The hated slytherin ((Dutch))✔️

23. Getting followed by Deatheaters.

But I got smarter, I got harder in the nick of time
Honey, I rose up from the dead, I do it all the time
LWYMMD - Taylor Swift.

POV. June White.

2 jaar later.

Ik ben op dit moment 19 jaar en ik ben één van succesvolste Alchemisten in Engeland. Op dit moment heb ik net mijn experiment uitgevoerd met groot succes. Mijn grootste inspiratie was de Philosopher stone, de steen die werd beschouwd heelmiddel en als levensverlengend middel.
Ik wist dat ik nooit van mijn leven zo iets kon maken, maar toch probeerde ik het.
Ik ontwikkelde iets met de naam:

The Armis Stone.

Ik heb het ontwikkeld voor een speciale reden. Het is een steen gemaakt als schild voor gevaarlijke spreuken of zwarte kunsten. Ik ben er meer dan een jaar mee bezig geweest.

Ik verschijnsel net van mijn werk naar huis. Remus staat glimlachend op me te wachten met avondeten. Ik geef Remus een kus op zijn wang en we eten samen wat.
'De maan is vol vanavond 11 uur' ik knik en het valt me op dat er lichte wallen onder Remus zijn ogen staan. Ik ga met mijn hand door zijn haar en kijk hem bezorgt aan. 'Gaat het wel' vraag ik op een bezorgde toon. Hij knikt zachtjes, 'kan ik je alleen zijn vanavond' vraagt hij. Ik knik en ik glimlach zwakjes, 'komt goed'.
S'avonds kijken we samen nog een film en rond  half 11 loopt Remus naar buiten met een fles wolfsbane die ik elke maand van mijn werk krijg. Eventjes later val ik in een diepe slaap.

Ik word wakker van een hard geluid, verschrikt sta ik op van de bank. Ik hoor gepraat van buiten het huis. Zo snel als ik kan ren ik naar boven. Beneden hoor ik de deur met een harde klap open gaan. Gefrustreerd kijk ik om mij heen voor een ontsnappingspoging maar er is niks te vinden.
Ik hoor voetstappen naar boven gaan en ik weet dat ik te laat ben. De dooddoeners zijn mijn huis binnen.
Mijn deur gaat met een klap open en er stormen 3 dooddoeners naar binnen. Ze dragen alle 3 een duivelse grijns op hun gezicht, één daarvan ken ik maar als te goed.
Bellatrix Lestrange.
'June White, je bent een moeilijke persoon om te vinden' zegt Bellatrix met een krijsende stem.
Ik grinnik even zachtjes, 'ik wist niet dat je me gemist had Bellatrix' zeg ik met een grijns.
'Wat komen jullie doen?' Vraag ik.
'We komen je halen, de Dark Lord heeft je nodig' zegt een andere dooddoener.
'Heeft hij dit niet al een keer geprobeerd' vraag ik met een meen-je-dit-nou blik.
'Klopt, maar nog nooit met ons' zegt er eentje met wittig haar.
Ik frons, 'en wie mogen jullie zijn?' Vraag ik.
'Lucius Malfoy' zegt de ene met wittig haar.
'Rodolphus Lestrange ' zegt de ander.
Ik kijk Rodolphus verbaast aan, 'Rodolphus?? Jij bent veranderd!' En ik grinnik even.
'Ik moet je teleurstellen, ik ga helaas niet mee' zeg ik.
'Dat is dan jammer voor je' krijst Bellatrix. Er verschijnt een grijns op mijn gezicht. Ik trek snel mijn stok en ontwapen snel Lucius.
Mijn ogen worden rood en ik pak Bellatrix bij haar keel vast en til haar met één hand tegen de muur.
'Niets doen!' Krijst Bellatrix naar de andere twee.
'Herinner je het weer, 2 jaar geleden in de commonroom?' Vraag ik grijnzend.
'Ik ben niet bang meer voor je' zegt Bellatrix zachtjes. Ik grinnik zachtjes, 'je bent een slechte leugenaar Bellatrix'.
'Dat is nu niet belangrijk, je bent niks vergeleken met ons' vervolgt ze.
'Ik zei toch al dat je een slechte leugenaar was' Bellatrix fronst en mijn grijns word breder.
Ik gooi Bellatrix naar de andere kant van de kamer. Lucius en Rudolphus die beide aan een andere kant van mij staan vuren een spreuk op me af. Ik duik snel, wat er voor zorgt dat Rudolphus zijn spreuk Lucius raakt en ook andersom.
Ik grinnik even als ik de 3 op de grond zie liggen. 'Ik had niet eens mijn stok nodig om jullie te verslaan'
'Vertel jullie Dark Lord maar om mij never nooit te onderschatten' vervolg ik.
Rustig loop ik mijn huis uit naar buiten, ik neem mijn uil April mee en nog een paar andere belangrijke spullen en ik verdwijnsel snel naar de leaky cauldron in London.
Ik krijg een kamer aangewezen voor de overnachting en ik schrijf snel een brief voor Remus:

Beste Remus.

Ik hoop dat de volle maan deze maand niet zo erg was..
Ik ben in de Leaky Cauldron en je vraagt je nu vast af waarom.
Nou gisteravond een uurtje nadat je weg ging werd ik aangevallen door dooddoeners. Het gaat goed met me dus je hoeft je geen zorgen te maken, we moeten helaas nu wel verhuizen..
Ik hoop je morgenochtend hier te zien.

Liefs June.

Ik geef de brief aan April en ze vliegt de duisternis in. Ik laat me met een plof op bed vallen en ik val even later in een diepe slaap.

POV Remus Lupin.
Ik slaakt een kreun als ik onrustig wakker word. Ik lig midden in het bos boven op het mos en het ligt verbazingwekkend comfortabel.
Ik sta met een zucht op en begin een klein stukje te lopen.
Dit keer lijkt het dat ik nog een aardig stukje lopen moet. Ik loop verder en zie dan tot mijn verbazing een uil in de boom zitten.
Een uil die ik aardig goed ken, het diertje vliegt naar beneden en land om mijn rechter schouder.
April heeft een brief vast en ik begin hem te lezen.

Na elke zin word ik bezorgder, ik weet dat ik niet bezorgt hoef te zijn maar alsnog ben ik het.
June is de laatste jaren verschrikkelijk speciaal voor me geworden, ik weet niet wat ik zou moeten zonder haar.
Nadat ik de brief gelezen heb vliegt April weer weg.
Ik loop verder totdat ik het bos uit ben, hier verdwijnsel ik snel naar de Leaky Cauldron.
Bij de receptie vraag ik snel naar June's kamer nummer.
Als ze me na een hele ondervraging eindelijk haar kamernummers geeft sprint ik de trap op naar de goeie verdieping.
Als ik bij haar kamer kom klop ik op de deur, June opent gapend de deur en ik geef haar snel een knuffel. Een beetje verbaast gaat ze in op mijn knuffel en even later laat ik los.
'Je hebt mijn brief ontvangen!' Zegt ze enthousiast. Ik knik en ik geef haar een kus op haar wang.
'Ik was even bang dat je naar ons huis zou verdwijnselen' zegt ze met een zucht.
'Hebben de Dooddoeners je pijn gedaan?' Vraag ik een tikkeltje bezorgt.
Ze schud haar hoofd, 'je hoeft je geen zorgen te maken'.
Ik zucht van opluchting en June kijkt een beetje sip. 'Wat is er dan?' Vraag ik.
'Het is gewoon-' haar stem breekt.
'Nu moeten we weer verhuizen en ik begon me er net thuis te voelen' zegt ze met tranen in haar ogen. Ik trek haar opnieuw in een knuffel en ik haal mijn hand door haar haar.
'Geen zorgen, we vinden wel wat' probeer ik in een poging om haar gerust te stellen.
Ze knikt zachtjes en ik druk opnieuw een kus op haar hoofd.
'Ik houd van je' zegt ze zachtjes.
'Ik ook van jou' zeg ik met een glimlach.

Voor de rest van de dag bleven we in de hotelkamer, we gingen nog een paar muggle films kijken, en eerlijk gezegd zijn ze niet slecht. Alleen muggles zijn echt veel te overdreven dramatisch.

x Liza