HAZAN YÜREKLİM ( Düzenleniyor)

--31--

Lavinia'dan

Bu olanlara bir anlam veremiyordum
Gece çökmüştü yine sabahların üstüne,
Ben ve onlar gibi!
aslında çok haklılardı
Kahvemden bir yudum aldım
Koltukta oturup gecenin çöküşünü izliyordum çok güzeldi, aklıma yine o takılmıştı,
Neden? Neden hiç bir şey söylemedi?
Bağırması gerekmiyor muydu?
onu abimin elinden zor almıştım sonra uyanıp benimle konuşması beni rahatlatmıştı bir yıl sonra,
Hep konuşmasını istiyordum huzur veriyordu, ondan etkileniyor olamazdım değil mi?
Çok saçma sadece biraz alışmıştım onun varlığına,
Abimi bir kaç kere arasam da açmadı gerçekten çok sinirlenmişti bana tokat atmasından belliydi, yarın gidip konuşacaktım o adamdan uzak durmalı,

*********

Kapının önünde durdum önce onun bana diyeceği şeylere hazırladım kendimi,
Derin bir nefes alıp zile bastım
Bir süre sonra Ayşe kapıyı açtı, gülümseyerek

"Hoş geldin" dedi sonra çıkıp kapıyı kapattı
Bana baktı önce

"Abin çok sinirli acaba bir süre daha beklesen mi?" Dedi sessizce

"Konuşmam gerekmese gelmezdim! Git çağır" dedim

"Bak sana dün attığı tokat için çok pişman bu gece uyuyamadı, biz senin öldüğünü duyunca ne kadar üzüldük biliyor musun?
Kaç gün uykusuz kaldık? Kaç gün boyunca acını kalbimizde hissettik!?
Onlara hak ver ve bir süre izin ver bunu hazmetsinler" dedi ne kadar haklı olduğunu bilsem de sinirlenmiştim

"Sen çağırmayacaksan ben çağırayım!" Dediğimde kaşlarını çatarak bana baktı
O sırada kapı açıldı ve abim çıktı bana öfkeyle bakan gözleri hiç alışık olmadığım şeydi, Ayşe'ye dönüp sıcak bir şekilde gülümsedi

"Ben çıkıyorum bir isteğin var mı?" Ayşe de gülümseyerek

"Sağ Salim gel başka bir şey istemem" demesi üzerine abim yanağından öptükten sonra

"Allah'a emanet ol!" Diyerek çıktı bende arkasından çıktım arabanın kapısını açtı girecekken kapıyı kapattım
Bana bakmadan

"Ya sabır"

"Konuşalım lütfen" dedim

"Gider misiniz başımdan" senin resmiyetine ben- ya sabır

"Önce beni dinle sonra istediğin kadar bağır" yine kalbimi kırmak için derin bir nefes aldı

"Sen bizi dinledin mi!?" Diye bağırdı
Dinlemedim, ah böyle olmayacaktı

"Beni affetmenin bir yolu yok mu?" Dedim
Biraz durdu

"Yok!!" Diye bağırıp arabasına binip gitti engel olamadım
Çok zor olacaktı belliki telefonumun sesiyle arabanın arkasından bakmayı kesip telefonu açtım

" Ne oldu?" Belliki bir misafirim vardı

"Bir beyefendi geldi sizinle konuşmak istediğini söylüyor"

"Kim bu beyefendi?"

"Adının Meriç olduğunu söyledi" dediğinde şaşırdım o benimle ne konuşacaktı

"İçeri al geliyorum"

*******

Arabayı durdurup hızla içeri girdim gözlerim Meriç'i bulduğunda  üstü kan içinde kalmıştı yüzü morarmış üstü başı dağılmıştı, kavga etmişler
Peki yanındaki kızın burada ne işi vardı?
Zeynep oturmuş boş boş etrafa bakıyordu ve endişeliydi

"İyi olman için ne yapabilirim?" Diye sordum öfkeliydi karşılarına oturdum

"Bir süre burada kalsın" dedi kendi evi gibi rahattı güldüm