Adopted?!

.+*~18~*+.

Kreunend word ik wakker. 'Hallo Doornroosje.' zegt Joost. 'Hoi.' zeg ik suf. 'Lekker geslapen?' vraagt Don. Ik knik. Ik ga recht op zitten. 'Daar zijn we.' zegt Joost. 'Oost West, Thuis Best.' zegt Don. Ik stap uit de auto als Joost hem heeft geparkeerd en ik strek me uit. Jeremy en Thomas parkeren de auto. 'Daar zijn we weer.' zegt Ronald. Ik begin me weer schuldig te voelen. Het is mijn schuld. Ze willen me nu vast niet meer zien. 'Lalima,' zegt Jeremy, 'Waarom wilde je weg?' Ik krijg het warm van schaamte. 'Ik ga naar binnen.' zeg ik zacht. Ik pak mijn koffer uit de auto en met vlugge passen loop ik naar mijn kamer.

'Lalima!' roept Ronald. Ik loop door. 'Lalima!' roept hij nog een keer. Ik kijk niet achter me en loop door. 'Lalima! Hier komen!' roept Joost, 'Je gaat nu vertellen waarom je weg wilde!' Hij klinkt boos. Ik negeer hem en ren mijn kamer in. Ik leg mijn koffer aan de kant en plof op het bed. Ik zucht diep. Ik heb het allemaal verpest. Het is mijn schuld. Ze willen me nu niet meer. Ik zucht weer en ik word overspoelt over slechte gedachtes.

Er wordt op de deur geklopt. 'Lalima?' Het is Harm. 'Laat me met rust.' zeg ik. 'Lalima, het is jou schuld niet.' zegt Harm. 'En wat is de reden dat we terug gingen?' vraag ik bot.
'Omdat we zagen dat het niet goed met je ging.'
Ik blijf stil.
'Mag ik binnenkomen?' vraagt Harm
'Nee.'
Het is stil.
'Willen jullie mij nog?' vraag ik zacht.
'Wat zei je?'
'Nee maakt niet uit.'
'Oké...'
'Ik ben bij het avondeten beneden.'
Harm loopt de trap af. Ik zucht en veeg ruw een traan weg.

'We gaan eten!' roept Joost. Ik loop naar beneden. Zwijgend schuif ik aan. We hebben blijkbaar pizza. Niemand zegt wat. Ik heb helemaal geen zin in pizza. Met tegenzin eet ik zwijgend mijn pizza op. Ik help de vaatwasser inpakken en ga dan weer naar boven. Ik ga zitten op mijn bureaustoel. Ik zucht. Ik heb nu oprecht zin om keihard te schreeuwen of iets te slaan. Ik kijk uit mijn raam. Niks bijzonders. Er wordt op de deur geklopt.
'Wat?' vraag ik bot.
'Mag ik binnen komen?' vraagt Jeremy.
Ik ga op mijn bed zitten en kijk uit het raam.
'Okay.' zucht ik.
Jeremy opent de deur en loopt binnen.
Jeremy komt op bed zitten en kijkt me aan.

'Je weet wat ik ga vragen.' zegt Jeremy. Ik zwijg. 'Waarom wilde je weg?' vraagt hij. 'Omdat ik voor het eerst ergens anders was en ik kreeg een paniekaanval. Ik voelde me de hele tijd aangekeken en ik was niet op mijn gemak.' zeg ik. Het is even stil. 'Willen jullie me nog?' vraag ik zacht.
'Tuurlijk. Weet je waarom? Omdat we iemand liefde wilde geven die diegene nog niet had,' zegt Jeremy, 'Iedereen heeft zo zijn ups en downs, maar dat zegt niet dat je je gelijk schuldig moet voelen.'
Ik zwijg. Jeremy gaat verder: 'Als je ergens mee zit, moet je erover praten en zoek iemand die je vertrouwd en waarvan je weet dat je kan helpen.'

Ik zwijg. Dat was diep. 'Het probleem is dat ik geen van jullie vertrouw.' zeg ik. Jeremy zwijgt. 'Kun je het niet proberen?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'We gaan je niet terug sturen naar het weeshuis. Echt niet.' zegt Jeremy en hij verlaat de kamer. Hij gaat nu alles aan de jongens vertellen. Ik kan maar beter slapen. Ik trek mijn pyjama aan. Ik kan ook editen... Lets edit.

Ik ga achter mijn computer zitten en edit een video. Na ongeveer een uur zet ik met een zucht de computer uit en ga in bed liggen. Na heel lang woelen val ik eindelijk in slaap.

-Hallo Hallo!
Ik ga er langzaam maar zeker een eind aan breien, want ik word echt Koos Inspiratieloos met dit boek. Zie maar wat er gebeurd

Laterz