nog iets van gedronken heeft op. Wanneer ik mijn telefoon weer voel trillen ren ik naar de voordeur en zie ik papa in de auto zitten.

Ik sluit de deur achter me dicht en loop met een grote glimlach die ik nog op kan zetten naar mijn vader. Misschien is het dan een neppe lach, maar het moet. Ik heb geen zin in vragen.

"Je bent veel eerder klaar," zeg ik als ik de autodeur open doe en erin stap.

"Dat klopt, er was brand ontstaan in de keuken van het gebouw dus moest iedereen naar huis," zegt mijn vader wanneer die wegrijdt.

"Omg! Is er iemand gewond?" Vraag ik bezorgd.

"Nee Yade," lacht mijn vader. "Gelukkig niet, het was een kleine brand, maar er was veel rook." Zegt hij.

"Oh," zeg ik en merk dat ik nog geen gordel om heb. Snel klik ik die vast. "Maar waad breng je me naartoe?" Vraag ik nieuwsgierig.

"Ik, je vader, ontvoer je naar de lekkerste restaurant van Miami en neem je dan naar de Mcdonald's voor een ijsje," zegt hij met een enge blik, wat er eerder grappig uitziet. Ik lach en geef hem een tik tegen zijn schouder.

"Heb je dit net allemaal gepland?" Vraag ik lachend. Hij knikt.

"Ik had er zin in!" Roept hij en zet dan een muziekje op. Oké mijn vader kan echt heel gek zijn af en toe, maar dit is leuk. Ik moet bepaalde mensen nu even uit mijn hoofd halen.

{ END 25}

Vergeet het sterretje niet te vullen!

Houden jullie quarantaine nog vol? Ik niet. Nooit gedacht om dit te zeggen, maar "ik mis school" 🥺

Xxjes