When we were 18...

Chapter 29

Aria's POV

Καθόμαστε όλοι στο σπιτι του Louis και συζητάμε όλα όσα είπε ο Zayn σε μένα και την Taylor.

«Δεν θα κάτσει να τον ακούσει με τίποτα»είπε ξεφυσώντας ο Niall

«Καλά προφανώς.Και δεν είναι πως λέει χαζομάρες.Εχουν μια βάση αυτά που λέει»είπε ο Harry που προσπαθούσε να επεξεργαστεί όλα όσα άκουσε

«Παιδιά ηρεμήστε λίγο.Χθες έφυγε η κοπέλα.Εγώ λέω να την αφήσουμε να ηρεμήσει όσο λείπει και όταν γυρίσει με το καλό βλέπουμε τι κάνουμε»είπε η Violet και όλοι συμφωνήσαμε εκτός από τον Louis που φάνηκε κάπως διστακτικός

«Louis όλα καλά;Δεν έχεις πει κουβέντα από τότε που σας είπαμε όσα μας είπε ο Zayn»είπα

«Δεν ξέρω ρε συ.Συμφωνώ πως έχουν μια λογική αυτά που λέει αλλά μου φαίνεται πως ξεχνάτε το γεγονός ότι αυτοί οι 7 μήνες βασίστηκαν σε ένα ψέμα.Και επιπλέον πλήγωσε την αδερφή μου.Θέλω πολύ να τον πιστέψω γιατί είναι ο Zayn που τον έχω σαν αδερφό μου αλλά δεν μπορώ»είπε κοιτώντας το πάτωμα

«Έχεις δίκιο δεν μπορώ να πω αλλά είναι φίλος μας.Συμφωνούμε όλοι πως έκανε τεράστια βλακεία αλλά βλέπεις και εσυ πως το μετανιώνει κάθε μέρα.Την αγάπησε πραγματικά από το πρώτο τους φιλί.Είναι φίλος μας και μας χρειάζεται»είπε αποφασιστικά η Taylor

«Συμφωνώ.Και επιπλέον είναι ήδη χάλια που έχασε την Nicole.Αν χάσει και εμάς δεν ξέρουμε που θα φτάσει»είπε ο Liam

«Οκευυ υποθέτω πως έχετε δίκιο.Εξάλλου δεν είναι και ότι καλύτερο να περνάς τις διακοπές των Χριστουγέννων μόνος»είπε ο Louis και η Taylor τον αγκάλιασε

[...]

Μετά από αρκετή ώρα αποφασίσαμε να το διαλύσουμε και να γυρίσουμε σπίτια μας.

Περπατούσα μαζί με τον Liam πιασμένοι χέρι χέρι.

«Θες να σε πάω σπιτι ή να πάμε καμία βόλτα;»με ρώτησε

«Δεν φαντάζεσαι πόσο θα ήθελα να πάμε βόλτα αλλά δυστυχώς πρέπει να γυρίσω σπιτι για να διαβάσω»είπα και έκανα μια γκριμάτσα απογοήτευσης

«Ακόμα και μέσα στις διακοπές διαβάζεις εσύ;»με ρώτησε

«Ε με τους γονείς που έμπλεξα δεν έχω άλλη επιλογή»είπα αγανακτισμένη και ο Liam με αγκάλιασε

«Πότε θα τους πεις για μας;»με ρώτησε πιάνοντας με απροετοίμαστη

«Τα έχουμε πει αυτά.Δεν νιώθω έτοιμη να τους μιλήσω για εμάς.Ακομα τουλάχιστον»του απάντησα