A Silent Lie

{22}

{ J A Y C E }

Een kleine glimlach siert om mijn lippen als ik Yade lachend zie vechten voor haar ijskoffie.

''Ga je het nog doen?'' Een zachte stoot tegen mijn schouder doet me opkijken.

''Ik durf serieus alles, maar dit niet fucking raar,'' zucht ik.

''Ik durf het ook niet,'' lacht Chase.

''Kijk ons wanhopig doen,'' lach ik en gooi mijn sigaret weg en trap hem uit. ''Ik ben Jones en ik ga het gewoon doen, see you,'' zeg ik tegen Chase.

''Jayce! Jayce!'' De gillende stem van Gianna bereikt mijn oren. Iedereen begint te kijken. Ook Yade zie ik om kijken door het harde gegil van Gianna.

''Wat is er?'' Sis ik naar Gianna. Ze komt op me aflopen en drukt haar lippen op de mijne. Ik zoen even terug, maar stop meteen. Als ik langs haar kijk zie ik Yade en haar vriendin de school inlopen. Veel kinderen kijk naar ons en Gianna kijkt me glimlachend aan.

''Ik weet dat je meer wilt, maar je moet even wachten,'' zegt ze verleidelijk, terwijl ze met de touwtjes speelt van mijn hoodie.

''Nou ik zal je zeggen, je weet niks.'' Ik duw haar handen van me af en loop naar binnen.

In de aula is ze niet, maar als ik de gang inloop zie ik haar staan bij haar kluisje. Ze gooit boos een paar boeken erin. Boos? Oké ik weet het niet zeker. Ik gooi ook altijd zo mijn boeken erin. Ik loop haar richting op en blijf achter haar staan. Ze heeft niks door.

''Klootzak,'' hoor ik haar zachtjes mompelen. Ze propt een blaadje in haar tas en sluit dan haar kluis. Ze draait om en leunt tegen haar kluisje aan. Dan heeft ze het door dat ik hier sta. Ze kijkt me geschrokken, maar haar geschrokken blik is meteen al weg en er is een soort van boze emotie gekomen. Ze zucht en loopt dan langs me heen.

Alles ging zo snel. Snel pak ik haar onderarm vast en draai ik haar naar me toe. Door mijn harde beweging botst ze zacht tegen mijn borstkast aan.

''Waar was je van plan om te gaan?'' Vraag ik, terwijl ze een stap naar achter neemt en ik nog steeds haar hand vast heb.

''Wat boeit jou dat,'' zegt ze en rukt haar hand los uit de mijne. Vervolgens loopt ze weg. Snel loop ik achter aan.

''Yade, luister,'' zeg ik als ik naast haar loop. Ze stopt en kijkt me dan aan. Ze haalt haar schouders op en schudt dan verward haar hoofd.

''Waarom? Ik dacht dat ik iets verkeerd had gedaan, maar blijkbaar niet. Ik ben gewoon niks voor je net als al die andere ben ik net zo naïef , echt ik haat mezelf.'' Zegt ze. De brok in haar keel is te horen. Ze draait om en loopt dan weg. Oké ze moet echt kappen met weglopen.

Snel til ik haar op en gooi haar over mijn schouder. Als een veertje.

''Jayce laat me los!'' Ze stribbelt tegen, maar niks lijkt voor haar te werken. Ik ben nou eenmaal zo sterk.

Ik loop het schoolplein op en meteen kijkt iedereen naar wat er gebeurd.

''Hallo?! Gaat niemand me helpen?!'' Yade roept naar haar vrienden, maar die staan er verbaasd bij. Een kleine grijns verschijnt op mijn gezicht. Rustig loop ik door alsof er niks raars gebeurd.

''Uuufff,'' zucht Yade als ik haar na een tijdje op de grond zet. ''Ik kon ook aan je haar trekken, maar dat zou pijn doen dus ik deed het niet,'' zegt ze terwijl ze wegkijkt en haar goed doet.

''Oh echt?'' Zeg ik lachend. Yade kijkt me emotieloos aan.

''Wat wil je zeggen?'' Zucht ze en draait om en kijkt naar het vijvertje. Ik ga naast haar staan met mijn handen in mijn zakken en Yade heeft haar armen over elkaar geslagen.

''Ten eerste, je bent niet naïef,'' ze kijkt me even aan en richt haar blik weer op het vijvertje. ''En ten tweede je bent echt niet zoals die andere meiden helemaal niet zelfs. Oké je bent wel een meisje, maar een leuk meisje,'' zeg ik. ''Waar ik gevoelens voor heb gekregen,'' zeg ik er achterna. Zo het is er uit. Ze weet nu wat ik voel.

Voorzichtig kijkt ze op. Haar ogen verbinden de mijne.

''Ik meen het,'' zeg ik zacht, maar ze hoort het.

{ END 22 }

Vergeet het sterretje niet te vullen!

Xxjes