Until The End (Complete)

Until The End (Part -8)

Until The End ( Part -8)

လင္းသစ္က ညီေနခ၏ တျဖည္းျဖည္းလဲက်လာေသာ ကိုယ္အား ထိန္းေပးရင္း....

              "ဟာ...ေဟ့...ေဟ့..မင္း..မင္းဘာျဖစ္တာလဲ... တုတ္တုတ္... တုတ္တုတ္ေရ... လာပါအံုး.. ဘယ္သူမွမရိွဘူးလား... လာၾကပါအံုး...”

ဟုတေၾကာ္ေၾကာ္ေအာ္ေခၚလိုက္ေလေတာ့သည္။

ညီေနခက တိုးလ်ေသာ အသံတို႔ျဖင့္...
           "အ...အသက္...႐ႈ...လို႔..မ..ရေတာ့ဘူး...ဦးငယ္... ကယ္..ကယ္ပါ...”
ဟုဆိုလိုက္ေလသည္။

လင္းသစ္က..

            "ခ... ခဏ..ေလး.. ကိုယ္.. ကိုယ္.. မင္းသက္ေသာင့္သက္သာျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးမယ္”
ဟုဆိုကာ ေလွကားလက္ရမ္းကို ေက်ာမီွထိုင္လိုက္ရင္း.. ညီေနခကိုယ္အား..သူ႔ရင္ဘတ္ေပၚတြင္မီွထိုင္ေစလ်က္... လက္ထဲမွ စာအုပ္ႏွင့္.. ေလရေအာင္ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ခပ္ေပးလိုက္ေလသည္။

ညီေနခက သူ႔လည္ပင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဖိကိုင္ရင္း....
           "အ.... ဦး..ဦး..ငယ္.. မ..မရေတာ့ ဘူး.. မ်က္လံုးေတြလဲျပာလာၿပီ... ညီ...ညီ..ေသ..ေတာ့မယ္ထင္တယ္....အစ္...အစ္...”

ဟုဆိုလိုက္ကာ.. လင္းသစ္ရင္ခြင္ထဲ၌ ေပ်ာ့ေခြက်သြား ​ေလေတာ့သည္။

လင္းသစ္မ်က္လံုးတို႔ျပဴးျပာသြားၿပီး..
            "ဟာ... ညီေနခ... ညီေနခ... မဟုတ္ေသးဘူးေလ... တုတ္တုတ္ေရ... လာၾကပါအံုးဘယ္သူမွမရိွၾကေတာ့ဘူးလား....”

လင္းသစ္၏ ဆူညံစြာေအာ္ေခၚလိုက္သံေၾကာင့္ တုတ္တုတ္ေရာ ေဒၚေမရီစိုးပါေရာက္လာၾကေလသည္။
ေလွကားအလည္တြင္... လင္းသစ္ရင္ကိုမီွ၍ ေပ်ာ့ေခြေနေသာ.. ညီေနခအားေတြ႔လိုက္ရေသာ္...

ေဒၚေမမီစိုး စိုးရိမ္တႀကီးေျပးတက္လာၿပီး...
            "အမေလး...ညီခ.. ေျမးေလး.. ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ...ဘာျဖစ္တာလဲ...”

ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေနခဲ့သလို တုတ္တုတ္မွာလဲ....
               "ကိုကိုေလး... ကိုကိုေလး.. အမယ္ေလး..ဒုကၡဘဲ....”

ဟူ၍ တေၾကာ္ေၾကာ္ေခၚေနေလသည္။

လင္းသစ္ကိုယ္တိုင္လဲ ဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနမိသည္။ သူ ညီေနခကို ၾကည့္မရသည္မွန္ေသာ္လဲ ယခုကဲ့သို႔ျဖစ္သြားရသည္ကို ေပ်ာ္ေနရေလာက္ေအာင္ထိေတာ့ စိတ္မပုတ္သျဖင့္..