ÜVEYL

23.Bölüm: 'Sesler'

İyi okumalar!

Bölüm şarkısı; Yoon mirae- Flower

23.Bölüm; 'Sesler'

5 yıl önce;

"Sınavın iyi geçmiş diye duydum." Yıldırım Bey'e bakıp gözlerimi devirdim ve hastaneye doğru gitmeye devam ederken onu geçiştirmek adına mırıldandım.

"Evet Yıldırım Bey, bu tesadüfen karşılaşmalarımız da sıkmaya başladı yani." Yanımda ilerleyen adımları hiç duraksamadan devam ederken ellerimi ceketimin cebine sokup bakışlarımı başka tarafa çevirdim. Yılmayan bir insandı gerçekten. Ali gittiğinden beri her gün karşılaşmamız sinir bozucu olsa da artık alışmış gibi hissediyordum.

"Sana bir teklifim var, mimarlığa gir, yüksek bir dereceyle bitir. Yakında bir mimarlık ofisi kuracağım. Orada ortağım ol. Koltuğun hazır." Adımlarım yavaşlayıp bir anda dururken bakışlarımı ona doğru çevirdim ve anlamayarak mırıldandım.

"Ne?" Yıldırım Bey ellerini cebine koyup memnun olduğunu belli eden bir ifadeyle bana bakıp omuz silkti.

"Beni duydun. Ortak olalım." Kaşlarım havalanırken bu teklifin asla kaçmayacak nir teklif olduğunu çok iyi biliyordum. Ama değerlendirmem gereken bir teklif olduğunun da farkındaydım.

"Bir şartla." Yıldırım Bey'in tek kaşı havaya kalkarken gülümsediğimde şartımı söylemem anlamında kafa salladı. Bu beni daha fazla gülümsetti.

"Hakan ve Yağız'da o şirkette ortak olur." Yıldırım Bey bir kaç saniye dursa da pek beklemediğim şekilde hızlı bir karar verdi ve kafa salladı.

"Kafanıza göre takılın. O zaman, dört yıl sonra yanımdasın Aslı." Kelimeleri sanki farklı şeyler çağrıştırıyormuş gibi gelse de umursamadan o arkasını dönüp giderken mırıldandım.

"Oldu o zaman." Omzunun üzerinden tekrar kısa süreli bana baktıktan sonra arkasını döndü ve sokakta ilerlemeye başladı.

Önüme dönüp dudak büktüm. Şuan işim hazırdı değil mi? Yıldırım Bey'in neden böyle bir şey istediğini anlamasam da teklifin güzelliği bunları düşünmemi engellemişti.

Hastaneye geldiğimde Ziya'nın odasına çıktım. Ziya son günlerde kötüleştiği için, tekrar hastaneye gelmiştik. Doktor bir kaç gün burada durmasının iyi olacağını söylemişti.

Odaya girdiğimde Hakan ve Yağız'ı Ziya'nın yanında buldum. Gülerek çantamı kenara koyarken onlara hitafen konuştum.

"Hastaneden ayrılamıyorsunuz bakıyorum da." Geldiğimi fark edip bana doğru döndüklerinde suratlarındaki ifade kaşlarımi çatmama neden oldu. Bakışlarım Ziya'yı bulurken hafifçe gülümsediğinde bunun zoraki bir gülümseme olduğunu farkedip derin bir nefes verdim ve Hakan'a döndüm.

"Ne oldu?" Hakan elini ensesine atıp yeni farkettiğim diğer elinde tuttuğu kağıdı bana doğru uzattı ve derin bir nefes verdi.

"Kadir abi gitmiş." Kelimeleri bir kaç saniye duraksamama neden olurken istemsizce güldüm ve anlamayarak kağıdı aldım.

"Nasıl gitmiş yani?" Uzattığı kağıdı aldığımda Yağız sinirle konuştu. "Adam veda mektubu bırakmış bize resmen." Parmaklarım kağıdı sıkıca tutarken Yağız'daki bakışlarımı kağıda çevirdim.

Üzgünüm çocuklar. Bana kızacağınızı biliyorum. Ama kalırsam, belki de hiç bir zaman hazır olamayacağım yükleri kabulleneceğim. Affedin beni.