The hated slytherin ((Dutch))✔️

18. Daddy Issues

I don't know if this is real life, real life
What happens if I open my eyes, my eyes? - Dazed and Confused - Ruel.

POV June White.
Ik loop richting Herbology, ik ben sinds gisteren al van de ziekenzaal af. Madam Pomfrey heeft me nog de les gelezen dat ik niet weer ernstig gewond moet raken.
Ik begroet de professor, 'Miss White? Professor Dumbledore moet je dringend spreken' zegt de professor. Ik frons, 'kom zo maar weer terug' zegt ze bot. Ik loop weer het lokaal uit en naar het kantoor van Dumbledore.
Professor Dumbledore zit aan zijn bureau en kijkt me vriendelijk aan. 'Ga zitten' en ik ga op de stoel zitten. 'Je vader heeft om je gevraagd' en ik kijk hem verward aan. 'Een maand geleden is hij opgepakt en hij zit nu in Azkaban' vervolgt hij. 'En hij wilt mij zien?' Vraag ik vol ongeloof.
'Hij heeft speciaal naar je gevraagt en het ministerie heeft het toegestaan' ik knik, 'wanneer?' Vraag ik.
'Nu'
Ik frons, hij reikt zijn hand naar me uit en we verdwijnselen. We staan tegenover een groot en kil gebouw, ik krijg de rillingen als ik er naar kijk.
'Zullen we?' Vraagt hij met een glimlach. Ik knik langzaam en we lopen naar binnen.
Het is erg donker en overal vliegen dementor's.
Aan de balie zit een mevrouw, ze kijkt ons streng aan en ze knikt naar de professor.
Als we op de goeie verdieping zijn kijk ik verbaast om me heen. Het is koud en vochtig, in veel cellen zitten gevangenen en ze beginnen te schreeuwen terwijl ik langs liep.
Ik adem even in en uit en richt me dan op de laatste cel. Een man zit in de hoek van de cel, ik herken de man uit duizenden. Ik hoor professor Dumbledore expres kuchen. De man draait zijn hoofd verschrikt om. Hij glimlacht als zijn blik naar mij schiet. Hij loopt langzaam de kant op naar de tralies.
'June...' zegt hij zwak. Ik knik naar Dumbledore en hij loopt een stukje verderop.
'Hoe gaat het met je?' Vraagt hij schor. Ik kijk hem met een boze blik aan.
'Sinds wanneer boeit het jou hoe het met mij gaat?' Vraag ik.
Hij lijkt even te schrikken van mij maar herpakt zich.
'Wat bedoel je Lieverd?'
'Jij hebt mam gedood of niet soms?' Ik kijk hem pijnlijk aan.
Hij zucht, 'natuurlijk niet!' Zegt hij twijfelend.
'Lieg niet! Ik heb het gezien' zeg ik iets harder dan ik bedoelt had.
'Ze moest dood..' zegt hij en ik hoor hem grinniken.
'Waarom??' Vraag ik en er ontstaan tranen in mijn ogen.
'Ze wou jou niet aan me geven...' ik frons, hij slaakt een duivels lachje.
'Ik moest je overgeven aan de Dark Lord, ze stond alleen maar in de weg'. Ik kijk hem woedend aan.
'Waarom??' Dit keer kijkt hij me in mijn ogen aan. 'Omdat je bijzondere krachten bezit, de Dark Lord wil ze hebben' ik grinnik en schud afkeurend met mijn hoofd.
'Je komt hier nooit meer weg' zeg ik met een grijns.
De tranen prikken in mijn ogen maar ik geef hem het plezier niet. Ik loop weer terug naar de professor en langs de andere gevangenen.

Hij reikt zijn arm weer uit en we verschijnselen terug naar Hogwarts. De tranen prikken nog steeds in mijn ogen.
We staan op de Astronomy Tower, professor Dumbledore staat tegenover me en hij kijkt me met medelijden aan.
'Ik moet maar weer eens gaan' mijn stem breekt. Hij knikt stilletjes, ik sla een zucht en loop de lange trap af naar beneden.
Herbology zal al wel zijn afgelopen dus ik ga naar mijn volgende les.

Ik loop uitgeput samen met Dromeda naar de commonroom, na al die lessen kan ik wel een dutje gebruiken. Voor de rest van de dag hadden we veel lessen met gryffindor en een paar met Ravenklauw. Ik vind het niet erg om les te hebben met gryffindor maar Dromeda vind ze erg arrogant en vervelend.
Als ik de slaapkamer in kom staat er een doom op mijn bed, verward kijk ik Dromeda aan en ze haalt haar schouders op. 'Maak open dan!' Zegt ze nieuwsgierig. Op de doos ligt een brief en ik open de brief.

Best June.
Deze spullen had je vader achtergelaten in zijn tijd als student. Hij had vast gewild dat jij het zou krijgen. Hopelijk kun je er iets mee.

Dumbledore.

'Van wie is het? Vraagt Dromeda nieuwsgierig terwijl ik nog de brief aan het lezen ben.
'Dumbledore' zeg ik een klein beetje verbaasd.
'Waar wacht je op? Open het!' Ik grinnik, ik open voorzichtig de doos en we kijken nieuwsgierig naar binnen. Er ligt een fotoboek en nog veel meer dingen in. Ik pak het fotoboek uit de doos en leg het op mijn schoot. Dromeda gaat naast mij zitten en ik sla het fotoboek open. Op de eerste bladzijde staat een foto van 4 jongens die glimlachen, mijn vader staat helemaal rechts en hij heeft de allergrootste glimlach op zijn gezicht. Ik zie Dromeda verbaast naar de foto staren, 'dat is de heer van het duister' en ze wijst naar de jongen die naast mijn vader staat. Deze jongen heeft geen glimlach op zijn gezicht maar een duivelse grijns.
Ik sla het boek om naar de volgende bladzijde, mijn vader zit op een bezem en probeert de golden snitch te vangen. Ik kan een kleine glimlach niet onderdrukken.
Ik sla weer een bladzijde om, ik zie mijn vader staan naast een meisje en hij drukt zijn lippen op haar wang. Ik frons, 'wie is dat?' Vraagt Dromeda. Ik haal mijn schouders op, 'ik heb echt geen idee..'.
Hij ziet er uit als een doodnormale leerling, wat is er fout gegaan?
Waarom is hij nu opeens een deatheater?
En wie is dat meisje op de foto?

Ik leg de doos op de grond en ik ga verslagen op bed liggen. 'Ik ben moe' zucht ik.
Dromeda grinnikt, 'ik ook, maar we moeten nog een heel verslag schrijven'.
Ik sta snel op van mijn bed als ik bedenk dat ik nog bijles heb.
'Ik moet gaan, ben te laat bij me bijles' ik hoor Dromeda nog even grinniken en ik loop snel de commonroom uit naar de bibliotheek.

Als ik binnen loop zie ik Remus al zitten, ik sla mijn handen van achter om hem heen en ik hoor hem grinniken. 'Waar was dat voor?' Vraagt hij als ik naast hem ben komen zitten.
'Omdat ik misschien een kwartiertje te laat ben' zeg ik twijfelend. 'Goh, nog niet gemerkt' zegt hij sarcastisch terug.
Ik geef hem een speels stootje en ik geef hem een kus op zijn wang.
Ik open mijn boek op de goeie bladzijde en hij begint met uitleggen.
Ik let eigenlijk niet goed op, Remus ziet er veel interessanter uit.
Ik ga met mijn hand door zijn haar en hij stopt even met praten, 'June, let je wel op?' Vraagt hij grinnikend.
Ik schud mijn hoofd, 'jij bent veel interessanter' zeg ik zwoel.
Onze gezichten komen dicht bij elkaar en onze neuzen raken elkaar aan. Ik kijk hem aan in zijn bloedmooie ogen. Onze lippen raken elkaar en ik druk mijn lippen vol overgave op zijne. Hij legt zijn handen op mijn heupen en ik ga met één hand door zijn haar.
We blijven zo zitten totdat iemand van achter met zijn keel schraapt. Verschrikt kijken we beiden achterom, James staat ons boos aan te kijken.
'Moony, we hadden een afspraak weet je nog?!' zegt hij streng.
Remus maakt een 'o' met zijn mond. Hij geeft me nog een kus op mijn wang en vertrekt met James.
Met een zucht kijk ik nog even naar mijn boek, in mijn buik vliegen duizenden vlinders.
Ik doe mijn boek weer in mijn tas en loop weer weg.

x Liza.