Adopted?!

.+*~4~*+.

Als iedereen een ijsje heeft, gaan we naar het park. We gaan onder een boom zitten en zijn gezellig aan het praten. Ten minste, ik luister gezellig mee. Ze hebben het over hun kanaal. Ik wil heel graag bij de muziekwinkel kijken. Don merkt het. 'Je wil naar de muziekwinkel hè.' zegt hij glimlachend. Ik knik. 'Zullen we vanmiddag heengaan?' vraagt hij. Ik kijk hem glimlachend aan en knik.

We lopen terug naar huis. Thuis pak ik de partij "You Are The Reason" en loop naar boven. Ik speel even warm en begin te oefenen. Er wordt op de deurgeklopt. Daar staat Joost. 'Wil je hem met de piano doen?' vraagt hij.
'Ja hoor.' antwoord ik zacht. Ik neem mijn standaard met muziek en trompet mee naar beneden. De jongens zitten gezellig buiten en hebben mij een Joost niet door.

'Zet maar in.' zeg ik als ik alles klaar heb staan. Joost zet in een begint te spelen. Ik val in en samen spelen we "You Are The Reason". Pascal rent naar binnen en begint te drummen op de tafel. Ik pak snel een ander liedje voor en begin te spelen. De jongens zingen vrolijk mee: 'Somebody once told me the world is gonna roll me.' Ik speel All-Star met zingende jongens. Bruh.

Ronald en Milan maken de tafel klaar voor de lunch. Ik zet mijn trompet op mijn trompetstandaard en ik loop naar buiten. We beginnen allemaal lekker te eten. Ik en Joost krijgen allemaal complimentjes. De jongens ratelen gezellig over hun jeugd. 'Hoe was de jeugd van jou, Lalima?' vraagt Ronald opeens. 'Alleen,' zeg ik, 'Ik had alleen mezelf. Ik heb nooit ouders gehad of vrienden. Ik was altijd alleen muziek aan het maken.'

'Hoe zijn je ouders overleden?' vraagt Harm. Ik slik. 'Mijn moeder moest bevallen en mijn vader reed haar naar het ziekenhuis. Mijn moeder overleed bij de bevalling en mijn vader is diezelfde nacht omgekomen bij een heftig auto-ongeluk.' Het valt stil. 'Maar nu heb ik 8 vaders en 2 grote broers.' zeg ik lachend. Bruhhh. Ik zie in ieder zijn ogen een vrolijke twinkeling als ik het woord vader zeg en grote broer.

'Zie je ons als echte vaders?' vraagt Milan. 'Soort van. Ik zie jullie als Close -vrienden.' antwoord ik. We praten nog gezellig door, totdat iedereen vol zit van de lunch. Jeremy en Link ruimen de tafel af. Don kijkt me aan. 'Jongens, ik en Lalima gaan even naar de muziekwinkel. Wilt er iemand mee?' Joost en Ronald willen wel mee. 'Mooi, zullen we dan maar gaan?' vraagt Don. 

'Sure.' zegt Joost. Met z'n vieren lopen we naar de muziekwinkel. Een meneer staat achter de balie. 'Hallo!' 'Hallo.' zegt Don. We lopen naar de muziekboeken. Het is mooi gesorteerd op moeilijkheid. 'Nou, kies maar 2 boeken Lalima.' zegt Ronald. Ik pak een boek. Te makkelijk. Ik heb na ongeveer 5 minuten 2 mooie, uitdagende boeken. 'Kun jij dat lezen?!' vraagt Don verbaast. Ik knik en loop naar de balie. 'Deze maar doen?' vraagt de meneer. Ik knik. Joost rekent af en we lopen gezellig terug naar het huis.

'We zijn er weer!' roept Joost. Ik breng de boeken en mijn muziek van beneden mee naar boven. Joost, Link en Ronald gaan een video opnemen en Milan en Jeremy gaan boodschappen doen. Harm, Pascal, Don, Duncan en Thomas zetten buiten muziek aan en ik hoor ze lekker meeblèren. Ik zit op mijn kamer een lied uit te zoeken die ik als eerst ga studeren. Ik heb een leuke étude gevonden en zit een beetje het deuntje te neuriën.

Ik verveel me de pleite en begin te denken. Ik heb dus 8 vaders en 2 grote broers, allemaal rond de 20. Ik ben 14. Moet ik ze aanspreken met pap? Nee. Hoewel...Misschien later. Moet ik iemand in vertrouwen nemen? Of zal ik me terugtrekken? Ik ga me terugtrekken.