"Bu kurgu, kafa dağıtmak amacıyla yazılmıştır."
Ön sezileri normal insanların sezilerinden üstün olan Mira Aksoy, yeni okulunda ki yeni arkadaşları ile babasının eski en iyi arkadaşının oğlu, Bora Yıldırım ve çetesinde ki anlaşmamazlıklarından dolay...
"O siyahın bütün belasıyla olan bir suya elimi daldırmış gibi hissediyorum."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_______________________________________________
Uykumun yarım bölünmesinin affalamışlığı ile yemek masasında yine iç çekmekle yetiniyordum.
Birisi cidden okulların saatlerini değiştirmesi gerektiğini bilmesi lazım.
Dışarda yağan yağmurun, damlalar halinde camlara tok bir ses tonunda çıkarması ortamda ki sessizliğe ses oluyordu.
"3 aydır bu şehirdeyiz ve hâlâ uykumu altüst eden okulun adını bile bilmiyorum." dedim ve anneme çevirdim bakışlarımı. Gülümsedim.
"Okulumun adını bana bahşeder misin artık, anne?"
Yazın yurtdışından Türkiye'ye gelmiştik ve yeni bir şehire ve yeni bir eve taşınmıştık, 3 aydır burada yazımızı geçirmiştik ve şimdi okulun ilk günün sabahındaydım.
"Burası İstanbul kızım tabi ki seni gözde okullara yazdıracaktık, okulunun ismi Özel Yıldırım Koleji." dedi annem. Kafamı yavaşça yukarı aşağı salladım.
Okulun ilk gününden yeni okulunun ismini daha yeni öğrenen birisi olarak daha bugün ne kadar da tuhaflık olacaktı diye kendi kendime sordum ve cevapsız kaldı.
Tek çocuğum, bu tabi ki her insanın hayali olmuştur. Tek çocuk olma hayalleri, ama ben her zaman bir abimin olmasını isterdim, beni koruyup kollayan, benimle sabah öğle akşam didişen bir abi çok isterdim ama şans işte, bazenleri yüzünüze gülmüyor.
Babam iş adamı, şirket sahibi ama şirket binası yurt dışında olduğu için homeofis bir çalışması vardı. Annem ise derneklerle ilgilenir, ne kadar düzgün insanlar olsa da dedikodu çok dolanırdı.
"Seni göndereceğimiz kolej bir tanıdığımızın koleji tatlım." dedi annem bir anda. Kaşlarımı çatıp düşüncelerimden sıyrıldım.
"Yani? Tanıdığınız derken?"
"Buraya geldiğimizi duydukları anda çok mutlu oldular -elini babamın omzunu koyup sıktı- babanın eski en yakın arkadaşı." dedi annem, gülümseyerek.
