Lockdown in Artworld (Ongoing)

Chapter 22

Chapter 22 : New Friend

Lovina's Point of View

Nandito ako ngayong hapon sa hospital, ako ang papalit kay mama sa pagbabantay kay ate hanggang mamayang gabi. Sa friday maari na siyang ma discharge sa hospital na ito, pero mayroon pa din siyang 1 week observation after noon at sa loob ng isang linggong yun bawal siyang mag ga gagalaw.

Binuksan ko na ang pintuan ng room ni ate ngunit napatigil ako nang marinig ang mga taong nagsasalita sa loob.

"We're having a hard time to find the suspect Sir. Lahat ng files namin about sa kanila ay natupok ng apoy. Madami ding namatay na pulis sa office namin trying to save the other files ng iba pang case na hawak namin. Sir we're really sorry pero mukhang mundo na ata ang pumipigil para mahuli namin sila. " rinig kong sambit ng isang lalaki sa loob

"No! No! We need justice! Hulihin niyo sila please kailangan ng hustisya para sa pagkakamatay ng apo ko at sa pagsaksak nila sa anak ko! Please maawa kayo sa bata na maagang nawala!" Rinig ko namang boses ng isang babae, mukhang si mama yun.

"Please officer find them for my daughter. Kailangan makulong ng mga taong yun sa ginawa nila sa anak ko. Please officers." Boses iyon ni papa

"Hays, we'll try our best Sir ... Ma'am ... pero kung hindi po talaga namin makayanan we're really sorry talaga." Sambit ng isang lalaking tao sa loob

"Anong hindi makakayanan!? Pulis kayo diba!? High professional police kayo at kayo ang pinili namin dito kasi alam naming magaling kayo! Kaya anong hindi kaya!?!" Bulyaw ni mama

Binuksan ko naman ang pintuan ng dahan dahan ngunit hindi parin nila ako napansin. Nagtungo ako sa isang bakanteng upuan katabi ni kuya Raymond na natutulog.

"Magbabayad kami ng malaki, hustisya lang ang gusto namin." Napatingin ako nang magsalita ulit si papa

Nakita ko naman ang pagtingin niya sa akin, binalik niya ulit ang tingin niya sa mga pulis at nagsalita muli.

"Pag usapan natin to bukas, nice meeting you officers." Matigas na sambit ni papa, tumayo siya gayon din ang mga pulis at nakipagkamayan sila sa isat isa.

-

It's Tuesday noon now and I'm still here inside the room, ako nalang ang naiwan ngayon. I don't feel myself starving and I don't want to go outside the room cuz I'm not in the mood to entertain anybody.

"Hey Bianca hindi ka ba kakain?" Someone asked and sit the vacant chair infront of me

It is Jane, wearing her concern look and worried eyes. Pilit siyang ngumiti sa akin at hinawakan ang kanang kamay ko.

"Kain tayo libre na kita" She offered

I weakly smile at her, "Wala akong gana Jane ikaw nalang"

"Dali na wag ka ng magmukmok diyan" pag-anyaya niya pa

"Hindi ako gutom." Pagtanggi ko at kinuha ng kamay niyang nakahawak sa akin.

Hindi siya tumugon agad matapos kong sabihin iyon at mukhang pinakikiramdaman niya ako.

"Alam mo Bianca noong araw na iyon alam kong may masamang mangyayari eh" sambit niya, hindi naman ako nagsalita pero pinakikinggan ko siya.

"Noong nabangga moko at nagmamadali kang umalis ng araw na yun, alam kong may panganib na mangyayari." Dagdag niya pa

"Ano bang sinasabi mo?" Tinitigan ko siya ng naiirita, wala akong balak na makinig ng kwentong pambata ngayon.