When we were 18...

Chapter 2

Παίρνω μια βαθειά ανάσα και μπαίνω μέσα.

Η χαρακτηριστική μυρωδιά της απόλυτης καθαριότητας με κατακλύζει.Ειχα πολλά χρόνια να έρθω στο νοσοκομείο.Γενικοτερα αποφεύγω να πηγαίνω σε νοσοκομεία.Μου φέρνουν μια θλίψη και μια μελαγχολία.Ηρθα να δω τη μαμά του Zayn.Μου έχει σταθεί σαν δεύτερη μάνα και θέλω να είμαι δίπλα της .Δεν είπα τίποτα στον Zayn γιατί δεν ήξερα πως θα το πάρει και επίσης δεν είχα όρεξη να μαλώσουμε.Αφου φτάνω στο δωμάτιο της χτυπάω την πόρτα απαλά.

«Περάστε»ακούω την αδύναμη φωνή της από μέσα
Με το που την βλέπω η καρδιά μου είναι έτοιμη να σπάσει.Ειναι χλωμή πια και ένα αχνό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπο της μόλις με βλέπει.

«Nicole αγάπη μου τι κανεις;»με ρώτησε με όση δύναμη της έχει απομείνει.
«Μια χαρά εσείς;»της απαντάω και κάθομαι σε μια καρέκλα δίπλα στο κρεβάτι της.

« Εδώ κορίτσι μου ταλαιπωρούμαι αλλά έχω αποδεχτεί το γεγονός ότι θα φύγω σε λίγες μέρες»μου λέει και ένα δάκρυ κυλάει από τα μάτια μου

«Δεν θέλω να κλαις.Οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν, έτσι είναι η ζωή.Υπαρχει ένα καλύτερο μέρος για όλους μας μετά από εδώ»μου λέει και μου σφίγγει το χέρι.
«Έχετε δίκιο.»
«Nicole μου θέλω να σου ζητήσω κάτι»
«Πείτε μου»
«Ο Zayn ξέρει ότι σε λίγο θα φύγω.Θα ήθελα να του σταθείς όσο περισσότερο μπορείς σε αυτό και να τον βοηθήσεις.Ξερω ότι είναι δύσκολο αυτό που σου ζητάω αλλά επίσης ξέρω πως είσαι ο μόνος άνθρωπος που θα ακούσει»

Έμεινα άφωνη με τα λόγια της.Δεν μπορώ να της πω όχι.Ξερω τον Zayn πολύ παραπάνω απ'οτι θα περίμενε ο καθένας.
«Εννοείται πως θα το κάνω.Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να τον κάνω να μου ανοιχτεί αλλά αυτός κλείνεται όλο και περισσότερο.»
«Είναι η αντίδραση του σε όλη την κατάσταση.Ο Zayn είναι από τους ανθρώπους που δεν θέλουν να κάνουν ορατά τα συναισθήματα τους.»μου εξηγεί και καταλαβαίνω πως ανησυχεί πολύ για τον Zayn και το μέλλον του.

«Θα κάνω ότι μπορώ σας το υπόσχομαι»της λέω και την αγκαλιάζω
Ξαφνικα η πόρτα ανοίγει και καθώς γυρνάω βλέπω έναν ξαφνιασμένο Zayn να στέκεται στην πόρτα και να μας κοιτάει.Ποσο μάλλον εμένα.

«Εμμ εγώ να φεύγω.Χαρηκα πολύ που σας είδα»λέω στη μαμά του
«Και εγώ κορίτσι μου και σε ευχαριστώ πολύ»
Βγαίνω από το δωμάτιο και προχωράω προς την έξοδο.

«Nicole!»ακούω τον Zayn να με φωνάζει
«Πες μου»
«Πως και ήρθες να δεις τη μητέρα μου;»
«Το σκεφτόμουν πολύ καιρό και αποφάσισα να έρθω να τη δω.Ξερεις ποσό κοντά μου τη νιώθω.»του εξηγώ
«Ναι ξέρω»λέει και κοιτάει το πάτωμα
«Θύμωσες;»τον ρωτάω
«Εννοείται πως όχι απλά ξαφνιάστηκα»
«Ωραία να πηγαίνω εγώ.Τα λέμε»τον χαιρετάω και φεύγω.