When we were 18...

Chapter 1

Nicole's POV
*ΝΤΡΙΝΝΝΝΝ*
Γαμω το άθλιο ξυπνητήρι.Δηλαδη πως τα φτιάχνουν έτσι τα ξυπνητήρια ώστε να ξυπνάνε και πεθαμένους;Όπως καταλάβατε η ώρα είναι 7:15 και εγώ κατεβάζω χριστοπαναγιες.Μετα από πολύ ζόρι αποφάσισα να σηκωθώ.Αφου ετοιμάζομαι κατεβαίνω στην κουζίνα.Οι γονείς μου έχουν ήδη φύγει για τη δουλειά όποτε με άφησαν με τον αδερφό μου.Α ναι!Εχω και έναν μεγαλύτερο αδερφό τον Louis ο οποίος φυσικά τώρα είναι στο 15ο όνειρο.Με περνάει 1,5 χρόνο και από τότε που τελείωσε το λύκειο κοιμάται σαν το βόδι.Εχει αποφασίσει να μην σπουδάσει και να ασχοληθεί με τη μουσική.Οπως καταλαβαίνετε θα γίνει Τρίτος Παγκόσμιος και αυτός θα κοιμάται ανενόχλητος.Τελος  πάντων δεν θέλω να αργήσω στο σχολείο.Σε 2 μήνες δίνω πανελλήνιες και έχω αγχωθεί παρά πολύ.Μιας και έχουμε τελειώσει την ύλη μας έχουν αφήσει χαλαρά όποτε από αύριο θα είμαστε σπιτι για να διαβάσουμε και θα κάνουμε μερικά επαναληπτικά μαθήματα μέσω Skype.Αφου ήπια έναν ωραιότατο καφέ έφυγα για το σχολείο.Καθως προχωρούσα ακούγοντας τη μουσικουλα μου άκουσα κάποιον να με φωνάζει.Γυρναω και βλέπω τον Zayn.Παρα πολύ όμορφα.Ο Zayn είναι ο κολλητός του αδερφού μου και επίσης ο πρώην κολλητός μου.Με τον Zayn ήμασταν κολλητοί στο γυμνάσιο αλλά από τότε που αρρώστησε η μαμά του από καρκίνο του πνεύμονα  έχει γίνει πιο απότομος και τώρα θεωρείται ο λεγόμενος player του σχολείου.Καταλαβαινω ποσο δύσκολο είναι αυτό που περνάει αλλά δεν νομίζω ότι το να αλλάζει τις κοπέλες σαν τα πουκάμισα είναι η κατάλληλη λύση για να ξεχαστεί.
«Γεια σου φραουλιτσα»μου λέει βγάζοντας με από τις σκέψεις μου.
«Γεια» απαντάω στριφογυρίζοντας τα μάτια μου ακούγοντας το φραουλιτσα
«Σχολείο πας;»
«Έτσι λέω.Που άλλου μπορεί να πήγαινα στις 8 το πρωί;»τον ειρωνευομαι
«Καλά ντε.Αντε πάμε μαζί»
Προχωράμε και οι δυο αμίλητοι.Θελω πολλά να τον ρωτησω αλλά δεν ξέρω πως θα αντιδράσει.
«Εμμ Zayn;»
«Ριχτο»
«Πως είναι η μαμά σου;»ρωτάω κοιτώντας το έδαφος
«Τα ίδια.Η κατάσταση της είναι σταθερή αλλά δεν θα βελτιωθεί» λέει αποφεύγοντας να με κοιτάξει
Δεν λέω τίποτα.Απλα τον αγκαλιάζω σφιχτά.Ξερω δεν το περίμενε αλλά στο τέλος με έσφιξε στην αγκαλιά του.Μετα από λίγο φτάσαμε στο σχολείο.Αφού με χαιρέτησε με παράτησε εκεί και πήγε στον άλλον κολλητό του τον Liam.Εγω απλά έμεινα να κοιτάω το κενό.
«Εεεε ξυπνα ρεεεε»άκουσα μια γνωστή φωνή να με φωνάζει
Όπως περίμενα είναι η κολλητή μου η Taylor.Ειμαστε κολλητές από τα 3 όταν και  οι δυο πήγαμε στον ίδιο παιδικό σταθμό.Απο τότε είμαστε αχώριστες.Ειμαστε εγώ,η Taylor και φυσικά η άλλη μας κολλητή η Aria.Η Aria είναι 2 χρόνια μικρότερη μας αλλά αυτό ποτέ δεν υπήρξε πρόβλημα.Ειμαστε η 3αδα φωτιά όπως μας αποκαλούν ο αδερφός μου και η παρεα του.
«Ξύπνια είμαι μαρη τι θες»της λέω
«Είδα πως ήρθες με τον Zayn.Τι παίχτηκε;»με ρωτάει με νόημα
«Τι να παίχτηκε δηλαδη;Απλά με πέτυχε στον δρόμο και ήρθαμε μαζί»
«Ας το πιστέψω για την ώρα»
«Η Aria;»την ρωτάω για να αλλάξω θέμα
«Μου έστειλε μήνυμα πως εχει πονοκέφαλο όποτε δεν θα έρθει σήμερα»
Μετά από 7 βασανιστικές ώρες χτυπάει το κουδούνι.
«Πάμε για κανέναν καφέ ρε;»με ρωτάει η Taylor
«Εμμ πρέπει να πάω κάπου άμα θες πάμε άλλη μέρα»
«Οκευυ τα λέμε»μου λέει και φεύγει
Περπατάω για αρκετή ώρα μέχρι που φτάνω στον προορισμό μου.Παιρνω μια βαθειά ανάσα και μπαίνω μέσα.

❤️