Until The End (Complete)

Until The End ( Part -24)

Until The End ( Part-24)

လင္းသစ္မွာ ေတာ့ အံ့ဩမွင္သက္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လို ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီးေနာက္... သူ႔ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို နမ္းရိွဳက္ေနေသာ ညီေနခအားတြန္းထုတ္လိုက္ကာ.. မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနေသာ မ်က္လံုးမ်ားျဖင့္စူးစူးရဲရဲျကည့္ကာ...
          "မင္း.... မင္း.... ဘာလုပ္လိုက္တာလဲ... ဟမ္.. ဒါ.. ဒါ...ဘာသေဘာလဲ...”

ဟုက်ယ္ေလာင္စြာဆိုလိုက္ေလသည္။ ညီေနခက လင္းသစ္လက္မ်ားကိုျပန္ဖမ္းဆြဲလိုက္ရင္း...
           "ညီ..နမ္းလိုက္တာ... ဦးငယ္ကို အရမ္းခ်စ္လို႔..နမ္းလိုက္တာ... ညီ့ရင္ထဲမွာ ဦးငယ္ကို ခ်စ္ေနမိလို႔.. စိတ္မထိန္းႏိုင္လို႔နမ္းလိုက္တာ...”

           "မင္း႐ူးေနလား.....”
           "ဟုတ္တယ္.. ညီ႐ူးေနတာ.. ဦးငယ္ကိုခ်စ္လြန္းလို႔႐ူးေနတာ...သိရဲ႕လား... ”

ဟုဆိုကာ လင္းသစ္ကုိ ထပ္နမ္းရန္ျပင္လိုက္ေလသည္။ လင္းသစ္က အတင္း႐ုန္းရင္း..ညီေနခ၏ မ်က္ႏွာေပၚသို႔ လက္သီးတစ္လံုးျဖင့္ ထိုးခ်လိုက္ေလရာ ညီေနခ မ်က္ႏွာလည္ထြက္သြားေလသည္။

ညီေနခ.. သူ႔မ်က္ႏွာကို လက္ျဖင့္ ထိကိုင္လိုက္ရင္း..လင္းသစ္ကိုၾကည့္လိုက္မိေတာ့..လက္သီးက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ရင္း.. သူ့အားမုန္းတီးစြာစိုက္ၾကည့္ေနေသာ လင္းသစ္ကိုေတြ႔လိုက္ရေလေတာ့သည္။

ညီေနခ... ဦးငယ္၏ နဂါးမ်က္ေစာင္းထက္ျပင္းထန္ေသာ အမုန္းမ်က္ဝန္းမ်ားေၾကာင့္ နာက်င္စူးေအာင့္ေသာ ေဝဒနာတစ္ခု ရင္ထဲတြင္ေပါက္ဖြားလာခဲ႕ရေလသည္။

ဦးငယ္...
ညီ..ညီေတြ႔လိုက္ရတာ.. ညီေတြ႔လိုက္ရတာ..
ဦးငယ္ဆီက အမုန္းေတြလား...
ညီ..ညီမယံုၾကည္ႏိုင္ဘူး...
ညီ့ကို ဦးငယ္ မုန္းေနခဲ့တာလား...
မုန္းခဲ့ေလသလား..ဦးငယ္ရယ္....။

လင္းသစ္က..သူ႔ကိုယ္ေပၚတြင္ ျခံဳလႊားထားေသာ ညီေနခ ဂ်ာကင္အက်ႌကို ဆြဲခြၽတ္လိုက္ၿပီး.. ညီေနခ မ်က္ႏွာသို႔တည့္တည့္ ျပစ္ေပါက္လိုက္ကာ...

"ငါနဲ႔..ေဝးေဝးမွာေန...”
ဟုဆိုလိုက္ကာ ခပ္ေဝးေဝးသစ္ပင္ေအာက္တြင္ သြားထိုင္ေနေလေတာ့သည္။

အတန္ၾကာေအာင္... တစ္ေယာက္ တစ္ေနရာစီ ထိုင္ကာ ေတြေဝေနခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ ည ၈နာရီခန္႔၌.. မိုးမ်ားလဲ တိတ္သြားခဲ့ေလသည္။