My Work Partner || Jjk.

Chapter 42.

Η μουσική που αντηχεί στ' αυτιά σου τόσο δυνατά λες και στέλνει σήματα Μορς σε ολόκληρο το νευρικό σου σύστημα,ήταν κάτι που ακόμα και στα 25 μου δεν θα συνήθιζα ποτέ.
Συν την μυρωδιά του τσιγάρου.. Μόνο όταν τα είχα με τον Jimin,έστω γι αυτό το μικρό χρονικό διάστημα,έπρεπε να την συνηθίσω,αν και δεν κάπνιζε τόσο πολύ.

Με το που πάτησα το πόδι μου μέσα στο κτίριο,ένιωσα όλα τα βλέμματα να με καίνε.
Φυσικά και θα με πρόσεχαν με τέτοιο φόρεμα που είπα να φορέσω.
Αλλά έφταιγε και η ταινία. Είχαν κυκλοφορήσει τα πρώτα posters οπότε με αναγνώρισαν αρκετοί.

Πολύς κόσμος ήρθε να με ρωτήσει για φωτογραφία,και δεχόμουν τον καθένα με ένα πλατύ χαμόγελο.

'Τι όμορφη που είναι από κοντά;'
Άκουσα μια κοπέλα να λέει στην φίλη της.

'Νομίζω είναι μεγαλύτερη από τον Jungkook όμως.'
Γύρισα το χαμόγελο μου σε μια στραβή γκριμάτσα.

Έλεος ρε παιδί μου,γιατι στέκονται σε κάτι λεπτομέρειες..

Κι έτσι όπως γύρισα το κεφάλι μου,είδα τον Jungkook να βγάζει φωτογραφίες με θαυμάστριες.
Τι όμορφος που ήταν..Όπως πάντα δηλαδη.

Δεν με είχε προσέξει ακόμα,και πήγα να κάτσω μαζί με τους υπόλοιπους στο τραπέζι που είχαν πιάσει.
Τους χαιρέτησα όλους με ένα ζεστό χαμόγελο.

Α-Τι όμορφη που είσαι σήμερα Nataly μου; Και τις άλλες μέρες δηλαδή αλλά σήμερα φυσάς! Ήρθες για να περάσεις καλά και φαίνεται!

Είπε ο Andrew καθώς με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω. Γέλασα ντροπαλά κι ένιωσα ένα χέρι γύρω απ' την μέση μου.
Τα χείλη μου σχημάτισαν μια ευθεία και τα μάτια μου άνοιξαν ορθάνοιχτα,περισσότερο γιατί τρόμαξα δηλαδή.
Κάποιος άφησε δίπλα μου ένα ποτό.
Γύρισα να αντικρίσω την ψηλότερη φιγούρα.

Jk-Το ποτό είναι για σένα. Πολύ όμορφη είσαι σήμερα.

Έβαλα μια τούφα πίσω απ' το αυτι και πήρα το ποτό στα χέρια μου.

Ν-Σε ευχαριστώ.
Του είπα ντροπαλά.

'Ααα Nataly,δεν σου είπα!'

Γύρισα την προσοχή μου στα παιδιά που με φώναζαν και πήγα να κάτσω δίπλα τους,αφήνοντας τον Jungkook μόνο.

[....]

Ποτό μετά το ποτό,ο χωρος αρχισε να γυρίζει και τα αυτιά μου να βουίζουν ασταμάτητα. Είχα καταλάβει πως ήπια λίγο παραπάνω απ' όσο θα 'πρεπε,αλλά είχα πλήρη επίγνωση σε ό,τι κάνω.
Ίσως όχι σε ό,τι λέω.