"Bu kurgu, kafa dağıtmak amacıyla yazılmıştır."
Ön sezileri normal insanların sezilerinden üstün olan Mira Aksoy, yeni okulunda ki yeni arkadaşları ile babasının eski en iyi arkadaşının oğlu, Bora Yıldırım ve çetesinde ki anlaşmamazlıklarından dolay...
"Şuan da herhangi birşey, onun buradan çıkması için bir umut ışığıydı."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
_______________________________________________
(Yazar'ın ağzından)
Mira, hâlâ masaya yasladığı kafasını kaldırmadan düşüncelere dalmıştı. O kadar karmaşıktı ki kafası. Birbirine giren olaylar, sanki onu çıkmaz sokakta üstüne daha çok gölge düşürüyordu.
Hikaye baştan sona o kadar karmaşıktı ki, neyin neye bağlandığını bilmiyordu. Kendisinin ne olduğunu bilmiyordu, sadece çok çabuk insanların hisslerini anlayabiliyordu. Sadece bunu biliyordu. Bu bir altıncı hissin diğer hisslere ağır basmasıydı. Bu yüzden Mira insanları çok çabuk çözüyordu.
Peki onun suçu neydi?
Burada hapis gibi kapatılmasının bir sebebi olmalıydı değil mi?
Evet.
Mira'nın suçu diğer insanlardan daha kolay bir şekilde hissleri anlamaktı, ve bu yaşlı adamda kendi işlerinde kolaylık için Mira'yı kaçırmıştı.
Peki, bundan sonra ne olucaktı?
****
(Bora'nın ağzından)
"Oruspu çocuğu!" diye iki elimi yumruk yaparak masaya vurdum.
"Abi bir sakin ol!" diye elini omzuma koydu, Mert.
"Lan! Lan ben bunu nasıl akıl edemedim!?" diye bağırdım yeniden.
"S*ktiğimin adamı!"
"Adam mı dedim lan ben ona!?" diye kendi kendime sinirlendim.
"S*ktiğimin herifi!"
"Şerefsiz p*ç!" diye bağırdım sinirle.
"Alya'nın kanı boşa mı gidecek lan! Bulacağım lan onu! Bir güzel s*ikeceğim!"
"Sinirlenmen bir işe yaramayacak. Kes şunu artık." dedi Sebastian bıkkınlıkla. Karşımdaki koltukta otururken öne eğilerek ellerini önünde birleştirmişti.
"Nerede lan o!?" dedim bağırarak Sebastian'a doğru.
"Bilsem sana gelir miydim sence?" dedi Sebastian, hâlâ sakinliğini koruyarak.
