Sunsets of LOVE

Chapter Seven

<Mavis' POV)

Masaya akong nagluluto rito sa kusina. Napapakanta nga ako eh.

At kung ikaw ay nakatawa
Ako pa ba ay nakikita,
Nalilimutan ko ang itsura ko
Kapag kausap na ikaw
Sana naman ako'y pakinggan
At nang ikaw ay malinawan
Dahil nabihag mo ang aking paningin at damdamin...
Chinito...

"You sing."

"Ai, chinito!!" nagulat ako sa boses sa likuran ko. Ang nangyari tuloy natalsikan ako ng sabaw dahil nabitawan ko yong sandok sa loob ng kaserola. "aw!"

Mabilis naman akong dinaluhan ni Zeref.

"Why are you so clumsy? Malakas ka bang magkape at napaka nerbyosa mo?" he took my hand and inspected it. Actually, wala naman na yong sakit. Konting talsik lang 'yon. Pero meron akong nararamdamang kakaiba sa pagkakawahak niya sa kamay ko. And I love that feeling. And I just can't take my eyes off him. Ewan. Siguro kasi sabi ni Lenny, gwapo si Zeref at natural lang yong mapatingin sa isang gwapo.

Nahuli niya akong nakatingin sa kanya. Kumunot agad ang noo niya. Favorite hobby niya siguro to eh nuh?

"What are you staring at?"tanong niya.

Alam naman niyang siya ang tintingnan ko. Meron pa bang iba?

"Ikaw, ikaw ang tinitingnan ko. Meron pa ba akong ibang tinitingnan?" he looked at me.

"Why are you staring at me then?"

"Kasi gwapo ka. Sabi ni Lenny natural lang daw tingnan ang mga gwapo kasi di nakakasawa." binitiwan niyang bigla ang kamay ko.Parang napaso bah. Then, lumihis yong tingin niya sa ibang direksyon tapos tumalikod na siya at tinungo ang pinto ng kusina.

"Put some ointments on your burns. Huwag mo ring babasain ang mga 'yan."yon lang at tuluyan na siyang umalis.

Anong nangyari don? Ba't yon umalis? Napansin ko ring namula yong pisngi niya. Naiinitan ba si Zeref? Kung sa bagay, kasi naman nandoon din siya sa harap ng gas stove, eh.

Hayaan na nga at nang makapagpatuloy sa pagluluto...at pagkanta...

...chinito...chinito...

___________________________

<Zeref's POV>

Umalis na agad ako ng kusina matapos ang sinabi ni Mavis. That girl! Anong iniisip niya. Shet! And why am I affected??

"You're used to everyone telling you handsome and good looking, so why so affected now son?" nagulat ako ng malingunan si mom.

"What do you mean, mom?"maang tanong ko.

She smiled. Something in that smile worries me.

"Narinig ko si Mavis na sinasabihan kang gwapo. Sanay ka naman sa mga taong sinasabihan kang gwapo, bakit tinakasan mo si Mavis, Zeref?" yes, my intriguing mother.

"May nakalimutan lang akong gawin,mom."

She teasingly looked at me. Then placed her hands on my cheeks.

"You don't need to blush while saying that, son."

I'm blushing?? Where's that damn mirror when you need it.

I heard mom laughed so loud.

"It's okay, son. You don't need to explain."

"Explain what?"

"That you like her."

"Mavis?"

"I didn't mention a name, yet you know whom I'm referring to. Guilty much?"talking like a teasing mother, eh?

"Mom, I don't know where this conversation leading to, so please stop this."

Instead of saying anything, she started walking towards the library. When she's about to open the door, she looked at me.

"Follow me, son. I want to tell you something."

And so I followed her.

___________________________

<Mavis' POV>

Narito ako ngayon sa kwarto ko. Tinatapos ko kasi tong isang painting ko. Two months ago nadiscover namin ni Mommy na may talent ako sa pagpipinta. And from that time ginawa ko na ring hobby tong pagpipinta.

Tiningnan ko yong paintings. Konting details na lang at tapos na rin to. I smiled kasi akala ko imposibleng ipaint si Zeref na nakasmile. Opo, si Zeref po yong pini-paint ko. Sabi kasi ni Mommy sa makalawa birthday ni Zeref. And since wala naman akong pera para makabili ng regalo, I decided to paint him instead. Sinabi ko yong plano ko kay Mommy and the next morning she handed me a picture of Zeref. Parang stolen shot yon. He was looking at something pero hindi ko alam kung ano basta nakasmile siya. Hindi yong tipikal na smile na kita yong ngipin. Kung tama yong pagkakaintindi ko, it's a deep smile. Yong smile na nanggagaling sa puso. Yong smile na di kita sa labi pero kitang kita sa mata.
A beautiful smile.

Ano ka yang iniisip ni Zeref nang mga oras na iyon? Siguro naiisip niya noon kung ano ang ulam pagkahapunan. Kasi kung naiisip ko yon, ganto rin yong smile ko.

Nakarinig ako ng katok sa pinto. And so I opened it. It's mommy Sandra. She smiled when she saw my painting.

"Very beautiful. You're so full of talent dear." sabi niya.

"Upo po muna kayo Mommy. Thank you po sa papuri. Maganda po kasi yong subject ko Mommy, kaya maganda rin yong kinalabasan." I smiled at her.

I caught her looking at me.

"Do you like Zeref, Mavis dear?" she asked.

"Syempre naman po. Kahit po lagi siyang nakakunot ng noo at minsan galit, alam ko pong mabait siya."ngumiti siya tapos tumayo.

"Make him very happy, Mavis."she held my hand.

I don't know kung anong sumagi sa isipan ko. Pero ramdam kong gusto ko ring pasayahin si Zeref.

I looked at her straight in the eye and answered her sincerely.

"I will, Mom. I will."

<<<<<<<3

End of Chapter Seven

Yes, just a short update. Peace ^_^v

|| just some trivia.

Everytime I accidentally curse or say bad words, I immediately slap my face or my lips. PARUSA kasi bad nga po yon. I'm allergic to badwords. Sumasakit ang tenga ko tuwing nakakarinig ako ng mga yon. Kaya naman napakalaking hamon sa akin ang magsulat ng mga bad words sa kwento ko.Haha. Napaka OA po ng problema ko nu,?

Alam ko po kasing hindi po yon maiiwasan. Hindi ko po pweding pasunudin ang mga characters sa anino ko. Kaya sa tuwing sinusulat ko po yong mga Bwords na yon sa kwento ko i-kinakagat ko po yong kamay ko (bt dnt worry i wash my hands b4 i do that.haha.)

Kaya hayon po.. Yon na po yon.lang kwenta.lol! Enjoy reading.

^Pen||