Adopted?!

.+*~14~*+.

•reverse card• HAHAHA GEMEMED TUURLIJK LEVEN ZE NOG. HA oké dat waren de grapjes van de schrijfster lel t is niet eens grappig oké veel plezier met lezen yeet

Ik leun tegen de gordel aan en sluit mijn ogen. Ik besef nu pas hoe moe ik ben. Gewoon, moe van alle drukte. Ik ben geen persoon van drukte. Ik sluit mijn ogen. 'Trusten Lalima.' zegt Jeremy en ik val in slaap.

~droom~
Rennen. Dat is wat ik doe. Ik kan niet stoppen. Ik voel me moe worden, maar iets zegt dat ik door moet rennen. Ik ben aan het vluchten voor iets. Ik stop met rennen en kom in een grote open plek terecht in een bos. Ik ging niet en voel me niet moe. Ik strek me uit en ga zitten. Ik word opeens uit het niets omsingeld. Mensen in zwarte pakken kijken me grijnzend aan. Ik word vastgepakt en ik kan me niet bewegen. 'Laat me los! Help! Ik wil niet terug naar mijn pleeggezin!'
'Lalima...'
'Nee! Laat me met rust!'
Ik voel een kneepje in mijn pols.
~Einde droom~

Ik schrik wakker. 'Lalima...rustig maar.' Het is Jeremy. Ik voel me trillen en ik kijk hem niet aan. 'Had je een nachtmerrie?' vraagt Jeremy. Ik knik. Ik voel mijn wangen nat en ik veeg ze ruw droog. 'Wat gebeurde er in die droom?' vraagt Jeremy. 'Ik was aan het rennen, en, mannen in zwarte pakken wilde me terug brengen naar het pleeggezin, maar ik wilde dat niet.' zeg ik zacht. 'Wil je vertellen over je pleeggezin?' vraagt Jeremy.

~Flashback~
'Lalima! Ga boodschappen doen!' roept mijn pleegmoeder. Haastig ren ik naar beneden, pak een tas en een lijstje en ren naar de supermarkt. Ik neem opgelucht adem als ik in de supermarkt ben. Ik neem rustig de tijd om alle boodschappen te halen. Als ik heb afgerekend, loop ik door het parkje terug naar huis. Ik kijk op mijn horloge en ik schrik van de tijd. Ik had allang thuis moeten zijn! Ik sprint naar huis. 'Ik ben er!' roep ik. 'Waar bleef je nou! Je weet dat je om 17.00 thuis moet zijn en niet om 17.30!' schreeuwt mijn pleegmoeder en ze geeft een klap in mijn gezicht. Ik krijg tranen in mijn ogen, maar ik druk ze weg. Mijn pleegmoeder rukt de boodschappen uit mijn hand en loopt naar de keuken. Ik hoor de deur dichtslaan. Mijn pleegvader. Ik tril over mijn hele lichaam als ik hem zie. Mijn pleegmoeder loopt woedend op me af. 'Ik zag een onvoldoende op je wiskundetoets!' schreeuwt hij. Ik kijk naar de grond. 'Kijk me aan!' brult hij. Met waterige ogen kijk ik hem aan. Hij geeft een klap op mijn gezicht waardoor ik omval en ik krijg een trap in mijn maag. Ik hap naar adem.
~Einde Flashback~

'Heftig...' zegt Jeremy als ik het verhaal heb verteld. Ik knik. Ik ben zo blij nu het er eindelijk eruit is. Ik kijk naar buiten. 'Het is niet eens het hele verhaal.' fluister ik. 'Kun je het kort samenvatten?' vraagt Jeremy. Ik knik. 'Elke dag werd ik mishandeld, ik was nergens veilig en ik werd naar het weeshuis teruggebracht met angst voor iedereen.' zeg ik. Ik zie in mijn ooghoek Jeremy knikken. 'Maar ik heb nu een thuis waar ik mezelf kan zijn.' zeg ik met een glimlach. Jeremy kijkt met blij mijn kant op.

'Ergens op mijn eerste dagen bij jullie hoorde ik iemand huilen. Wat was er en wie was dat?' vraag ik. Ik zie Jeremy zijn gezicht vertrekken. 'Dat was ik,' zegt hij, 'Er brak wat ruzie uit nadat jij naar boven was gegaan. Verder is het niks ergs.' Ik knik.

'Lalima, welkom in Disneyland.' zegt Jeremy als we het park binnenlopen.