A Silent Lie

{24}

{ Y A D E }

Achter Jayce staat Gianna jaloers te kijken. Ik negeer haar en kijk naar de klok die boven de deur hangt. Ik sta op en blijf voor Jayce staan.

"Ik zie je vanavond, bij mij," zeg ik en loop langs hem heen als de bel te horen is.

-
"Echt?" Vraagt Valeria verbaasd. Ik knik. We lopen samen arm in arm naar de scooter. Ik heb der zojuist alles verteld wat er tussen Jayce en mij is gebeurd.

"Hij komt trouwens straks, maar je gaat wel mee, want ik ben alleen thuis," zeg ik waarop ze knikt.

"Eigenlijk had ik niet verwacht dat Jayce achter iemand aan zou gaan," zegt Valeria.

"Maar het is niet achter me aan gaan vergeet niet dat we een tijdje geen contact hadden, Val." Zeg ik.

"Ja, maar kijk. Ik denk niet dat Jayce bij zijn bedpartners nog na een week er mee gaat praten. Die meiden hebben niet voor niks altijd gebroken harten." Zegt ze. Ik haal mijn schouders op.

"Ik ben niet met hem naar bed geweest," zeg ik.

"En daarom is het apart, zelfs dat hebben jullie niet gedaan en alsnog blijft jij achter je aan gaan. Ik denk dat hij je toch wel leuk vind," zegt ze.

"Daarom sprak hij een week niet tegen me," zeg ik ongeïnteresseerd.

"Misschien was hij in de war?" Zegt ze.

"Echt Val kap, ik wil hem niet!" Zeg ik terwijl dat laatste gelogen is. Ergens van binnen wil ik hem graag, maar zometeen is dat allemaal maar niks. Ik sta echt niet te wachten op een gebroken hart.

"Oké oké," ze gooit haar handen in de lucht.

"We gaan." Zeg ik en stap op mijn scooter. Valeria gaat achterop en zo rijden we naar huis.

-
"Je lijkt nu echt op Judeska met die kleur!" Ik gier het uit. Ik kom niet meer bij van het lachen.

"Hou je bek man, jij lijkt niet veel beter," lacht ze. Allebei hebben we geprobeerd om de look van Judeska na te doen. Valeria is het gelukt maar bij mij zijn de ogen mislukt. Ik lijk op een clown. Lachend kijk ik naar Valeria via de spiegel die nog een laag rode lipstick smeert op haar lippen.

De deurbel is te horen. Valeria kijkt me vragend aan. Ik haal mijn schouders op en sta dan op. Valeria loopt ook mee naar beneden.

"We zien er niet uit zometeen is het een jongetje die misschien wil plassen," zegt Valeria.

"Nou dan doet hij het meteen bij de voordeur in zijn broek," zeg ik. Valeria lacht.

"Ah!" Ik mis een treed waardoor ik met een rare beweging op de grond beland.

Valeria begint hard te lachen en ik begin ook te lachen.

"Oh sorry m'n ogen vielen dicht door wat er op zit." Zeg ik en sta weer op. Valeria schudt haar hoofd en maakt de deur open.

Mijn hart stopt heel even, maar begint meteen weer te bonzen.

Zachtjes begint Valeria te lachen. Ik kijk haar met grote ogen aan en dat moest ik niet doen, want ze begint nu helemaal los te gaan.

Jayce staat ons met fronsend aan te kijken. Ik had helemaal vergeten dat hij zou komen.

"Ik ben eh..." Ik kan niks zeggen ik zie er niet uit!

"Judeska!" Roept Valeria. "Kom binnen," zeg  ik en Val gaat lachend naar boven. Ik ga een stapje opzij, zodat Jayce naar binnen kan.

"Ga maar in de woonkamer zitten. Ik ben zo terug," zeg ik.

"Ik hoop dan zonder die make-up," zegt hij grijnzend. Ik knijp mijn ogen dicht.

"J- ja," komt er onzeker uit. Snel ren ik de trap op naar mijn kamer waar Valeria nog steeds lachend der make-up aan het afhalen is.

"Bitch! Dit is erg!" Roep ik en ga snel met make-up doekjes over mijn gezicht. "Get off my face," zeg ik. Valeria lacht en maakt snel een foto van me. "Hey!" Roep ik.

"Is leuk ik laat je iedere keer hier terug denken," zegt ze en stopt haar telefoon weer in haar zak.

"En ik dacht dat het een jongetje die misschien wou plassen was," zeg ik.

{ END 24 }

Vergeet het sterretje niet te vullen!
Xxjes