Sunsets of LOVE

Chapter Five

<3

     Excited ako ngayon kasi sabi ni Mommy Sandra ngayon daw dadating yong amdak niya. Matagal na ako rito sa Isla Casandra pero ni minsan ay di ko pa nakikita ng personal yong anak ni Mommy.

Anak anakan lang ako ni Mommy Sandra, yong totoong anak niya daw doon sa Maynila nagta trabaho. Di ko alam kung saan yon, ang alam ko lang basta malayo yon. Lagi akong kinukuwentuhan ni Mommy tungkol sa anak niya. Gwapo daw yon, matalino, bugnutin minsan pero mabait daw. Pero sabi ng mga kasambahay may sa halimaw daw yong anak ni Mommy. Kaya medyo natatakot din ako ngayon kasi baka kainin niya ako. Kasi yong mga napapanod ko sa anime, lalo na yong sa Inuyasha, yong mga halimaw nangangain ng tao. Buti na lang yong bida don, si Inuyasha, half halimaw lang kaya mabait siya. Pero come to think of it, tao naman si Mommy Sandra, snd bale half tao, half halimaw lang yong anak niya... so... malamang mabait din siya gaya ni Inuyasha.

Napangit ako sa naisip ko. Hindi naman pala siya bad at hindi siya nangangain ng tao... yehee...

I'm Mavis nga po pala. Anak anakan po ako ni Mommy Sandra. Sabi ni Mommy nakita daw nila ako noon sa may pampang, walamg malay tapos akala nila patay na ako. Pero noong dinala nila ako sa hospital ng islang ito. eh naagapan daw ako kaya ngayon heto ako, still alive and kicking... May amnesia daw ako, ito yong sakit kung saan nalilimutan ng tao ang nakaraan niya. Yon yong rason kung bakit wala akong matandaan sa nangyari sa akin at kung ano ang pangalan ko. Nong una pinahanap ni Mommy yong pamilya ko, kaso wala talang makapagsabi kung saan ako galing. Minsan nga naiisip ko na isa akong sirena na nagkatawang tao.hihi

Kalaunan ako na yong nagpatigil sa pagpapahanap sa pamilya ko, naniniwala kasi ako na kusang babalik ang mga alaala ko sa tamang panahon.

Tiningnan ko yong litrato ng anak ni Mommy. Nakakunot yong noo niya. Sabi ni Lenny, yong kaibigan ko na anak ni Aleng Maria na nagtatrabaho rito sa isla gwapo daw tong anak ni Mommy kahit may sa anak ng dilim. Luka luka talaga si Lenny, may tao bang may magulang na dilim? Unless 'dilim' yong pangalan ng asawa ni Mommy. Pero hindi, sa pagkaka alam ko Maxwell eh. Tinamaan talaga ng kakulitan tong si Lenny.

Lumabas ako ng bahay. Hinanap ko si Noodles, yong cute na aso na alaga rito nina Mommy. Makikipag laro ako sa kanya. Wala kasi si Lenny ta pumunta ng kabilang Isla.

"Hey Noodles, come to Mommy," tawag ko sa rito ng namataan ko ito malapit sa gate. Agad naman itong tumakbo palapit sa akin. Hinimas ko yong ulo niya.

"Goodboy Noodles!" pinagpatuloy ko yong paghimas sa ulo niya. "Laro tayo, Noodles. Habulan." kumahol yong aso ibig sabihin game ito. Napangiti ako. Tumayo ako at biglang tumakbo.

"Habulin mo ako, Noodles!Bleh!" binelatan ko pa siya bago kumaripas ng takboa Patakbo kong tinungo yong gate ng bahay. Balak ko kasing pumunta sa dagat kasi doon hindi niya ako nahahabol. Di kasi marunong lumangoy si Noodles. Nyahaha

Habang tumatakbo ay nilingon ko si Noodles kung sumusunod nga ito.Ai hala malapit na siya.Binilisan ko yong pagtakbo kahit di pa rin lumilingon sa harapan ko, kaya-

*@#bogsh*#

tumilagon ako hanggang Pampanga.hehe joke lang napahandusay lang ako sa lupa. May nabunggo kasi akong pader.

"What the-" sabi nong pader.

Agad ako dng dinaluhan ni Noodles at dinilaan sa mukha. Ang sweet talaga ng asong 'to.

"I'm fine Noodles.Naalog lang konti yong utl ko." napansin kong napatigil si Noodles at matamang nakatingin lang doon sa pader.

"Who are you and what are you doing here in our house?" sabi nong pader.

Huh? Nagsasalita ang pader?

Tiningala ko yong pader tapos nagulat ako kasi anino lang yong nakikita ko. Mataas na kasi yong sikat ng araw at nasisilaw ako kaya di ko maaninag yong mukha, pero sure ako na hindi pader yong nasa harapan ko,kundi isang malaking... malaking halimaw.

"Uwaaa. halimaw Mommy.. halimaw. help Mommy."

"What's going on here? What's wrong- Zeref?"dinig kong sabi ni Mommy.

"Zeref, son. Oh, I miss you" I heard mommy saying. Tumingala ako then I saw Mommy hugging the monster.

"I miss you, too Mom." said he. They kept on hugging each other for quite a while until Mommy remembered my presence. Tinulungan niya akong tumayo at pinagpag yong damit ko. Pero takot pa rin ako kay sumiksik ako sa likuran niya habang si Noodles naman ay paikot-ikot sa paanan ko.

"Zeref, hijo huwag mo naman takutin si Mavis."

"I'm not Mom. She bumped and she hasn't even apolize yet." mukhang galit yong monster.

"Mavis," I heard Mommy saying. Tapos hinawakan niya ako sa balikat. "Open your eyes, darling. He's not a monster."marahan pa siyang tumawa.

Minulat ko yong mata ko. Walang halimaw, yong nakatayo sa harapan namin ngayon ay yong lalaking sa pagkakatanda ko ay yong may litrato sa loob ng bahay. Yong lalaking laging nakasimangot... gaya ngayon.

"Mavis dear, this is my son, Zeref Lawliet Schreave. Zeref, this is Mavis.The one I've been telling you that was sent from heaven." then she smiled at me.

"Akala ko po ba Mommy sa dalampasigan niyo ako nakita? Bakit sabi nyo sa langit? Doon ba ako galing?" inosenteng tanong ko. "Mommy don't tell me bumagsak ako galing langit?"

Then Mommy Sandra burst into laughter and hug me.

"You never fail to make me laugh, dear Mavis."

Huh? May nakakatawa ba sa sinabi ko? Si Mommy, o nahahawa na sa kabaliwan ni Lenny. Binitiwan ako ni Mommy tapos binalingan si Zeref whom I caught was looking at me intensely.

"Ehem, ah Zeref," Mommy said while half smiling," mabuti pa pumasok na tayo. I know you are tired. Let me lead you to your room, son."bumaling naman si Mommy sa akin."Mavis,Lenny's in their house, may dala siyang cds ng anime galing kabilang isla.Sasamahan ko muna si Zeref."then gave me her sweetest smile.

"Opo. Punta po muna ako don." then they went inside

Ah, muntik ko nang makalimutan.

"Welcome home, Kuya Zeref!" I shouted at them nong papunta na sila sa loob ng bahay.They turned their backs.Nakakunot yong mga noo nila.

"Mavis, don't call him Kuya." Mommy told me while smiling then lead Zeref inside the house.

Bakit naman hindi pwedi, eh diba anak ni Mommy si Zeref, tapos anak naman din ako ni Mommy. Eh di pwedi kaming maging magkapatid.

The thought of it excites me!

<<<<<3

end of chapter five

||

*Penreal kumakaway*

hello,hello...

Okie, ahm ... I just want to apologize for the inconsistency of the grammars, spellings and tenses. Trade mark ko na daw 'yon sabi ng mga barkada ko,.lol.

Pero hindi,..atin atin lang to ha, huwag niyong pagkakalat... medyo tagilid kasi yong utak ko basta grammars and spellings yong pinag uusapan,. abay pacensya naman po at ang aba ninyong lingkod ay isang hamak na nilalang lamang at kailan ma'y hindi naging at magiging perpekto. But I'm learning,.. always learning, yon po yong isa sa mga favorite hobbies ko...ang matuto pa. I always believe that there is always a room for improvement... to which I can acquire through learning... actually the bottom line is inaanyayahan ko po kayong, punahin at itama ang mga pagkakamali ko sa mga isinusulat ko. Libre lait...baleh pag-iisipan ko na lan kung gagawin ko kayong palaka o mangkukulam sa mga kwento ko.lol! pero talaga po, akin pong papahalagahan ang lahat ng maiko-comment nyo. Mamats!

^Pen||