HAZAN YÜREKLİM ( Düzenleniyor)

--15--

İyi okumalar 🌹
****************

Lavinia'dan

Gözlerimi açtığımda odamdaydım
Yine ne olmuştu bana?
Yataktan kalkacaktım ki üstümde bir şey olmadığını farkettim
Ben asla böyle uyumazdım!
Biraz daha düşündüm dün olanlar aklıma gelmişti, ateşim çok olduğu için soğuk suyun Altına koymuşlardı beni,
Gidip üstümü giyindim, saat 10 olmuştu
Ne zamandan yatıyordum? Üstüme geçirdiğim siyah elbisemin üstüne saattimi takıp indim aşağı, başım ağrıyordu ilaç almak için mutfağa gidecektim başım döndü
Ve aşağı düşecekken bir el tuttu belimden
Gözlerim kararmıştı,

Gözlerimi bir süre kapattım kendime gelmek için ama duyduğum sesle yine açtım
Ve bana bu kadar yakın olan şahsa şaşkınlıkla baktım

"İyi misin? Seni hastaneye götürelim" dedi
Elleri hala belimde duran abimin şuan burada ne yaptığını sormak istiyorum ama
Bir daha mı kavga edecektik
Hemen ondan çektim kendimi
arkamda olan kocama çarptım kokusundan o olduğunu anlamıştım, ama hiç iyi değilim
Dizlerim beni ayakta tutmuyordu, bunu fark edince  arkadan kolunu belime sarmıştı, beni tutmuş düşmemi engelliyordu

"Hastaneye gidelim mi? İyi değilsin?" Dedi

Onların bana dokunması beni daha da kötü yapıyordu

"Bırak beni" ellerini gevşetince uzaklaştım onlardan
Dün olanlar aklıma gelince nefesim kesiliyordu nefes almaya çalışsam da pek beceremiyorum sanırım,

"Lavinia kendine gel! Sakın ol! Lütfen" dedi abim aramızda bir metre vardı,

"İ-iyi iyiyim ben" dedim bana dokunduğu için böyle olmuştu, iki dk sonra kendime geldim, daha iyiydim

***
Karşımda oturan kişilere baktım,
"Neden buradasınız?" Diye sordum

"Ben çağırdım çok ateşin vardı" cevap veren Miraç' tı

"Her zaman olan birşey için insanları buraya kadar rahatsız mı ettin?" Dedim

"Her zaman olan derken, her zaman mı bu kadar ateşleniyorsun?" Diye sordu abim

"Sanane ben burda kocamla konuşuyorum" dedim.

"Her zaman ateşleniyorsan ciddi bir hastalığın olabilir" dedi Ayşe güldüm

"Ölmem için o kadar çabalamışsın boşa gitmezdi bari" dedim

"Benim istediğim senin ölmen değildi"

"Öldüğümü göremediğinize göre artık gidebilirsiniz" diyerek yerimden kalkıp mutfağa ilerledim

"Lavinia! Biraz konuşalım" onun sesiyle durdum ilk defa ismimle hitap ediyordu
Kalbim kırgındı

"Seninle konuşacak hiçbir şeyim yok"

"Benim var! Annemler seni dayıma vererek büyük bir hata yapmışlar, kızmakta haklısın
Özür dilerim" dedi şaşkınca ona geri döndüm aramızda mesafe bırakmadan yaklaştım, alaycı bir tavırla gülümseyerek

"Senin şu aptallığın beni delirtiyor, git önce gerçeği öğren öyle gel!" Diyerek mutfağa geçtim bir bardak su içtim,
Önce kuzenim oldu
Şimdi kardeş olduk ama benim verildiğimi sanıyor aptal

"Aptal!" Diye bağırdım beni deli ediyordu
Bir süre sonra Miraç geldi önüme çerçeve koydu

" Bu ne?"

"Fotoğraf için" dedi  dün Ömer'in fotoğrafının olduğu çerçeveyi kırmışlardı ve kendimi kaybettim

"Ben hallederim" dedim karşıma oturup