A Silent Lie

{27}

{ YADE }

"Bedankt pap, voor deze gezellige avond." Zeg ik voordat ik de auto uitstap. Hij glimlacht naar me en knikt. Ik stap uit en blijf naar het huis kijken. Een raar gevoel is te voelen in mijn buik. Het is niet een gevoel van ongesteld worden. Ik negeer het en loop naar de voordeur.

Mijn vader opent de deur en ik wil naar boven lopen.

"Kom je zo weer even naar beneden. Ik wil even praten." Zegt hij. Ik kijk hem vragend aan.

Ik begin over alles na te denken wat ik in mijn leven heb gedaan, maar ik kan niks ergs bedenken. Alleen de ene keer over dronken worden, maar ik ben al gestraft.

"Het kan ook nu," zeg ik en loop richting de woonkamer. Mijn vader knikt en loopt achter me aan naar de bank.

Ik plof op de bank en mijn vader komt naast me zitten.

"Wat is er?" Vraag ik.

"Yade, ik weet dat ik niet vaak thuis ben waardoor ik niet veel tijd heb met jou en toen met Yara-" snel onderbreek ik hem.

"Pap ik weet het en het is helemaal niet erg, want ik weet dat je ons hier ergens in hebt zitten," zeg ik terwijl ik rondjes maak met mijn vinger en wijs naar zijn hart. Hij lacht.

"Ik weet het, maar gaat alles wel oké met je zit je niks dwars wat je graag kwijt wil?" Vraagt hij.

Op dit moment zit 1 ding me dwars en dat is, Jayce. Toen hij tegen me schreeuwde vond ik het wel erg, maar ik snap het denk ik wel ergens. Misschien was het gewoon iets wat ik niet hoef te weten.

"Nee," geef ik antwoord op mijn vader. Hij knikt. Ik sta op en loop richting de gang.

"En hoe zat het met die jongen die bij je in bed heeft geslapen?" Vraagt hij, waarna ik geschrokken omdraai en hem met grote ogen aankijk. Heeft hij- omg!

"Pap het is echt niet wat je denkt ik was toen dronken. We hebben echt niks gedaan!" Zeg ik bang. Het is even stil, maar het gelach van mijn vader onderbreekt de stilte.

"Ik weet dat je geen domme dingen doet waarvan je spijt krijgt." Zegt hij. Een warm gevoel raast door mijn lichaam. Het gevoel dat je weet dat je vader je vertrouwt.

"Gelukkig," zucht ik.

"Maar even hoor en heb dit ook tegen Yara gezegd toen ze wel wat jonger was dan jij." Zegt hij. Ik wacht op wat hij wilt zeggen. "Ik wil dat je geen tienermoeder wordt." Zegt hij streng. Ik voel mijn wangen gloeien.

"Pap! Ik weet het alsof ik van plan ben om het te worden." Zeg ik.

"Heeft die jongen een strafblad? Werkt hij? Weetje ik wil hem ontmoeten," zegt hij vastbesloten en klapt in zijn handen. Met grote ogen kijk ik hem aan.

"Eh pap? Hij heet Jayce en ik weet niet of het kan." Zeg ik. Mijn vader kijkt me vragend aan.

"Hoezo?"

"Het ligt een beetje raar tussen ons, oké stop je weet genoeg ik ga slapen," zeg ik waarna ik me omdraai en wegloop.

"Mijn kleine meiden worden groot," hoor ik hem nog mompelen. Met een glimlach loop ik richting mijn kamer.

Ik maak me klaar voor bed en scroll nog even door mijn social media. Weer kruipt dat onaardige gevoel in mijn buik. Ik leg mijn telefoon weg en kruip onder mijn dekens.

{ END 27 }

Vergeet niet het sterretje te vullen!

Xxjes