ATEŞİN LANETİ 2 (düzenleniyor)

Tsuna IX

                        Bir bebeğin ağlama sesi ile gözlerim açıldı. Gözlerimin açılmasıyla bulunduğum ortama şaşkınlıkla baktım. Kocaman ağaçların olduğu bir orman da bulunuyordum. Arkamdan gelen ses ile hızlıca arkamı döndüm. O an uzun zamandır göremediğim gözleri gördüm, ama bu gözler Lovly de değil başka bir kadındaydı ama en çok ilgi çeken şey ise Lovly gibi kadının da kanatları ve pulları vardı. Kadının yanında ise Lovly gibi kırmızı saçları olan bir adam kucağında taşıdığı bebeği kadına gösteriyordu. Uzaktan bakarak bile bu iki kişinin birbirini sevdiğini söyleyebilirdik.

-Alie bak kızımız çok güzel

                            Kadın bebeği gördüğü an gözleri doldu ve ağlamaya başladı. Kadın hıçkırarak 

-onun adını...

                             Derken sahne değişti ve kendimi bir sürü papatyanın bulunduğu yemyeşil bir çayırda buldum. Ben bu manzaraya karşı büyülenmişken bir anda 'papa!' diye bir ses duydum. Sesi duymamla kafamı yavaşça aşağıya indirdim,  küçük bir kız kollarını açmış bir şekilde bana doğru koşuyordu. Bende yere diz çöküp kollarımı açtım. Daha kendimin neden burada olduğunu sorgulamadan kızın burada ne yaptığını merak ettim ve bana neden 'papa' dediğini. Kız koşarken kızıl saçları uçuşuyordu gözleri ise gri olmasına rağmen her çocuktaki gibi ışıl ışıl parlıyordu. Çocuğun bana yaklaşmasına rağmen hala hızlı koşması beni biraz gerse de öylece bekledim. İşte kolumu kapatmamla kız bir anda içimden geçti, yaşadığım şokla direk arkama döndüm. Kız koşarak az önce gördüğüm karı kocaya doğru koşup üstlerine atladı.

-Yoel kızımız ilk adımlarını attı!

                              Bu sözleri duyduktan sonra bakakaldım ve 'ne' dedim. Çünkü bu ilk adımdan çok bir kızın depar atmasına benziyordu. Bu sahnede çok uzun sürmedi ve kendimi başka bir yerde buldum. Buranın az önceki iki yerden hiç benzer noktası yoktu. Kocaman bir uçurumun yanında duruyordum içimden 'yine mi' demeden edemedim. Uçurumdan tam uzaklaşacaktım ki yine aynı kızı gördüm. Uçurumun ucunda öylece duruyordu. Tam ona seslenecektim ki 5 metre uzağında duran çifti gördüm ikisi de sadece kaşlarını çatmış bir şekilde kıza bakıyorlardı.

ne oluyor?

                               Tam çiftin yanına sinirli adımlarla yürüyecektim ki kız bir anda kendini uçurumdan aşağıya doğru bıraktı. Hızlıca ceketimin cebinden mavi haplarımı çıkartıp yuttum ve ne kadar istemesem de uçuruma doğru koşup balıklama atladım. 

neden?

                           Havada kıza doğru ilerledim. Kızın küçük gözlerinden yavaşça göz yaşları süzülüyordu. 

-HEYYYYYYY SANA DİYORUM HEYYYYY!

                            Ne kadar seslensem de duymadı. Yere yaklaştığımız için tam kızı tutacaktım ki kızdan eni sonunda bir ses çıktı ve durdum

-Hayır! ben yapabilirim ailem bana güveniyor.

                              Ağladığından dolayı kapattığı gözlerini sonuna kadar açtı ve o kadar zamandır fark etmediğim kanatlarını gerdi ve anında havalandı. Kızın yüzündeki o büyük gülücük herkesin donmuş kalbini ısıtabilecek bir güce sahip gibiydi.  Hızlıca kanatlarıyla yukarıya doğru uçtu ve benimde içimde olan endişe onunla beraber uçtu. Hızlı bir şekilde kızın arkasından uçtum ve kız mutlu bir şekilde yere kondu. Koşarak o çifte doğru koştu