ვამპირი

პირველი შეხვედრა

მე ანამია ვარ.ანამია პიტერსი.16წლის ვარ.1წლის წინ დედა დავკარგე.მე და მამა ამერიკაში გადმოვედით საცხოვრებლად ინგლისიდან .მამას ძალიან უჭირდა ამიტომ გადავწყვიტეთ ფორკსში გადმოსვლა.მოსახლეობა სულ რაღაც 3500კაცია.იქ დეიდაჩემი გველოდა მამას ორ დღეში ფენიქსში მოუწევდა წასვლა სამუშაოდ.მხოლოდ მე და დეიდა დავრჩებით.დეიდაც ექიმია ფორკსდან 1საათის სავალ საავადმყოფოში ამიტომ სახლში ხშირად მომიწევს მარტო დარჩენა...
როგორც იქნა ჩავედით დეიდა მეი გარეთ გველოდა საწვიმარით და ქოლგით ხელში.აქ ხომ თითქმის ყოველ დღე წვიმს.
-როგორც იქნა ჩამოხვედით-გვითხრა და გადაგვეხვია.
-ჩვენც გვიხარია მეი-უთხრა ფრენკმა(მამაჩემმა)
-ვარჯიშობდი სიძევ?-ამაზე ორივეს გაგვეცინა
-კი.სამზარეულოდან ოთახამდე და ოთახიდან სამზარეულომდე მისვლას ძალიან დიდი ძალისხმევა სჭირდება.😂😂
-რათმაუნდა იუმორის გრძნობა არ დაგიკარგავს ფრენკ.
-შენ როგორ ხარ ჩემო მზეთუნახავო?
-უკეთ.
დეიდა ისევ გადამეხვია ჩანთა გამომართვა და სახლში შეგვიყვანა.
ორ სართულიანი კერძო სახლი აქვს მყუდროდ მოწყობილი.მარტოობა არ იგრძნობა.მეი და ფრენკი ქვემოთ დივანზე დასხდნენ ხოლო მე ჩემ ოთახში ავედი.არაფერი იყო შეცვლილი მხოლოდ ლოგინი იდგა მოზრდილი .აქ ხომ 6წლის მერე აღარ ვყოფილვარ.
უკნიდან ცივი შეხება ვიგრძენი.მივიხედე,მაგრამ უკან არავინ იდგა.
ალბათ გადაღლილობის ბრალია წავალ დავიძინებ მეის და ფრენკს ძილინებისა ვუსურვე და ღრმა
ძილს მივეცი.
***
დილით 8საათზე გავიღვიძე.ჩავიცვი ვისაუზმე და გარეთ გავედი. მიმოვიხედე და ეზოში რაღაც ზედმეტი მომხვდა თვალში.ეს მანქანა იყო უკან გავიხედე და დავინახე მეი და ფრენკი როგორ მიცინოდნენ, ფრენკი კი გასაღებს ათამაშბდა ხელში. გავიქრცი და ორივეს ჩავეხუგე შემდეგ ჩემს მერსედესში ჩავჯექი და სკოლისკენ წავედი.
ირგვლივ სიმწვანეა.ეს ყველაფერი ცუდად მხდის.მგონია რომ აქ ჩემი ცხოვრება ყოველგვარი ბედნიერების გარეშე ჩაივლის😢
მიმღებში შევედი და ჩემი გაკვეთილების ცხრილი და სკოლის გეგმა გამოვართვი. ქალი ძალიან თავაზიანი იყო,სულ მიღიმოდა.მეც ღიმილითვე ვპასუხობდი.
პირველი გაკვეთილი ლიტერატურა გვქონდა კლასს ვერ ვპოულობდი,ზარი უკვე დარეკილი იყო.უცებ უკნიდან ნაბიჯების ხმა გავიგე მივტრიალდი და გოგო შემეჩეხა .დაახლოებით ჩემზე ერთი თავით დაბალი და ცოტა გამხდარი. ქერა თმით და შავი თვალებით, ოდნავ კეხით და წვრილი ტუჩებით.ლამაზი იყო.
მომესალმა:
-მე ტესა ვარ.შენ ალბათ ანამია პიტერსი?
-თუშეიძლება მია.ანამია ძალიან ოფიციალურად ჟღერს-გოგოს გაეცინა და მეც გავიცინე.
უკნიდან კიდევ ვიღაც გვიახლოვდებოდა.ახლა შავგვრემანი ბიჭი აღმოჩნდა დაახლოებით ჩემი სიმაღლის და დამუნთული.შავი თვალებით და ასევე კეხიანი ცხვირით.
-ეს ზეინია.-გამაცნო ტესამ.
-გამარჯობა ლამაზო,დაიკარგე?
-10ბ კლასს ვეძებ ლიტერატურა მაქვს.
დერეფანს გაუყევი და მარცხნივ შეუხვიე მეორე კარია.
-მადლობა ორივეს.
-არაფრია-ხელები ჩაკეტეს და თავიანთ კლასში შევიდნენ.
მეც როგორც იქნა მივაგენი კლასს და კარი შევაღე .შევედი თუ არა ყველას მზერა ჩემსკენ იყო მომართული მე მხოლოდ მასწავლებელს ვუყურებდი . არ უსაყვედურია დაგვიანებისთვის.თითი ბოლო მერხისკენ გაიშვირა?მეც იქით დავიძერი ერთი ადგილი იყო მხოლოდ თავისუფალი მე კი იქ დავჯექი წიგნები ამოვალაგე და ჩემს მეწყვილეს გავხედე. ბიჭი იყო თუმცა სახე ვერ დავინახე რადგან მოხრილ იდაყვზე ედო და კაპიუშონი ჰქონდა წამოფარებული.ღრმად სუნთქავდა .შემდეგ კი თავი ასწია და თავისი ფირუზუსფერი თვალები შემომამათა.
-არ იცი რომ მიშტერება უზრდელობაა?
——————————————————
იმედია მოგეწონებათ.💕💕💕
ნახვებიდან გამომდინარე დავდებ შემდეგ თავს.
თუ მიხვდით,ბინდს ვბაძავ თუმცა ვეცდები იმდენად განსხვავებული რამ შევქმნა რომ თქვენი ყურადღება მივისაკუთრო...💕😏😏