Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Damlıyorum
Gözlerimden yar'e doğru çağlayan bir pınar
Titriyorum
Sözlerimden göğe doğru yükselen kör çığlıklar
Ama duymuyorsa yar, ona yükselen bu sessiz çığlıkları
Lakin görmüyorsa yar, içre doğru arsızca akan özden yaşları
Kendi kendime kırarım onurumun camdan saraylarını
Kendi kendime yakarım içimdeki buzdan okyanusları
Madem ki yar gidiyor avuç içlerimdeki umutlardan
Madem ki savruluyor bize doğru firkatın sonsuz rüzgarları
Öyleyse yar bilmek düşer ancak bana, yardan çok çok ırakları
Firkatı da takıp ömrümün baharına
Ayazlarına kafa tutup, hazanları ser'de savurup
Kahırları tam on ikiden vurup, küllerini göğe savurup
Feleğin en kahpesinden mehtaplı bir gecede zifiri bir dem tutup
Sensizliğe öle yazasım var,
Eğer yoksan bundan sonra yanımda,
Ölümlerin en kahpesine sığınıp sensizce
Çok çok ötelere çekip gidesim var...
🍁🍁🍁🍁🍁
09.04.2020
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Velhasılı-Kelam
Poetry🍁 İnsan Eskisi 🍁 Ritimsiz bir tınıdan kopup savrulmuş figanlardan Payıma sen çalındı yalnızlığın gaybana dergahından Titreten bir ayrılığın ruha açtığı keskin ayazlardan Ben kavruldum, sen olup savruldum yitikçe umutlardan Baktım sonra, boşlukta a...
