Perdeler

11

Multimedia : Ryan'ın salonu → fotoğraf kafanızı karıştırabilir ama bu resmi bulduğumda kesinlikle bu olmalı dediğim için 10.bölümde , Ryan'ın evi hakkında bazı değişiklikler yaptım :) 13.bölümde , Ryan'ın evinin tasvirini bi kez daha okuyabilirsiniz. :)

Ryan bana , bi ekip olucağımızı söylemişti. Nedenini bilmediğim bi şekilde ona güvenmiştim. Ryan ayağa kalktı ve salondaki camların yanına gidip ormanı seyretmeye başladı. Bende ayağa kalkıp yanına gittim.

"Sana neden güveniyorum ?" Dedim dışarıya bakarak. İkimizde birbirimize bakmıyoduk. Ormanı izleyerek konuşuyoduk. "Bilmem...Senin tercihindi demekki. Bana güvenmen için hiç bişey yapmadım" dedi.

Bana döndü ve kolunu omzuma atıp başımı omzuna yaslandırdı. Tekrar ormanı izlemeye döndüğünde , ona hiç karşılık vermedim. Başımı omzuna yaslamam bana iyi gelmişti belkide. Bana sarılmasını engellemedim. Uzun zamandır hiç bu kadar içten sarılmamıştı birisi bana.

Bi 2 dakika kadar öyle kaldıktan sonra tekrar bana döndü. Ben ona , o bana bakıyodu. Yüzümü ellerinin arasına aldı. Hala izin veriyodum ona. Engellemiyodum. Yüzü , yüzüme yaklaşmaya başladığında , bende ona yaklaşmaktan kendimi alamadım. Beni öpmesine çok az mesafe kala hafifçe omuzlarından geriye ittirdim ve , "Üzgünüm Ryan.. Şey, yani.. Benim bi sevgilim var." Dedim.

Hafifçe gülümseyip , "İhanetçi bi sevgili.." dedi.

"Nerden biliyosun ihanet ettiğini ?"

"Hissediyorum."

"Hislerini kendine sakla."

Son cevabımdan sonra , yüzü hafifçe düşmüştü , "Ben hislerimi hep kendime sakladım zaten . Her zaman yalnızdım ben.Hayatımda ilk defa hislerimi başkasına açıcaktım daha demin. Onuda engelledin.."

Ryan'ın cevabı beni etkilemişti. O annesinin intihar ettiğini öğrenip , hala güçlü durabilen bi çocuktu. Ne kadar güçlü gözüksede , zayıftı aslında. Bunu anlamıştım. Ryan bugün beni sevmişti. Bana daha yakın olmak istemişti. Belki bu yanlız orman hayatına , ilk defa sevdiği bi insan adım atmıştı. Bense...Onu engellemiştim.

O an onu biraz olsun mutlu etmek istemiştim , "Haklısın.." dedim ve ne yaptığımı bilmez bi şekilde ona sarılıp dudaklarına bi öpücük kondurdum. Öptükten sonra kafamı hafifçe içime gömdüm. Hala ona sarılıyodum. O da bana sarıldı. Bi süre sonra , "Tamamm , hadi iş başına " dedi sıcacık bi gülümsemeyle.

Sıcak çikolatalardan kalma bardakları alıp mutfağa götürdüm. Salondaki masanın üzerine bir kaç alet çıkarmış onları kurcalıyordu. "Napıyosun ?" Diyip yanına geçtim ve onu izledim. Masadaki bi aleti eline aldı ve , "Operasyon zamanıı" dedi. Elimden tuttu ve ayağa kalktı , "Operasyon varsa , kostümde vardır."

Bi odanın kapısını açtı ve içeri girdi. "Ta taa , burasıda benim yatak odam" dedi. Siyah örtülü , ve beyaz bi sırtlığı olan iki kişilik bi yatak , beyaz dolap ve başka bir odaya açılan bi kapı vardı.

"Ben , operasyonlarla aramın iyi olduğunu söylemiştim" derken , bir yandanda dolabının kapağını açıyodu. "Dolabımın bu kısmı , tamamen iz sürmek için yapılmış , kostümlerle doludur.. Şimdii seni ne yapsamm.." dedi. Kendimi gülmekten alamamıştım çünkü çok bilgece konuşuyodu.

"Madem bu kadar güleç bi insansın , seni neşeli bi asistan yapıcam." Diyip dolabından , kalem etek , gömlek , ve pembe ceket çıkardı. Daha sonra alt çekmeceyi açıp sarı bir peruk alıp yatağının üstüne koydu ve , "Al bunları şu odada giyebilirsin , peruğunu topuz yapmayı unutma." Diyerek odasındaki kapıyı işaret etti.