A Silent Lie

{12}

{ Y A D E }

Hoe dom is hij? Ik heb letterlijk het hele gesprek gehoord. Nou alleen wat Jayce zei. Maar ik hoorde steeds ze en haar. Komt hij vervolgens vertellen dat zijn vriend z'n hand heeft gebroken, sorry hoor maar ik vind dat er iets niet klopt. En ik heb een gevoel alsof hij liegt. Ik deed maar alsof, maar ik zit er nu de hele tijd over te piekeren.

Ik open de deur en stap uit, zonder iets te zeggen tegen Jayce. Ik gooi de deur weer dicht en loop naar mijn voordeur. Ik ben zo in mijn gedachten verzonken dat ik het niet doorhad dat Jayce ook zijn auto uitstapte.

''Yade!'' Roept hij. Ik stop met lopen en draai me om. Hij staat daar met zijn hand in zijn nek en de andere in zijn zak. Langzaam komt hij naar me toelopen en kijkt hij me doordringend aan. ''Wat heb ik gedaan?'' Vraagt hij als hij voor me staat. Ik haal mijn schouders op.

''Misschien gelogen?'' Zeg ik. Hij trekt zijn wenkbrauwen op. ''Kom op, Jayce. Ik hoorde letterlijk alles wat je zei en het was alleen ze of haar dan kom jij vertellen dat je vriend z'n hand heeft gebroken?'' Zeg ik.

''Je gelooft me dus niet?'' Vraagt hij. Ik kijk hem aan en schud mijn hoofd.

''Wat dacht je? We kennen elkaar net!'' Zeg ik gefrustreerd. Jayce laat zijn hoofd naar achter vallen en pakt dan mijn handen vast. Ik kijk er emotieloos naar.

''De moeder van mijn vriend is heel erg overstuur en is aan het huilen. Dus sorry als je dacht dat ik loog.'' Opeens viel het me op. Shit. Ik kijk langzaam weg. Ik ben echt een sukkel ik moet niet te snel denken van het negatieve.

''Sorry,'' zeg ik zacht.

''Wat zei je? Ik hoorde je niet,'' zegt hij en bukt een klein beetje naar me toe. Ik leg mijn hand op zijn borstkast en duw hem weg.

''Je hoorde me wel en nu ga,'' zeg ik. Hij gooit zijn handen in de lucht en neemt stappen naar achter, terwijl hij met zijn verdomde leuke glimlach naar me kijkt.

''Ik spreek je,'' zegt hij en stapt dan zijn auto in. Ik open mijn voordeur en hoor Jayce wegrijden.

''Omg what the fuck deed je met Jayce!'' Roept de bekende stem van Valeria. Ik draai me geschrokken om.

''Laat me niet zo schrikken, Val!'' Roep ik terug en loop naar binnen. Valeria loopt achter me aan het huis in.

''Je bent wel eigenwijs hé en ik mag Jayce niet maar alsnog wil ik alles weten,'' zegt ze. Ik rol met mijn ogen en sluit de deur.

''Is goed, loop door,'' zeg ik, terwijl ik mijn schoenen uitdoe en ook naar de woonkamer loop.

''Oké waar zal ik beginnen,'' zeg ik, terwijl ik mezelf op de bank laat vallen.

''Bij het begin,'' zegt ze en laat haar hoofd op haar handpalm rusten. Ik begin Valeria alles te vertellen. Het moment dat ik hem had afgewezen en dat hij me had geholpen, net voor de deur en onze zoen heb ik voor het laatst bewaard.

''OMG! Je hebt wat?! Gurl ik zei nog hij is echt een badboy,'' zegt ze. Ik haal mijn schouders op.

''Bij mij is die denk ik anders,'' zucht ik. Ze staat op en loopt naar de keuken. Ze komt terug met een glas water en gooit het water recht in mijn gezicht. Ik sta zo snel mogelijk op.

''Wat doe je?!'' Roep ik boos.

''Je wakker maken uit je wereld besef je wel wat voor een jongen Jayce is?'' Vraagt ze met haar handen in haar zij.

''Wat boeit jou dat?! Mensen kunnen toch veranderen?'' Roep ik boos.

''Ik probeer je alleen te beschermen voor een gebroken hart!'' Roept ze.

''Ga toch weg! Ik weet zelf wel wat ik doe,'' zeg ik boos en loop van haar weg.

''Prima, maar kom niet naar me toe als het toch wel zo is,'' zegt ze kalm en verlaat dan mijn huis. Ik negeer haar en loop door naar mijn kamer. Waarom kan ze gewoon niet blij voor me zijn? Of vindt zij Jayce gewoon leuk en durft ze het niet te vertellen. Een vriendin hoort blij voor je te zijn ook al was ik verliefd op een moordenaar.

Met een grote sprong land ik op bed. Het is een uur geleden dat ik Jayce nog zag.

Ik spreek je

De woorden van Jayce komt in gedachten. Snel pak ik mijn telefoon om te kijken of ik een berichtje heb gekregen van hem, maar nee.

{ END 12 }

Vergeet het sterretje niet te vullen!

Xxjes