The Nightwatch

EXPLOSION

12.

Tumigil ang sasakyan sa gitna ng mahabang kalsada na napapaligiran ng matataas na talahib ng damo. At sa kalagitnaan ng mga damo ay naroroon ang isang sira-sirang bahay. Wala na itong pinto at tanaw na tanaw mula sa malaking siwang nito sa pader ang loob.

Walang pinta ang mga dingding at hindi makinis ang semento. Sa isip ko ay hindi na ito tinapos. I wonder how Rica and Riley would go on a place like this.

Lumabas kami sa sasakyan at pumasok sa loob. Gladly, wala namang matinding amoy na hindi ka-nais nais sa aking ilong. Sadyang alikabok lang at mga makakapal na sapot na namuo sa apat na sulok ng sementadong bubong.

Hindi din nagtagal ay nadinig namin ang paghinto ng isa pang kotse.
"That's Riley" sigurado ako dahil sa aming apat ay sya lang naman ang nai-spoiled na mabilhan ng sariling kotse at magkaroon ng lisensya sa pagmamaneho.

Habang papalapit ang yabag nya ay nararamdaman kong mag isa lang sya. Naghalo ang kaba at pagka-excite sa aking sistema at nanlalamig ang mga kamay ko.

Hanggang sa, "Bree?"

Nag angat ako ng tingin at tumambad sa akin si Riley. Agad akong napahagulhol at kumaripas papunta sakanya. I greeted her with a tight hug. Pati sya ay nagsimula na ding umiyak. And she's asking a lot of questions but they ain't clear. Nangingibabaw ang mga hagulhol namin sa malamig at abandunadong lugar na ito.

Nang mahimasmasan ay kumalas sya sa yakap. Kitang kita ko sa mga mata nya ang pagkagulo ng kanyang isip. Marami syang hindi naiintindihan at sa dami non ay hindi nya alam kung anong unang itatanong.

"I thought you were missing. Everyone thinks you are missing! Alam mo ba kung gaano mo kami pinag alala? Rica and I even thought you were dead!" kinalma ko sya at hinawakan ang kanyang magkabilaang balikat.

"Riley you have to calm down. Nandito ako para ipaliwanag sayo ang lahat. But you have to promise me na wala kang pagsasabihan na iba" kumunot nanaman ang noo nya at napasadahan ng kanyang mata si Wade na nasa sulok.

Nilingon ko din ito at walang amor na nakatayo at nakasandal sa pader ang lalaking kasama ko. Binalik ko Ang tingin kay Riley at kahit hindi nya pa sinasabi ay alam ko na ang tanong nya.

"He's keeping me safe. We can trust him"

Doon ko lang din naalala na mag-isa lang sya. "Where is Rica?" both of them are supposed to be here.
"Her parents became too strict after the incident. They wouldn't let her out of the house if not for school's stuff" nakapikit na saad ni Riley. She's overstressed.

"Riley ano bang nangyari? Nakikita ko na okay ka naman pala and I assume you are safe but why do you remain silent?"

"Because I am not safe, Ri. And if I choose to expose myself to everyone, I will never be safe. There are some bad people after me. They killed my family. They killed Alison and her grandma. And now they are after me." nakita ko ang takot na namuo sa mata ni Riley. She had enough. I feel so sorry and I am in shame for causing all of this to happen.

"That's why you can't tell anyone about me or meeting me here. You can't say a word about me. I must remain missing to everyone's eyes."

I answered few questions of her but I didn't let her dig deeper. Wendy warned me not to tell her about their organizations.

"I'm here to warn you and Rica as well. Kailangan nyo mag ingat. If possible, kumbinsihin nyo ang parents nyo na umalis na ng city. Lumayo kayo dito. Even abroad? You have to ensure your safety."

"So sinasabi mo ba na pati kami nasa peligro?" her raising tone caused me anxiousness. I don't want her to be upset with me.
"That night when a random injured man gave me a watch. We've all witnessed a thing we shouldn't even know existed. That's the reason they killed my family and if I didn't escaped that night, I might also be dead."