The hated slytherin ((Dutch))✔️

12. Stay with me.

So tell me if you wanna. 'Cause I got this feeling. I wanna hear you say it. 'Cause I can't believe it. - Breaking me - Topic, A7S.

POV. Sirius Black.
Ik loop s'avonds samen met James door de gangen. We zijn van plan om Slytherin te pranken. James stop abrupt met praten, 'ssttt hoorde je dat ook?' Ik schud mijn hoofd en loop zorgeloos verder. James loopt me achterna, als we de hoek om lopen zie ik iemand op de grond liggen. 'JAMES, ER LIGT DAAR IEMAND', en ik ren zo snel mogelijk er naar toe met James op de achtervolging.
'Het is June' en ik hou mijn hand op haar wond zodat het bloedden stopt. 'Ze moet nu meteen naar madam Pomfrey' ik knik en we tillen haar op. Ze is niet zo zwaar dus we kunnen haar makkelijk tillen.

Eenmaal bij de ziekenzaal leggen we haar op een bed en James klopt hard op de deur van het kantoortje van madam Pomfrey terwijl ik nog steeds mijn hand op haar wond houd. Madam Pomfrey opent haar deur en ze wrijft slaperig in haar ogen. 'Potter? Wat doe jij rond dit tijdsti-' ze stopt met praten als ze opmerkt dat er een gewond iemand op een ziekenhuis bed ligt. Ze drukt James weg en gaat bij het bed staan. 'Wat is er gebeurt?' Vraagt Madam Pomfrey verontrustend. 'Weten we niet, we vonden haar in de gang' ze knikt en rommelt wat in een kast. Ze pakt er een flesje uit en verband.
Ze druppelt vloeistof uit het flesje in haar mond en ze doet verband om haar buik heen. Ze zwaait nog een keer met haar toverstok en al het bloed verdwijnt. Ze zucht van opluchting en richt zich weer tot ons. Ik tril van angst, mijn handen zitten helemaal onder het bloed.
'Komt het wel goed met haar?' Vraagt James ook trillend. 'Dat weet ik niet zeker, ze heeft zo te zien veel bloed verloren' zegt ze twijfelend.
   'Nu gaan jullie naar jullie commonroom' vervolgt ze. Ik knik en we lopen de ziekenzaal uit.

*

POV Remus Lupin

De volgende dag word ik wakker, mijn wekker piept heel irritant. Ik trek mijn gewaad aan en loop gapend de commonroom in waar James, Sirius en Lily staan. 'Goeiemorgen' zeg ik slaperig. 'Remus, kunnen we even praten?' Ik knik en James en Sirius lopen weg. 'Van James en Sirius moest ik even zeggen dat je misschien wel naar de ziekenzaal zou willen...' ik kijk haar verward aan. 'June ligt in kritieke toestand in de ziekenzaal, ze word straks overgeplaatst naar st. Holisto'. Ik kijk haar verbaast aan. Zo snel als ik kan ren ik naar de ziekenzaal. Als ik binnenkom zie ik haar levenloze lichaam op een ziekenhuisbed liggen. Ik ga op een stoel naast haar bed zitten en ik pak haar hand stevig vast. 'Stay with me' fluister ik zachtjes in haar oor.

'Jongeman, mijn patiënt heeft rust nodig' Madam Pomfrey is naast hem komen staan.
'Ze word wel weer beter toch?' Vraag ik ongerust. Madam Pomfrey geeft geen antwoord. 'Geef antwoord' herhaal ik. Ze zucht, 'ik ben bang van niet, er is niet veel kans dat ze dit overleeft'. Er rolt een traan over mijn wang, ik knik en Madam Pomfrey kijkt me met medelijden aan. Ik loop met tranen in mijn ogen de ziekenzaal uit. Ik loop op een snelle pas weer terug naar de commonroom. Als ik ben aangekomen loop ik naar de slaapkamer en ik sla de deur achter me dicht.

3th person.
Lily zit met een boek op de bank, James zit tegenover haar die haar zoals altijd verliefd aankijkt. 'Remus zit al de hele dag in jullie slaapkamer, ik maak me zorgen om hem' zegt Lily bezorgt. 'Ik kijk wel even' en James staat op van de bank en loopt naar de slaapkamer. Remus zit op zijn bed, zijn ogen zijn rood en hij ziet er niet goed uit. 'Moony, we maken ons zorgen om je, eet dan op zijn minst wat'. Remus zucht en schud langzaam zijn hoofd. Ik zucht en sluit de deur weer. 'Hij wilt niet eten' zeg ik zuchtend. 'Je hebt het op zijn minst geprobeerd'.

June White, in de echte wereld is ze half dood. Maar in een andere wereld is ze nog springlevend. Ze opent langzaam haar ogen, het is pikdonker.
'Je bent eindelijk wakker' zegt een zware stem.
June kijkt verward om zich heen, er is niemand.
'Je ben sterker dan dat je denkt, weet je dat?' Vraagt de zware stem opnieuw.
'W-waar ben ik' June angstig.
Hij lacht Duivels, 'je bent in de onderwereld Love'.
'Waarom heb je me hier naartoe gebracht?' Zegt June en ze staat op en kijkt nog een keer om zich heen, maar er is niks te zien.
'Ik wilde met je praten zonder dat jij de kans had om te ontsnappen'.
'Misschien wil ik helemaal niet met je praten'
'Je zult toch moeten, geloof het of niet maar ik ben je vijand niet'
'Maar waarom heb je me dan in mijn buik gestoken??'
'Dat was ik niet Love, dat was één van mijn handlangers en dat was de enige manier om je hier naar toe te laten komen'

'Aha, dus jij bent zeker een soort van pedo-koning die meisjes naar de onderwereld laat komen voor je eigen plezier' zegt June bijdehand.

Hij lacht duivels, 'nee, ik en mijn handlangers hebben een koningin, en jammer genoeg ben ik dat niet'.
'Genoeg gepraat ik heb je hier gebracht voor een rede, Voldemort is opzoek naar jou en je moet er koste wat kost er voor zorgen dat hij jou niet vind' vervolgd hij.
'Waarom de fuck zoekt Voldemort mij nou weer?'
'Hij ziet jou als een bedreiging voor hem'.
'Hoe kan ik nou weer een bedreiging zijn voor hem, ik ben een 17 jarige heks die nog niet eens is afgestudeerd' zegt June verontwaardigend.
'Je bent sterker dan je denkt, je toekomst is al voorspelt en het is jou taak om het te omarmen of niet, want alleen jij bent de gene die er een verandering in kan brengen'. En voor dat ik het weet verdwijn ik uit de onderwereld.

June opent langzaam haar ogen, een dokter van st. Holisto kijkt haar tevreden aan. 'Ze is wakker!' Roept de dokter naar 3 zusters. June wrijft in haar ogen en kijkt verward om zich heen. 'Waar ben ik als ik het vragen mag?'.
'Je bent in st. Holisto, liefje' zegt één van de zusters.
'Het is uitzonderlijk dat je nog leeft'. Zegt een andere zuster.
'Hoe bedoelt u?' Vraagt June in de war.
'Niks hoor liefje, ga maar lekker slapen over een weekje mag je weer Hogwarts' ze knik en ze val even later als een blok in slaap.

x Liza