Hayat benden yoruldu, bende ondan yoruldum
Artık bütün yüklerimi yere bırakmalı ve yoluma devam etmeliydim ama öncelikle aklıma takılan disklere bakmalıydım,
Öncelikle birini rasgele taktım,
Neler yapmıştı acaba sevdiğine, kızına, torunlarına bunca şeyi yaşatan adam
Bir çok video vardı aslında kanıttı bunlar,
Diğer mafyaların kirli işlerini gösteriyordu
Onu atlayarak ikincisine baktım,
Şaşkınlıkla videolara bakarken bir tanesi bana aitti, benim arkadaşımı öldüren adamı infaz ederken!
Rabia benim dönüş yapmamı sağlamıştı,
Üç ay boyunca bana bir çok şey öğretti ama onlar değil! ben tövbe etmiştim,
Tam bitti! Artık daha huzurluyum derken öldürmüşlerdi onu ve ailesini!
Öfkem beni geri çekti ve yine onları öldürme isteğiyle dolmuştum, o masum insanların hiçbir suçu yoktu!
Tek suçları benimle ilgilenmeleri oldu ve bu dünyadaki en büyük suçlardan biriydi aslında,
Bütün acıları köşeye çekip devam ettim
Bir diğer videoya baktım önce karanlıktı sonra ışıklarla aydınlatılmış villaya yaklaştı bu onun eviydi,
Sonra bir çığlık duyuldu ardından kamera döndü yüzü kanlar içinde olan bir kadın ağlıyordu yüzünü tam seçemiyordum,
Sonra Seyfi bey görüldü, kadının saçından tutup havuza kadar sürükledi,
Havuza düşmesini engelleyen eline doladiğı kadının saçları olmuştu,
Kamera biraz daha yaklaştı
"Bakalım kocan bu videoyu görünce nasıl bir tepki verecek!"
"Hayvan herif! Babam olduğun için utanıyorum senden!" Diye bağırdığında bu kişinin annem olduğunu anlamıştım
Onu öldürmüştü birde utanmadan videosunu mu çekmişti!?
Gözlerim dolmuştu, benim yüzümden ölmemişti ama buna sevinemiyordum
"Bende senden nefret ediyorum kızım!" Dediğinde annem ani bir hareket yapıp elindeki silahı aldı kamera eve doğru döndü boğuşuyor olmalıydı sonra karanlık görüntüden silah sesi yankılandı, yüreğim ağzımda atarken nefesim yine daralmıştı,
Hayır! Öyle olmasın! Derken kamera döndü annem havuza düşmüştü ve havuz mavi değil kırmızıydı, video kapandı
Nasıl olur öyle bir şey nasıl!?
Benim annemi öldürmüştü biliyordum ama görmek insana başka bir acı veriyordu,
nefesim bana yetmediği için kendimi dışarı attım, odadan çıkıp merdivenleri indim sarhoş gibi,
Salonda oturmuştu hepsi abime takıldı bakışlarım o bilmemeliydi, öğrenmemeli!
Hepsi anneannem ile oturup konuşurken Miraç kalkıp bana baktı yanıma yaklaşıp gülümsedi
Bana o güzel gülüşünü verebilseydi keşke,
Belki o zaman hayat bir başka olurdu.
"Talha ile konuştum beni affetti, sende hakkını helal et! Ben yanlış bir şey yaptım" dedi.
Bütün yanlışları ben yapmıştım oysa ki ama farkında değildi
ona yaklaşıp beni taşıyamayan ayaklarım iyice güçsüzleşti, dolmuş olan gözlerimi onun gözlerine çevirdim onun da gözleri bulanıklaştı, benim için mi?
Değmez ağlama!
Gözlerim karanlığa dalarken kolları çoktan belime dolamıştı başım omuzuna düştüğünde sadece ismimi duydum
"Lavinia!"
************
İki gün sonra
Gözlerimi açmaya çalıştım sesleri duyuyordum ama gözlerimi bir türlü açamıyordum konuşmaya da mecalim yoktu,
Sonsuza dek susmak istiyordu yüreğim
"Abi uyanmadı?" Diye tedirgin olduğunu belirten ses Yusuf abime aitti ama kime abi diyordu?
"Sakin ol! Yakında uyanır" diyen Meriç abimin sesiydi, araları düzelmiş miydi?
"Geldim" diyerek içeri girdi Miraç sesler geliyordu gözlerimi açamıyordum,
"Ne yaptın? Kızı istediniz mi?" Diye sordu Yusuf Talha nın kız isteme olayından bahsediyordu büyük ihtimalle
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAZAN YÜREKLİM ( Düzenleniyor)
قصص عامةHayat hep karanlık bir çıkmaz sokaktı bana Baksam göremeyeceğim, koşarsam düşeceğim bir karanlık Artık karanlıklar ışığım olunca koşmayı da öğrenmiştim Tamda ay ışığının aydınlattığı bir gecede Güneşin çıkmasıyla önce yolumu sonra kendimi kaybettim...
