The hated slytherin ((Dutch))✔️

25. A sad night.

I'm lost and I'm found, but
It's torture being in love
I love when you're around
But I fucking hate when you leave
- SAD! - XXXTENTACION -

POV June White.

'Voldemort weet dat je bezit over uitzonderlijke krachten en dat je moeilijk te verslaan bent'
Ik kijk hem met een verwarde blik aan.
'En hij heeft een manier gevonden om je uit te schakelen' zegt hij.
'Wacht, hoe weet u dit?' Vraag ik verward.
'Ik heb een dubbelspion tot mijn beschikking' zegt hij.
'Wat voor een manier' vraag ik angstig.
'De enige dag waarop jij zwakker bent dan dat hij is' zegt de professor.
Mijn ogen worden groot, 'de bevalling' zeg ik zachtjes.
Dumbledore knikt, 'wat moet ik doen professor?' Vraag ik terwijl er tranen in mijn ogen prikken.
'Er zijn 2 opties, het gevecht aangaan met je vrienden aan je zijde en hun leven riskeren en het leven van je kindje'

'Of je door Voldemort laten vermoorden en je vrienden en kind zijn veilig' vervolgt hij.

Ik slik, 'is er echt geen andere optie?' Vraag ik.
Hij schud zijn hoofd, 'hij zal er alles aan doen om je te vermoorden' zegt hij.

Ik knik en er rolt een traan over mijn wang.
'Het is van belang dat je het tegen niemand zegt' vervolgt hij.
'Niet eens Remus?'
'Ook geen Remus'
Ik slaakt een zucht en veeg mijn tranen weg.
'Was dat alles?' Vraag ik.
'Dat was alles' zegt hij.
Ik knik en loop zijn kantoor uit, terwijl ik de trap afloop kom ik Minnie tegen die net de trap op wil lopen.
Ze kijkt me vragend aan, 'is er iets?' Vraagt ze bezorgd. Ik schud mijn hoofd en er verschijnt een neppe lach op mijn gezicht.
Als ik een stukje buiten de school ben verschijnsel ik terug naar huis.
Ik open de voordeur en ik de keuken zie ik Remus zitten.
Er verschijnt een glimlach als hij mij ziet en ik doe mijn best om niet huilend neer te zakken.
'Ik heb alvast ontbijt gemaakt' zegt hij.
Ik knik en ik ga aan de tafel zitten, 'waar moest je het met Dumbledore over hebben?' Vraagt hij nieuwsgierig.
'Oh niks bijzonders, hij wou me feliciteren en hij had nog wat dingen van mijn vader op school die ik mee moest nemen'
Remus fronst, 'de brief klonk belangrijk maar het klinkt best logisch'.
Zachtjes zucht ik van opluchting en ik eet met moeite mijn ontbijt op.

4 maanden later.
15 juni 19:34

Ik heb het gevoel alsof ik elk moment kan opblazen. Ik heb steeds weeën en het doet verschrikkelijk veel pijn.
Remus brengt me naar het ziekenhuis. Er is alleen een groot probleempje, vanavond is het volle maan. We lopen samen het ziekenhuis binnen en een heler brengt me gelijk naar een kamer.
'Remus, je moet gaan het is volle maan' Zeg ik slikkend. Hij knikt verdrietig, 'het spijt me dat ik er niet kan zijn, James en Sirius komen je zo opvangen' zegt hij terwijl hij naar zijn schoenen staart.
'Het geeft niet, je kunt er niks aan doen'
Hij knikt en loopt de kamer uit en er rolt een traan over mijn wang.

Ik heb met veel moeite volgehouden om het aan niemand te vertellen en ik heb voor al mijn geliefden een brief achtergelaten.
Dat het volle maan was kwam juist goed uit, Remus is nu veilig.

22:56

Ik lig uitgeput op het ziekenhuisbed, een heler houd twijfelend mijn baby vast.
'Mag ik?' Vraag ik zachtjes.
Ze knikt, 'er is alleen iets dat je moet weten...' zegt ze.
Ik frons, 'wat is er?' Vraag ik.
'Kijkt u maar voor uzelf' en ze geeft me mijn dochter.
De baby heeft zijn oogjes gesloten en ik wieg de baby zachtjes.
Er verschijnt een glimlach op het gezicht van de baby en ze doet haar ogen open.
Mijn mond valt open van verbazing, ze heeft bloedrode ogen.
Ik kijk de heler twijfelend aan, 'is dit normaal?' Vraag ik verward.
Ze schud haar hoofd, 'maar we hebben gecheckt en er is helemaal niks mis met je baby, ze is kern gezond'. Ik knik en er verschijnt een glimlach op mijn gezicht.
'Ik haal alvast de papieren, heeft u al een naam?' Vraagt de heler. Ik knik en de heler loopt de kamer uit.
Er rolt een traan over mijn wang en ik druk een kus op haar wang.