SAKIN+18

7-Affet.

Sabah kahvaltıdan sonra hakan'la birlikte Galata Kulesine gitmeyi planladık. Gidene kadar her şey güzeldi. Ablamla ablamın arkadaşını görene kadar. Ablam kendini toplamış görünse bile gözlerindeki hüzünü ben bile uzaktan anlamıştım. ablamı görünce çok değişik hissettim. Hatta biraz pişman bile olmuş olabilirim. Aile çok önemli bi kavram. Ve ailem bana düşman. Ablam sağına bakıp bizi görünce donakaldı. Hakan "yürü " desede hakanı dinlemeyip ablama doğru ilerledim. Ikimizin bakışları birbirine kilitlenmişti. Benim gözlerim hemen dolmuştu. Yanına vardığımda hakan da gelmişti. Ablama "abla " dedim. Tiksinircesine bakarak "sakın benimle konuşma " dedi.
"Abla lütfen böyle yapma "
"Ne yapma gizem. Sen benim yerimde olmak ister miydin " diye sordu. Ablam haklıydı.
"Hayır "
Güldü. " ben kendime geldim. Artık hiçbiriniz umrumda değilsiniz. Bence sen kendi haline yan. Çünkü hep vicdan azabayla yaşayacaksın. Ben rahatım. Ikinizinde gerçek yüzünü gördüm. Ama sen "deyip ikimize de bakıp gitti arkadaşıyla. haklıydı. Ben hep vicdan azabıyla yaşayacaktım. Hakan elimi tutup "gel başka yere gidelim " dedi. Sinirle "eve gidelim " dedim. "Noluyo kızım sana. Böyle olacağını ikimizde biliyorduk. Sürekli triplere girme "
Bende böyle tartışmalarda hakanın gerçek yüzünü görüyordum. Ablam haklıydı her söylediğinde. Belki ailemle barışmak için çabalayabilirdim. Hakanın elini bırakıp yürümeye devam ettim. Annemle konuşmam lazımdı. Hakan "nereye " deyip peşimden gelince "isim var "deyip geciştirdim. "Iyi " deyip oda arabasına bindi. Annemi arayıp onu parka çağırdım ağlayarak. Annem kıyamadığı için geldi. Bankta otururken annemin elini tuttum. Gözlerinin içine samimi bir şekilde bakarak "anne. Nolur affedin beni. Ben...Ben çok pişman oldum. Nolur affedin anne" deyip hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Anne yüreği. Başımı göğsüne yaslayıp "yavrum benim. Naptı dövdü mü seni " diye sordu. "Hayır anne. Ben kendi isteğimle evime gelmek istiyorum. Nolur babamla konuş anne. Nolur " diye yalvarmaya başladım. Annem konuşacağını söyleyince özlediğim kucağına sokuldum. "Çok teşekkür ederim anne. Bir daha sizi üzmeyeceğim. " diye söz verdim. "Ben şimdi gideyim. Baban gelir konuşurum. Sana yarın haber veririm."
"Tamam anne " deyip elini yanaklarını öpüp hakanın evine gittim. Kapıdan girer girmez hakan "nerdeydin bebeğim " dedi. Ona söylemeyecektim tabiki. "Biraz yürüdüm geldim "
Başıma sarılıp tepeme öpücük kondurdu. "Gel film izleyelim ' dediğinde yüzüne bile bakmadan koltuğa oturup battaniyeyin içine girdim. Hakan da yanıma oturup başımı göğsüne koydu. Iç çekip "niye her sinirlendiğinde bana böyle diyosun "diye Sordum.
"Çünkü artık sıkıldım. Sen bana geldin,artık kimseyi umursama. Ben varım yanındayım. Sürekli üzülmen üzülüyor. Bende sinirleniyorum ".
"Böyle dediğinde ben daha çok üzülüyorum "
"Tamam bitanem,daha demem "

Sabaha kadar telefon bekledim ama annem aramamıştı. Hazır hakan uyuyorken bende evime gittim. Babam kapıyı açtı. Sinirli değil gibiydi. Yada bana öyle geliyordu bilmiyorum. Yüzlerine bakamıyordum. "Baba " dedim. "Ne yüzle geldin "
"Baba özür dilerim. Çok pişmanım ben "
Hiçbir şey demeden içeri girince bende arkasından girdim. Annemi görünce sarıldım. "Annem"deyip yanaklarını öptüm. Annem babam var diye fazla sıcak olmasa da gözüyle babamı işaret etti. Babama bakıp babama doğru gittim. Elini tutup "özür dilerim " dedim anda hızla yanağıma bir tokat yapıştırdı.