The hated slytherin ((Dutch))✔️

10. Shrieking Shack.

I'm friends with the monster that's under my bed. Get along with the voices inside of my head. ( the monster - Eminem )

POV June White
Ik loop glimlachend door de gang, het ontbijt kan elk moment beginnen. Ik loop the Great Hall binnen en ga aan de tafel van Slytherin zitten naast Andromeda. Ik geef haar een knuffel en pak dan wat pannenkoeken van de stapel. 'Jij bent vrolijk..' ik grinnik en knik, 'ja klopt'. 'Vanwaar die vrolijkheid?' Ik haal mijn schouders op, 'ik voel me gewoon... goed'. Ze fronst. 'Van deze pannenkoeken moet je toch wel blij worden' ze grinnikt. 'Daar heb je gelijk in'. 'Wat hebben we zo als eerst?' Vraag ik met een volle mond. 'Eh... Astromony denk ik', ik zucht. 'Jij hebt makkelijk praten, je bent er goed in' ik haal mijn schouders op. 'Jij bent beter in History of Magic, ik bedoel dat vak ik zo ontzettend saai!'. Ze grinnikt, 'het is interessanter dan Astronomy!'. Ik schud mijn hoofd, 'echt niet!'.
'Echt wel!' Onze discussie word onderbroken door Narcissa. 'Dromeda! Kunnen we alsjeblieft praten' ik kijk ze beide verward aan.
'Nee cissy, we zijn geen familie meer weet je nog?' Ze zucht, 'maar, ik heb je nodig'
'Vraag maar hulp aan Bellatrix' en ze vertrekt.
'Waar ging dat over?' Vraag ik met een verwarde blik. 'Oh niks, familie probleempjes'.
Ik zie dat ze er niet verder over wil praten dus ik laat het. Ik loop met Dromeda door de gang tot Dumbledore opeens voor ons komt staan. 'Juffrouw Black zou ik juffrouw White even van je mogen lenen'. 'Oké, Ik zie je zo wel June'.
'Volgt u mij' zei Dumbledore. Ik volg hem naar zijn kantoor, 'gaat u zitten' en ik ga zitten op de stoel tegenover het bureau. 'Professor Cresswell was erg bezorgt over jou' ik frons, 'waarom dan?' vraag ik.
   'Hij zei iets over een Boggart'
'Oh, dat was niks' zeg ik vastbesloten.
   'Is er nog iets wat je mij zou willen vertellen?' Vraagt Dumbledore. Ik kijk hem vragend aan, het is net alsof hij weet wat er mis is..
'Nee, helemaal niks professor' en hij kijkt me met een doordringende blik aan.
   'Goed dan, u mag gaan'. Ik knik en loop het kantoortje uit, van de trap af en richting het Astonomy lokaal. Ik open de deur en de deur gaat met een grote klap open, de hele klas die eerst luisterde naar de professor richt zijn aandacht nu naar de leerling die de deur met een veel te harde klap open deed. 'Ho, sorry professor' de hele klas is stil behalve Dromeda die vooraan in de klas zit te grinniken door mijn geweldige actie. 'Ga maar zitten White'. Ik knik en ik ga naast Dromeda zitten. 'Goeie binnenkomst' zegt ze nog steeds grinnikend. Ik geef haar een speels stootje en ik begin met aantekeningen maken.

In de Avond besluit ik nog even langs de bibliotheek te gaan. Ik haal slechte cijfers op Herbology dus ik moet er veel moeite in stoppen. Ik sla met een zucht mijn boek open. Naast mij hoor ik iemand grinniken. 'Zo erg is Herbology toch niet'. 'Nou best wel' en ik zucht opnieuw. 'Ik ben Alice' ze glimlacht lief naar me. 'Ik ben June, leuk je te ontmoeten!'.
'Ik kan je opzich wel bijles geven' zegt ze. 'Maar dan moet jij mij bijles geven in Astonomy' vervolgt ze. Ik knik 'deal'.

Na de bijles zeg ik gedag tegen Alice en loop richting de kerkers. Terwijl ik richting de kerkers loop hoor ik voetstappen mijn kant op komen. Ik verstop me snel en kijk wie er mijn kant op komt, het zijn de Marauders. Ze lopen met z'n vieren met een snelle pas naar buiten, Remus die er nogal ziekjes uit zag werd overeind gehouden door James en Sirius. Uit nieuwsgierigheid loop ik ze achterna, het is al aardig donker dus je kan de sterren en de volle maan goed zien. Ze lopen verder naar Whomping Willow. Tot mijn verbazing doet ie niet wat ie normaal zou doen, want het doet helemaal niks. Ze verdwijnen door een gat in de boom. Wat gaan ze in hemelsnaam doen??
Ik besluit ze nog verder achterna te gaan en loop vastbesloten naar de boom. Maar bij mij begint hij te bewegen, en niet op een goeie manier. De boom begint met zijn takken te zwaaien en ik word steeds bijna geraakt. Ik spring over de takken heen en duik onder ze door. Uiteindelijk weet ik in het gat te springen.
Uitgeput loop ik verder, het is een lange en donkere gang. Uiteindelijk kom ik aan bij de Shrieking Shack. Ik hoor een luid gehuil vanuit de dichte deur. 'Shit' denk ik bij me zelf.
Ik ren snel weer de tunnel in naar buiten. De boom probeert me nog een paar keer te vermoorden met zijn takken maar ik ontwijk ze allemaal. Eenmaal weer in het kasteel probeer ik alles op een rijtje te zetten. Remus is een weerwolf..

Ik ben helemaal uitgeput en besluit naar de commonroom te gaan omdat ik wel een dutje kan gebruiken. Terwijl ik door de gangen loop hoor ik iemand van achter fluisteren. Gewoon doorlopen denk ik bij mezelf. Ik versnel mijn pas maar het komt steeds dichterbij. Als ik de hoek om loop staat het voor me. Ik blijf stokstijf stil staan. 'Je kunt niet voor mij rennen June'. Ik slik 'LAAT ME MET RUST' schreeuw ik. Het slaakt een duivels lachje. 'Je kunt niet voor mij rennen' herhaalt het.
'STOP, GA UIT MIJN FUCKING HOOFD' schreeuwt ik. 'Ik ben niet in je hoofd, ik ben echt'. Mijn hartslag versneld, 'NIET, je zit gewoon in mijn hoofd!'. Opnieuw slaakt het een duivels lachje. 'STOP,STOP!' Schreeuw ik met mijn ogen dicht. Als ik mijn ogen weer open doe is het weg. Ik slaakt een zucht van opluchting. Plotseling begint mijn pols heel erg pijn te doen, er verschijnt een tekst op mijn pols: 'you're never alone, i'm always watching you'
Een traan rolt over mijn wang en ik ren zo snel als ik kan naar de commonroom.

*

Het is ochtend en ik heb denk ik maar 1 uur geslapen. Dat kun je ook goed zien omdat er grote wallen om mijn ogen staan. Ik zucht en trek mijn gewaad aan. Eerst even naar de ziekenzaal waar Remus als het goed is is. Ik heb even uitleg nodig..
Ik loop de ziekenzaal binnen, ergens op de laatste bedden zie ik Remus liggen. 'Heyy Remus' hij schrikt en ik grinnik. 'Sorry ik wou je niet laten schrikken' vervolg ik. 'Je verast me' zegt hij met een glimlach. 'Dus ik wou even zeggen dat ik je accepteer voor wie je bent' hij fronst, 'hoe bedoel je?' Vraagt hij. Ik zucht, 'ik weet dat je een weerwolf bent'. Hij kijkt me met open mond aan, 'ik eh ben echt geen weerwolf' zegt hij twijfelend. Ik grinnik, ' je bent slecht in liegen'. Hij slikt, 'ik snap het als je niet meer met me om wil gaan'.
'Doe niet zo mal, waarom zou ik niet met je om willen gaan?!'
'Omdat ik een weerwolf ben misschien..'
'Zoals ik al zei ik accepteer je voor wie je bent'
Hij geeft me een lichte glimlach, 'maar ik ben..... gevaarlijk'. Ik haal mijn hand door zijn haar en geef hem een kus op zijn hoofd. Ik zie Remus rood worden en ik grinnik. 'Ik kom vanavond wel weer langs' en ik verlaat de ziekenzaal.

'Jezus June, wat is er met jou gebeurt?' Dromeda komt naast mij zitten tijdens het ontbijt . 'Ik heb niet zo goed geslapen.' Antwoord ik. 'Ja dat kan ik zien maar waarom'
Ik zucht, 'ik vertel het maar je MOET het geheim houden'. 'Belooft' zegt ze vastbesloten.
Ik kijk om heen of iemand zomaar kan meeluisteren maar er zijn niet zoveel mensen zo vroeg. 'Mijn Boggart', ze fronst. 'Mijn grootste angst' vervolg ik. 'Die zwarte gedaante?' Ik knik, 's'avonds als ik door de gangen dwaal kom ik het tegen' ze fronst opnieuw.
'Het achtervolgt me'.
'June voel je je wel goed?' Vraagt ze bezorgt.
'Geloof me nou, ik meen het' zeg ik geërgerd.
Er kwamen steeds meer mensen aan de tafel zitten. 'Ik vertel vanavond wel het hele verhaal'. Ze knikt instemmend en we eten verder.

*

Na alle lessen besluit ik naar Remus te gaan, jammer genoeg zie ik 4 anderen om hem heen staan. Ze zien mij al aankomen en 2 van de 4 kijken me verafschuwt aan. 'White, wat doe je hier?' Vraagt James geërgerd. 'Ik kom voor Remus'.
'Ik weet niet of je het wel door had maar Remus wou niks met je te maken hebben' zegt James. 'Ik kan wel voor mezelf praten' zegt Remus en hij geeft James een boze blik.
'Gaat ie al beter?' Vraag ik. Remus knikt en glimlacht naar me. 'Wij laten jullie wel even alleen' zegt Lily en ze probeert met al haar kracht om de 3 jongens mee te sleuren die nogal tegen stribbelden. Ik grinnik, 'van je vrienden moet je het hebben' zeg ik sarcastisch.
Remus slikt, 'hoe ben je er achter gekomen?'.
'Ik zag jullie 4 gister in de gang lopen en ik ben jullie heel misschien, een heel klein beetje gevolgd'. Hij grinnikt, 'dus toen wist je het?' Vraagt hij.
   'Ja, toen wist ik het' ik glimlach.
'Je hebt een mooie lach'
Een rode blos verschijnt op mijn gezicht en er vliegen vlinders in mijn buik.
'Dankje' zeg ik zachtjes.
'Geen probleem maar misschien moet je naar bed gaan want je ziet er aardig moe uit'. Ik zucht, 'ik ben ook eigenlijk verschrikkelijk moe'. Hij lacht, 'ik ga er maar vandoor'.
'Welterusten June'
'Welterusten'. En ik loop de ziekenzaal uit op naar de commonroom.

xx liza.