CHAPTER SEVEN
After lunch na naka balik ng hospital si bronwynne, nag usap pa kasi sila ni gerald sa labas pareho nilang ayaw na marinig ni gwen kong anuman ang nang yari sa kanya kagabi.
Pag pasok nya sa kwarto ay may nakita syang babaeng naka upo malapit sa kama nakahawak ito sa kamay ng pasyente at lumuluha naramdaman siguro nito na may ibang tao kaya lumingon ito.
"sino ka?" tanong nito sabay punas ng luha sa mga mata.
"Sorry po Kung naisturbo ko kayo gusto ko lang po malaman kong okey na po ba sya."
"ikaw ba ang naka kita sa anak ko sabi kasi ng doctor may babae daw na nag dala sa kanya dito kagabi."
"opo ako nga po iyon" sagot ni bronwynne dito
"salamat Ining" bigla syang niyakap nito "hindi ko alam kung anong gagawin ko kong nawala saakin ang anak ko" ginantihan nya rin ito ng yakap. Naawa sya kasi kitang-kita naman ang hirap na nararamdaman nito.
"umupo muna tayo dito Ining umalis pa kasi iyong panganay ko na anak bumili ng makakain pero mayamaya andito narin iyon. Ako nga pala si susan, tawagin mo nalang akong nanay susan kung gusto mo"
"sige po, nanay susan" naka ngiting pag sang ayon nya dito. "tawagin nyo nalang po akong wynne.
Mga ten minutes na siguro silang nag uusap ng dumating ang panganay na anak nito. Nagulat si bronwynne ng makita ito at makikita rin sa mukha ng bagong dating ang pag tataka kung ano ang ginagawa nya dito. Tumayo si bronwynne, lumapit, niyakap at pagka tapos smack ito sa lips.
"Hi love! I didint know that your nanay susan's son" obvious naman ito ang anak na tinutukoy ni nanay susan kasi may mga bitbit itong pagkain.
"anong ginagawa mo dito ?" tanong ni nathan sa kanya naka kunot pa ang nuo hindi nito pinansin ang pag halik ni bronwynne sa kanya.
"anak sya ang nakakita at nag dala sa kapatid mo dito sa ospital kagabi
"ikaw?" nag tatakang tanong ni jonathan sa kanaya
"Yup!" naka ngiting sagot naman ni bronwynne dito
"anak dalhin mo na nga ang pagkain dito at nagugutom na ako" pag puputol nito sa sagutan nilalang dalawa.
Inayos na nila ang mga pagkain na dala nito sa may maliit na lamesa na nandito sa kwarto.
Habang kumakain si nanay susan, inaya ni jonathan si bronwynne na maupo duon sa kabilang side para makapag usap.
"saan mo nakita ang kapatid ko?" tanong nito kagaad pagka upong pagka upo nila.
"hindi ko na matandaan kung anung street iyon. Pauwi na kasi ako kagabi sa hacienda ng may makita akung itim na van naka park sa isang liblib na lugar"
"bakit gabing gabi na andun kapa?" tanong ulit nito
"daanan ngayon diba tsaka mas malapit iyon papuntang hacienda kaya duon ako dumaan, kung maka tanong ka naman saakin parang ako ang may gawa nyan sa kaptid mo." Tatayo na sana sya para umalis pero pinigilan sya nito.
"im sorry Bronwyyne" sabay hinga nito ng malalim. "hindi lang ako maka paniwala na mang yayari ito sa kapatid ko nagulat nalang kami ni inay ng biglang may tumawag saamin kagabi at pinapapunta kami dito"
"Its okey love, i understand kong medyo mainit ang ulo mo, don't worry I will help you and nanay susan dito sa ng yari sa sister mo, i already talk to my cousin and he will help us also." sabay ngiti nito.
Niyakap nalang sya ng mahigpit ni jonathan. "Thank you bronwynne for saving my sister" hinawakan ni jonathan ang baba ni bronwynne at tinitgan sya hanggang sa palapit ng palapit na ang mga mukha nila ng biglang.
"anak gising na ang kapatid mo!"
(si nanay susan talaga wrong timing pa) isip ni bronwynne, at naka kunot pa ang kanyang nuo, kitang kita ni jonathan ang pag bago ng itsura ng katabi kaya para mawala ang pagka inis nito ay hinawakan ulit nya ang baba nito at hinalikan ng mabilis sa labi sabay haplos sa pisngi nito. Napa ngiti naman si bronwynne sa ginawa ni jonathan. (okey na sakin iyon, for now ngiting ngisi ni bronwynne)
"Ano ba ito wala akong magawa" tapos patamad na naupo sa kama ng kwarto si gwen bumisita nga ang kuya nya umalis din naman kaagad. Ano nanaman kaya ang pakulo noong dalawa bigla nalang natahimik ng makita sya. Naisip nya.
Bahala nga sila!. Inabot ang cp na nasa tabi lang ng unan at check nya kung may nag text ba sa kanya. Nanlumo sya ng wala manlang nag paramdam kahit isa, o baka naman may hinihintay syang isang tao na mag paramdam sa kanya. "hindi kaya noh! Gusto ko lang mag thank you sa kanya" umiiling iling pa si gwen habang kinakausap ang sarili.
Humiga na sya ng tuluyan at naalala ang pinagawa nya kay lenard kagabi naramdaman nya ang pamumula ng kanyang mga pisngi, inaya nya itong mahiga sa tabi nya at pinakanta pa.
Pag ganitong mag isa sya lalo lang nya nararamdaman ang lungkot at ang sakit ng puso nya. "Kanis talaga!" sigaw nya bakit kailang pa syang masaktan.
It's hard to remember how it felt before
Now I found the love of my life
Passes things get more comfortable
Everything is going right
And after all the obstacle
It's good to see you now with someone else.
Sinasabayan pa ni gwen ang kanta na naririrnig nya. Napaisip sya sana naman pag dating ng panahon maging okey sila ni miles. Katulad ng kanta na ito dati silang couple tapos nagka hiwalay sila naka kita ng ibang mamahalin ang guy pero naging mag kaibigan parin sila sa huli. Naulit uli ang kanta.
(Hala! May tumatawag pala sa kanya hindi tuloy nya nasagot kasi masyado syang nag iisip tungkol sa kanila ni miles, ang mga ng yari.
"Hello!"
hindi na nya tinignan kong sino ang tumatawag sinagot nya nalang kasi kanina pa ito ring ng ring.
"Hi,sweetheart! Naisturbo ba kita?"
namula nanaman ang pisngi ni gwen, ng mabosesan kong sino ang tumatawag sa kanya
"Le..Lenard about last night" pautal-utal na sabi ni gwen dito
"What about last night?"
Huminga muna ng malalim si gwen bago sumagot.
"ano... kasi...ummm.. Thank you ha! Kasi kahit pinsan mo si miles, you still comforted me."
"Gwendolyn, remember these I'm always here for you, I'm not going to leave you again I know your still hurting but I'm willing to wait kahit ilang taon payan hihintayin parin kita.mali naman ang ginawa sayo ni miles, hindi ko ito sinasabi para mag palakas sayo, im saying these because im still your friend"
Natahimik si gwen sa sinabi nito, hindi nya lam kung ano ang sasabihin nya kay Lenard.
"Gwen, are you still there?"
"Yes, I'm still here"
"masyado kapa talagang naguguluhan huwag ka nalang masyadong mag iisip, but don't forget that im always here for you okey"
"okey" sagot nalang nya
"Buy the way are you free tonight, gusto mo bang lumabas tayo?"
"Yes I'd like that" hindi na sya nag pakipot pa kahit papaano gusto nyang makalimot
"okay, I'll pick you up around seven let's eat dinner first and then bahala na kung saan pa natin gusting pumunta"
"sige Lenard thank you ulit ha"
"You're welcome sweetheart"
"bye!" sabay nilang sabi sa isat isa.
BINABASA MO ANG
IKAW LANG
Mistério / Suspense"Aray ko!" tinamaan na naman sya ng bola, net ba sya? Kaya lagi sya ang napipiling matamaan? Naisip nya iyon, buti nalang at matigas ang ulo niya kaya hindi ito nag-crack kahit na matigas ang bolang nakatama sa kanya. Pag lingon niya, nakita niya ku...
