Kanatlarından vurgun yedi kelebek
Savruldu düştü ırak vuslatlara
Özünden koparak yerlere savruldu gam
Sızladı hüzün göz pınarlarında
İncindiğini görmedi o vakit hayat
Akışına devam etti pervasızlığında
Hüsrandı belkide giz olan kelebeğin gözyaşında
Durdu dünya, durdu hazan, durdu hayat
Kelebek yaş yerine kan damlattıkça
Gökyüzü ağladı onunla her ahlı yaşında
Kelebek savrulup kaydı avuçlarından hayatın
Umudunu bir damla yaşa emanet kıldığında
🍁🍁🍁🍁🍁
17.12.2020
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Velhasılı-Kelam
Poetry🍁 İnsan Eskisi 🍁 Ritimsiz bir tınıdan kopup savrulmuş figanlardan Payıma sen çalındı yalnızlığın gaybana dergahından Titreten bir ayrılığın ruha açtığı keskin ayazlardan Ben kavruldum, sen olup savruldum yitikçe umutlardan Baktım sonra, boşlukta a...