2010
Lavinia'dan
Dersin bitmesine 15 dk vardı
Telefonum çaldı ustam arıyordu bugün
Bana bir şey gösterecekti sınıftan çıktım,
Telefonu açtım"Efendim usta" dedim
"Hemen buraya gel" diyerek kapattı
Koşarak merdivenlerden indim
Ustam beklemeyi sevmezdi.koşmaya başladım artık koşmak bir antrenman değildi benim için
Eğleniyordum yağmurda yağıyordu
Okulun bahçesinden çıkmıştım ki yerde oturmuş ağlayan kıza takıldı gözlerim,
durmadan geçmek istesemde
En azından ne derdi olduğunu öğrenip öyle giderim, diyerek kıza seslendim,"Hey ağlayan kız! Hey sana diyorum" dedim dokunamadığım için bağırarak söylemiştim
Kız başını kaldırıp bana baktı"Adın ne?"
"A-Ayşe " dedi
"Neden ağlıyorsun?"
"Öldüler"dedi bu kelime kalbime bir ok misali batmıştı sevdiklerimi kaybetmiştim bu yüzden kıza yardım etmek istedim"Kimsen yok mu?"
"Yok"
"Kalk gidelim" dedim kız şaşkınca bana bakıp
"Nereye?"
"Sana yardım edecek birini tanıyorum"Diyerek onu Mustafa bey'in yanına götürmüştüm ona bir ev tutup okula yazdıracağını söyledi
Onun kim olduğunu araştırmaya ihtiyaç duymamıştım,Ustamın yanına geç kaldım yanına geldiğimde ona olanları anlattım
" Başkalarının derdi seni ilgilendirmez!" Dedi.
"Ama usta belki arkadaşım olur"
"Olmayacak! Bütün yakınlarını kaybetmedin mi? Başkalarını da mı kaybetmek istiyorsun!?" Diye bağırdı
Haklıydı"O kıza güvenip bir şeyler anlatma!
Kimseye güvenme! Bu senin ilk kuralın olsun" dedi"İyi bir kız o" dedim bana yaklaşıp
"İyi olmasa sana yaklaşamazdı çünkü" dedi
"Dediklerinizi göz önünde bulunduracağım!"
"Bugün başlıyoruz artık Ömer'in katillerini öldürebilirsin" dedi nihayet o gün geldi mi?
"Peşimden gel!" Diyerek beni spor salonuna götürdü
Duvarın önünde durup
"Yıllardır topladığımız bilgileri buradan sadece sen ulaşabilirsin" diyerek
"Boynundaki kolyeyi ver" dedi kolyemi çıkartıp verdim duvara yerleştirince duvar çekildi, zırhlı kapı çıktı karşımıza
"Karşısına geç" dedi ustam
Dediğini yapıp karşısına geçtimyüz analizini yaptıktan sonra
"Hoş geldiniz lavinia hanım lütfen şifrenizi giriniz" ustama döndüm kulağıma fısıldadığı şifreyi söyledim
"Dostum, bir tutam mutluluk ver, karanlığıma ışık saçsın." dediğimde kapı açıldı ve içine girdim, sade düşenmişti
Ortada bir masa vardı"Bir arkadaş arıyordun ben sana yardım edecek bir dost verdim"dedi
"Bütün bilgiler burada mı?" diye sordum
"Burada, artık bu sana ait" dedi.
Karanlık evi sardığında hazırlanmıştım
Onları öldürecektim!
O adamların yerini öğrenmiştim elimden kimse onları kurtaramazdı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAZAN YÜREKLİM ( Düzenleniyor)
General FictionHayat hep karanlık bir çıkmaz sokaktı bana Baksam göremeyeceğim, koşarsam düşeceğim bir karanlık Artık karanlıklar ışığım olunca koşmayı da öğrenmiştim Tamda ay ışığının aydınlattığı bir gecede Güneşin çıkmasıyla önce yolumu sonra kendimi kaybettim...