ISSIZ BiR ADA

10. "Agodar" ►SEZON FİNALİ

Lütfen bu bölümün sonuna kadar gidin yarıda bırakmayın :-)

10. Bölüm. Medya;Agodar - Another love, Tom Odell.

Tanrım! Lütfen yardım et...

İki iri yarı çirkin suratlı yaratık kullarımdan tutarak beni sürüklüyordu. Gitmek istemediğim için ayaklarımı serbest bırakmıştım ancak beni havaya kaldırıp taşıyorlardı. Çok güçlüydüler. Gözyaşlarım yanaklarımdan süzülürken haykırıyordum "Lütfen beni bırakın! Hem... Hem sizin işinize bile yaramam ki!"  Ne saçmalıyorum ben, sizin işinize bile yaramam mı!

Kalbim yerinden fırlayacakmışcasına atarken korkudan tüm bedenim titriyordu. Ayaklarım toprağa sürte sürte acımaya başlamıştı artık. Etrafımda yaklaşık on beş tane çirkin suratlı maymun vardı. En irisi de en önde gidiyordu. Yol boyunca çok garip çok iğrenç böğürtülerle birbirlerine bir şeyler söylediler...  Ormanın derinliklerine indikçe ağaçların boyu daha da uzadı. Ağaç gövdeleri ise nemlenmiş hatta yosun kaplamıştı. Yere sinmiş sis etrafa beyazımsı bir duman gibi yayılmış ve ortama korkutucu bir hava katıyordu. Yüksek ağaçların dalları ise güneşi engellediği için her yer mayhoş bir havadaydı.

Umarım Kenan yardımıma gelir... Ama gelse bile nasıl kurtaracak ki. Çok güçlüler, çok korkunç ve iğrençler. Tanrım lütfen yardım et, ölmek istemiyorum...

Bir süre ormanın derinliklerine doğru yaptığımız yolculuğa devam ediyorduk... Hala iki kolum maymunlar tarafından sıkıca tutuluyordu, kaçmam imkansızdı, zaten şuanda kaçsam bile nereye gideceğimi bilemezdim. Çünkü kumsaldan çok uzaklaşmıştık hatta şu kumsaldan bakınca uzakta görünen büyük dağın eteklerine kadar gelmiştik... 

Ufak bir tepeye çıktığımızda herkes durdu. En iri olan maymun, daha doğrusu goril.. Değişik böğürtülerle ayağa kalktı ve göğüsünü yumruklayıp güç gösterisi yaptı. Ya da sevinç. Bu böğürtüyle diğer maymunlarda onu tekrar etti, etrafta iğrenç ötesi ve insanın tüylerini ürperten cinsten bir uğultu vardı. Bakışlarımı tepeden aşağı yönelttiğim deyse... Şaşkınlıkla irileşmiş gözlerime açık kalan ağzımda eşlik etti. Yavaşça tepeden inmeye başladığımızda gözlerim hala ufak maymun köyünün garip şekilde hazırlanmış evlerindeydi. Bu maymunlar gerçekten çok zeki olmalı... Böylesine insan yapıtına benzeyen ufak evleri nasıl yapmışlardı?

Başımı iki yana çevirerek beni tutan maymunların suratına baktım. Solumda ki maymuna bakarken bir an başını bana çevirdi. Gri donuk gözler, korkutucu ve iğrenç denilebilecek yüz hatları... Başımı hemen ayaklarıma çevirdim. Saçım başım dağılmış halde köye girdik ve meydanda durduk. Burada bir kaç ufak maymun ve onları besleyen bir kaç orta boyutta maymun vardı. Şaşkınlıkla  etrafı incelerken sanki bir an içimde ki korku heyecana dönüşmüştü. Daha önce böyle mükemmel bir şey görmemiştim, nasıl olur da bir hayvan böylesine bir evi inşa edebilir ki? Hatta Kenan'ın yaptığı barınaktan bile kat ve kat daha çekici duruyor, özellikle de şu büyük çadıra benzeyen ev... Gözlerimi ortada ki büyük, diğerlerinden farklı olan eve çevirdim. Kapısı açıktı ve herkesin oraya baktığını fark ettim. 

Bir an yutkundum ve ağır çekimle kapıdan çıkan orta boyda ki maymunu baştan aşağıya süzdüm. Bu...

Bu çok farklıydı, diğerlerine göre daha kısaydı boyu ancak herkes ona saygı duyuyordu... Kapıdan çıktığı gibi tüm maymunlar önünde diz çöktü, hatta kolumdan tutan maymunlar bile, ayakta tek kalan kişi men olmuştum. Orta boylu maymun elinde bir asa ile bir kaç adım bana yaklaştı. Gözlerinin içi parlıyordu ancak kaşları çatılmış ve sinirli bakıyordu. Dudakları ince bir çizgi gibiydi ve yüzü her ne kadar diğerlerine göre iğrenç olmasa da korkutucu duruyordu.