When we were 18...

Chapter 23

Nicole's POV

«Nicole!Nicole ξύπνα!»άκουσα τον Zayn να μου λέει καθώς με σκουντούσε για να ξυπνήσω

«Μμμ τι έγινε;»ρώτησα μόλις άνοιξα τα μάτια μου.Ο σβέρκος μου έχει πιαστεί φοβερά!Λογικά επειδή όλο το βράδυ κοιμήθηκα πάνω στην ώμο του Zayn.

«Μπήκε ο γιατρός στο δωμάτιο του Louis για να τον δει»μου είπε

«Τι ώρα είναι;»τον ρώτησα

«8.00.Θες να σου φέρω καφέ;»με ρώτησε

«Αν δεν σου κάνει κόπο»του είπα και εκείνη την ώρα βγήκε ο γιατρός.Κατευθείαν πήγαμε προς το μέρος του

«Γιατρέ τι έγινε;Πως είναι;»ρώτησα με την καρδιά μου να χτυπάει πολύ δυνατά

«Τα ευχάριστα νέα είναι ότι ο κύριος Tomlinson ξύπνησε και θα μπορέσετε σε λίγο να τον δείτε»μας είπε και κάπως ανακουφιστηκα.Οπα κάτσε.Υπαρχουν και δυσάρεστα;

«Υπάρχουν και δυσάρεστα;»ρώτησε ο Zayn διαβάζοντας τη σκέψη μου

«Το ατύχημα του άφησε κάποιες παρενέργειες»μας ενημέρωσε

«Τι παρενέργειες;»ρώτησα μπερδεμένη.Με το τσιγκέλι θα του θα βγάζουμε;

«Πρόκειται για μια μικρή απώλεια μνήμης.Θυμαται πρόσωπα και γεγονότα απλά έχουν διαγραφτεί από τη μνήμη του πρόσφατα γεγονότα και συναισθήματα»μας ενημέρωσε

«Μισό λεπτό.Δηλαδή λέτε πως μας θυμάται όλους αλλά δεν θυμάται τι έγινε για παράδειγμα πριν 4 μήνες;»ρώτησε ο Zayn προσπαθώντας να καταλάβει

«Ακριβώς.Δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας.Είναι τελείως προσωρινό»μας είπε ο γιατρός

«Εμείς μπορούμε να κάνουμε κάτι;»τον ρώτησα

«Συνήθως επανέρχεται από μόνος του αλλά αυτό που μπορείτε να κάνετε για να τον βοηθήσετε να θυμηθεί είναι να τον πάτε σε μέρη που συνέβησαν πρόσθετα γεγονότα ώστε να τα ξαναζήσει»μας εξήγησε

«Μάλιστα.Ευχαριστούμε πολύ»του είπαμε και έφυγε

Καθίσαμε με τον Zayn στις καρέκλες χωρίς να μιλάμε.Ειμαι σίγουρη πως σκεφτόμασταν το ίδιο πράγμα.

«Σκέφτεσαι αυτό που σκέφτομαι;»τον ρωτάω

«Ο Louis δεν θα θυμάται τα αισθήματα του για την Taylor έτσι;»είπε ο Zayn

«Ναι.Πως της το λέμε;»τον ρώτησα

«Δεν ξέρω.Οκέι ας ηρεμήσουμε και ας πάρουμε τους άλλους και να τους πούμε να έρθουν εδώ να τους εξηγήσουμε την κατάσταση»είπε ο Zayn σε μια προσπάθεια να με ηρεμήσει