BİR GECE 2 HECE

3. Bölüm: HER KARANLIK GECEDE PARLAYAN BIR YILDIZ VARDIR

KAPKARANLIK GECEMDE PARLAYAN YILDIZIM OLMAYA HAZIR MISIN?
                            D..a   
                                                  20.11.2019
Her yer karanlık geceyle kaplı hayatımda, iğne ucu kadar ışık yok ve o ışığın olacağına dair tüm umudum bitmişti. Evet, 3 yıl kaldığımız okulumuzdan ayrılıyorduk bugün. Doğu Kolejinden, üç minik serçe acılarıyla uçup gidiyordu. Biz bu koleje kendi imkânlarımızla, burslarımızla yerleşmiştik. Ama şimdi emeklerimizi bırakıp gidiyorduk, Laramız için.

Son turlarımızı attık okulun içinde ve evimize gitmek için Doğu Kolejinin kapısından bir daha dönmemek üzere çıktık.
Hava çok soğuktu otobüs durağına gidene kadar tek kelime bile etmedik, üçümüz kol kola girmiş sadece  yürüyorduk ki Lara sessizliğini bozdu.
"Kızlar benimle gelmek zorunda değilsiniz, benim dengesiz, berbat giden bir ilişkim hatta bitmiş ilişkim yüzünden emeklerinizle geldiğiniz bu kolejden ayrılıp devlet okuluna gelmek zorunda değilsiniz." dediğinde içimde bir parça koptu sanki, yüreğim sızladı, hani biz hiç ayrılmayacaktık, kendimi tutamadım, kaşlarım çatılmıştı, "Saçmalama Lara, bir okul bizi ayıracak mıydı? Bu asla olmamalı." dedim. Zeyno da beni onaylar şekilde kafasını salladı.
Neyse ki otobüs geldi, en arka köşeye ilerleyip boş koltuklara oturduk. Dizlerimin üzerine bıraktığım çantamdan kulaklığımı çıkardım. Son ses Sezen AKSU dinlemeye ihtiyacım vardı. Kafamı cama yasladım ve Sezen AKSU'nun sızlayan kalbi titreyen sesiyle, "Bende Yoluma Giderim."deyişini dinledim.
Birinin beni sert bir şekilde dürtmesiyle sıçradım yerimden,"Ne deprem mi oluyor?"diye bağırdığım sırada tüm otobüsün kahkahaya boğulduğunu gördüm. Çok utanmıştım.
"Kızım ne depremi? Eve geldik, hadi iniyoruz."kıkırdayarak söyleniyordu. Tıkış tıkış olan otobüsten zar zor indik ve hâlâ bana bakıp, kıkırdayan Lara ve Zeyno' ya bir bakış attım.
Önden yürümeye başladım, kulaklıklar kulağımdaydı.          
Eve geldiğimizde mahalledeki belalım Kutay'ı gördüm. Harbiden şizofren miydi neydi? Okula gidiş, eve dönüş saatlerime kadar her şeyi biliyordu. Gün geçtikçe tehlikeli bir hâl almaya başladı.
Zeyno çocuğa ters ters baktıktan sonra,"Şeytan diyor git ağzı ile burnunun yerini değiştir, ama işte neticede şeytana uymamak lazım."dediğinde buna karşılık Larayla büyük bir kahkaha attık.
Kapıyı açtık, içeri adım atar atmaz telefonum çaldı, Nilay Öğretmendi. Yurttan ayrılmamıza rağmen bizimle çok ilgileniyordu.
Zeyno'nun beni telefonu aç anlamında dürtmesiyle hemen aramayı açtım.
"Alo! Adacığım nasılsınız?"
"İyiyiz hocam, siz  nasılsınız?"
"İyiyim tatlım, teşekkür ederim." dedi çok kibar bir kadındı.
"Bugün okuldan ayrıldınız mı?" diye devam etti.
"Evet hocam ayrıldık." Zeyno ve Lara 'ya baktığımda anında suratları tekrar asıldı.
"Tamam o zaman yarın sabah hazırlanın gelip sizi alacağım."
"Ta...tamam hocam da nereye gideceğiz."dedim kekeleyerek çok heyecanlanmıştım ve Nilay Hoca'nın sesini duyan Lara ve Zeyno da heyecanlanmışlardı.
"Aras Koleji desem."dedi kahkaha atarak. Beynimde ARAS KOLEJİ binlerce kez yankılandı.
ARAS KOLEJİ
ARAS KOLEJİ
ARAS KOLEJİ...

Kızlar çığlık atarak hep bir ağızdan,"Neeeee! Aras Koleji mi?" diye bağırdılar. Onlara sessiz olun anlamında  işaret parmağımı dudaklarıma bastırarak Nilay Hocayla konuşmaya devam ettim.
"Tamam hocam, biz yarın sabah saat 7.30 da aşağıda bekliyoruz sizi."
"Tamam tatlım, Bende kulaklarımı kaybetmeden telefonu kapatayım, görüşürüz."dedi kahkaha atarak.
"Görüşürüz hocam."diyerek aramayı sonlandırdım.
Gece olmuştu artık, huzurluyduk, mutluyduk. Odamıza doğru gittik ve yan yana sıralanmış yataklarımıza uzandık. Yine karanlıktı, ama içimize bir umut ışığı doğmuştu.
"Kızlar heyecandan uyuyamıyorum."diye sitem etti Zeyno.
"Bende."
"Bende..." Lara mutsuzdu ama sırf biz de mutsuz olmayalım diye gülüyordu. Zorunlu kılmıştı, gülümsemeyi.
"Erken uyanacağız. İyi geceler."dedim.
"İyi geceler."
Ve bir "İyi geceler." daha.
Bizi bekle Aras Koleji minik serçeler her şeye rağmen acılarıyla, dimdik ayakta geliyor.