SAKIN+18

18-Gerçekten mi?

''Geç babacığım''Babamı salona gönderip odama girdim. Hakan'ı görememle derin bir nefes verdim. Telefonuma baktığımda sabah 07.12 de çıktım ben mesajını okuyup telefonumu kapadım. Salona girip babama ''kahvaltı ettin mi?'' dedim.
Başını evet anlamında salladı. ''Öyle bir geldim. Giderim birazdan''
"Annemi niye getirmedin?''
''Ablan biraz huysuzluk yaptı yine,ondan gelemedi''
Başımı sallayarak onayladım. Neden bu kadar huysuzluk yapıyordu anlamıyordum. Sonuçta yüzümü görmek istemiyor,ayrı eve çıkınca da mızmızlanıyordu. Ben ondan beni sevmesini,iyi davranmasını beklemiyorum. Ama sürekli benimle uğraşmasını da istemiyordum. Eskisi gibi olamayacağız biliyorum ama yine de bana bulaşmasın yeter.
Babamı yolcu edip kahvaltı ettim. Hakan'ın aramasıyla yüzümde tebessüm oluştu. ''Efendim''
''Baban geldi mi güzelim''
''Az önce gitti''
"Geliyorum o zaman''
"Dışarıda buluşalım''
Gülerek ''iyi tamam. On dakikaya kapındayım'' kapattıktan sonra hızlı hızlı hazırlanmaya başladım.
***
Hakan'la deniz kenarına gidip oturduk. ''Gel şöyle yanıma'' açtığı kollarına sokularak başımı göğsüne yasladım. Başımdan öpüp saçlarımı okşamaya başladı. ''Hakan''dedim soru sorarcasına bir sesle.
"Hı''
''Ablamı sevmiş miydin?''
''Ne alaka Gizem,ne diye açtın bu konuyu ''
Gözlerine bakıp ''merak ettim''
''Ablanla aramızdaki çok farklıydı. Ya da ben öyle düşünüyordum. İlk başlarda hoşlanmıştım. Ama ablan bir mesajıma hemen tav olmuştu. Meraklıydı ablan bana. Onu elde ettiğimde sevmediğimi,heves olduğunu anlamıştım. Sonra senle tanıştık. Seni görmek için onunla sürdürdüm diyebilirim''
Gözlerime baktığında ''gerçekten mi ?'' diye sordum. Gözlerini gözlerimden ayırmadan kafasını salladı. ''Gerçekten''
"Neden ayrılmadın. Neden üzdün ablamı?''
''Seni görmek içindi. Ben ablana onu sevdiğimi bir kere söylemişimdir hayatımda. İnsan sevdiği insana seviyorum diyebilir. Ben diyemiyordum''
''Biz kavga ettiğimizde onla barışmıştın''
''Sinir etmek içindi. Duygusal bağım yoktu ablana karşı hiçbir zaman''
''Bu oynamak oluyor ''
''Oynamak değil,sevdiğim insan için fedakarlık diyorum ben buna''
Fedakarlık falan değildi,bas baya oynamaktı. ''Ben peki? ''
Gülerek saçlarımı öptü. ''Sana her fırsatta sevdiğimi söyleyebiliyorum. Hemde gözlerine bakarak''
Demesini istediğim için gözlerine baktım. Anlamış olacak ki gözlerime bakarak ''Çok seviyorum seni'' burnumu öptü. Geri önüme dönüp iç çektim. ''Neden ablanın konusunu açtın?'' diye sordu.
''Ablam yüzünden ayrı eve çıktım. Ablam yüzünden mutlu değilim,değiliz''
''Ailenin beni sevmesini beklemiyorum. Yada kabul etmelerini. Ama eninde sonunda biz evleneceğiz''
Evlilik. Düşüncesi bile gülümsememe engel olamıyordu. ''Ben öyle düşünmüyorum''
Ciddi bir sesle ''ne demek oluyor? "
Hakan'ın gözlerine üzgünce bakıp ''bilmiyorum,ama öyle düşünmüyorum''. Gözlerimi öptü. ''Zaman gösterir'' Başımı evet anlamında salladım. Akşam 7'de babamın aramasıyla Hakan beni eve bıraktı. Akşam yemeğini hep birlikte yemek istediğini,benim de gelmemi istediğini söyledi. Ablamla aynı sofrada oturmak istemesem de gittim. Akşam yemeğinde babam,yarın annemle halama gideceklerini,akşam geleceklerini ve bizimde aynı evde olmamız gerektiğini söyledi. ''Ben bununla kalmam'' ablama baktım. Babam sert bir tavırla ''gizem'le birlikte,Gizem'in evinde kalacaksınız. Biz gelince geleceksin evine''dedi sinirli bakışlarla. Bunun üzerine ablam hiçbir şey demeden suratını asarak yiyip sofradan kalktı. Ablamla yarın aynı ev ve tekiz. Birbirimizi yerdik büyük ihtimal.
***
Ablamla evime gelmiştik. Kapıyı açıp ona yol verdim. Yüzüme bile bakmadan içeri girdi. Eve bakarak salona geçti. Bende anahtarı bırakıp,havlumu alıp banyoya girdim. Şofben bir soğuk bir sıcak yapıyordu sürekli. Sinirden köpürüyordum banyoda. Banyomu bitirip bornozumu giydiğimde,şofbenin patlamasıyla arkamı döndüğümde,gözlerim kararıp kendimi en son yerde görmüştüm.

Yorum ve oy vermeyi unutmayın ❤️