Adopted?!

.+*~2~*+.

Beneden aangekomen loop ik de woonkamer in. Ik zie een stel jochen op de bank zitten. 'Jongens, dit is Lalima. Lalima, dit zijn Pascal, Don, Harm en Ronald. Link en Joost ken je al.' zegt Jeremy. Ik knik en ga op een stoel zitten. Daar zit je dan. Ik kijk iedereen vlug aan. Niet in de ogen, dat is eng. 'Lalima, kun je iets over jezelf vertellen?' vraagt Harm. Ik knik.

'Ik ben Lalima, 14 jaar oud, speel veel trompet en ik heb mijn ouders nooit gekend.' Ik voel ogen op me gericht en ik kijk naar de tafel. Gewoon, een random voorwerp waar ik naar kan staren. In mijn hoofd gaat mijn voorstel verder. Ik heb nooit vertrouwen gehad. Mijn lievelingskleur is geel en ik houd van zeehonden. Iedereen staart me aan, verwachtend. Ik moet iets zeggen. 'Ik ga trompet spelen.' zeg ik verlegen en ik loop naar boven, iets gehaaster dan ik wilde.

Op mijn kamer zet ik mijn muziek klaar. Ik pak mijn trompet en blaas wat in. Ik pak mijn filmboek en tot mijn verassing staat er een radio op mijn kamer. Ik druk de CD erin en ik speel "Star-Wars Main Theme". Ik speel de noten op het papier. Als ik klaar ben, pak ik een ander boek met mijn favoriete liedjes. Ik druk een andere CD in de radio en speel "Sad Song".

Ik speel nog wat liedjes, tot er wordt geroepen: 'Jongens! Meid! We gaan eten!' Het is Pascal. Ik zet mijn muziek aan de kant en loop de trap af. Ik ruik soep. Beneden ga ik aan de grote tafel zitten naast Ronald en Joost. We wachten op de anderen. En wachten. 'Wat duurt t lang.' zegt Pascal, die aan het koken is. Link, die net binnenkomt, roept nog naar boven. 'JONGENS! WE GAAN ETEN EN NU MOETEN WE WACHTEN OP JULLIE. NU WORDT DE PATAT KOUD.' 'Patat!' roept Milan blij en voetstappen donderen de trap af.

'Waar is de patat nou dan?' vraagt Milan. Pascal moet lachen. 'Die hebben we niet.' Milan gaat geïrriteerd aan tafel zitten, naar hij kan geen glimlach onderdrukken. Harm en Pascal zetten de soep en broodjes op tafel. Het ruikt heerlijk. We scheppen in en beginnen lekker te eten. 'Lalima. Je kan echt super goed trompet spelen.' zegt Ronald. Ik glimlach door zijn compliment. 'T was eigenlijk bar-slecht.' zeg ik verlegen.
'Nee je kan het echt goed.' zegt Don.
Ik moet ongemakkelijk glimlachen.

De jongens praten verder gezellig over YouTube. Ik luister mee, maar het kan me eigenlijk niet veel schelen. Joost en Ronald zetten de soep weg, iedereen zit vol. 'Goede soep Pascal.' zegt Jeremy. Er wordt toetje op tafel gezet. Pascal laat yoghurt op z'n broek vallen als Jeremy hem per ongeluk express aanstoot. 'Jerrr! Kijk nou wat je doet!' Iedereen moet lachen. Ik mag deze groep wel.

Als we klaar zijn, ruimen Milan en Don de tafel af. Jeremy en Pascal gaan een video opnemen en de rest van de jongens gaan afwassen en bankhangen. Ik ga op de bank zitten en zink in mijn gedachten. Rond 8 uur komen Jeremy en Pascal beneden. 'Zullen we ff lekker wandelen?' zegt Jeremy vrolijk. 'Ja hoor.' zegt Harm. 'Sure.' zegt Link. 'Wil jij ook mee Lalima?' vraagt Joost. Ik knik. 'Ja hoor.' zeg ik verlegen.

Ik sta op en loop achter de jongens aan. We lopen langs een mooi meer.  Iedereen kletst gezellig met elkaar en Jeremy en Joost zijn aan het vloggen. Ik loop een beetje achteraan de groep. Ik zie een klein, wild konijntje huppen. Lief. Ik ga in marstempo lopen en neurie "SCVK-mars". Uiteindelijk taat ik de mars. Verzonken in de mars, merk ik op de helft dat het stil is. Iedereen kijkt me lachend aan. Ik schaam me kapot.

Halt en sta stil. Ik ga stilstaan -in de maat- en kijk ongemakkelijk iedereen aan. 'Uh.' breng ik ongemakkelijk uit. Pascal moet glimlachen. 'Rechtsom keert!' schreeuwt hij. Ik stap rechtsom en moet lachen. Ik hoor hetzelfde achter me. 'Voorwaarts, mars!' roept Pascal. Ik loop in marstempo richting huis. Ik tuut "SCVK-mars" en we lopen terug naar huis.