Dwa Światy - Harry Potter i Percy Jackson crossover

Rozdział piąty

Percy i Annabeth nie spali wiele tej nocy, ale mimo to żadne nie wypuściło drugiego z uścisku. Zbliżało się śniadanie, jednak podzielali niechęć do jedzenia w tym momencie i wejścia w interakcję z innymi ludźmi.

- Kiedy ostatnim razem widziałem się z ojcem wspomniał o tym, że chce mnie zabrać do Atlantydy. - zaczął Percy z ramieniem owiniętym wokół tali Annabeth i jej plecami przyciśniętymi do siebie. - Nie miał na myśli kilku dni jak wcześniej, tylko tygodnie.

- To dobrze. - odwróciła się tak, że patrzyła mu teraz w oczy.

- Nie jestem tego taki pewien. - przymknął oczy. - Wie, że obawiam się mojej mocy i nie wykorzystuję w całości. Chce abym znał własne granice, ale...

- Boisz się ich. - dokończyła za niego. - Tego gdzie one są.

Pokiwał głową.

- Hefajstos powiedział mi kiedyś, że nie znam własnej potęgi, ale...

- Nie. - przerwała mu stanowczo. - Nie będziesz o tym myślał, ponieważ to tak jak z bitwą, Percy, samo gdybanie i rozmyślanie może bardziej cię skrzywdzić niż sama bitwa.

Pocałowała go mocno.

- Nie jesteś sam i pamiętaj o tym.

- Co ja zrobiłem żeby na ciebie zasłużyć. - uśmiechnął się do niej krzywo, a ona szturchnęła go w bok.

Rozległo się pukanie do drzwi i po odpowiedzi Annabeth wszedł Will.

- Wy dalej w łóżku? - podniósł brwi.

- Kto wygrał zakład? - zapytał Percy doskonale wiedząc, że Thalia i Nico obstawiali czemu ich nie ma.

- Właściwie to Hazel miała rację, ale ona nie zakładała się. - uśmiechnął się promiennie, a Annabeth pokręciła głową i stwierdziła, że zachowują się gorzej od jej braci, kiedy mieli pięć lat. Kiedy zniknęła za drzwiami od łazienki Will spojrzał na Percy'ego i zmierzył go spojrzeniem.

- Żadne z was nie spało dobrze.

To nie było pytanie, a stwierdzenie, ale Percy mimo to pokiwał głową. Nie było sensu go oszukiwać, Will był uzdrowicielem i miał wystarczająco dużo doświadczenia z półbogami, a zwłaszcza pewnym marudnym synem Hadesa, aby widzieć takie rzeczy. Wiedział również, że nie ma sensu pytać czy są w porządku, ponieważ doskonale zdawał sobie sprawę z prawdy. Więc zamiast tego powiedział:

- Jeśli któreś z was potrzebuje czegoś, jestem do dyspozycji. - uśmiechnął się i dodał już mniej poważnie. - Śniadanie już jest na stole, więc jeśli chcecie coś zjeść to radziłbym się pośpieszyć.

Kiedy Will wyszedł Percy westchnął i zaczął powoli ubierać. W ciągu kilku minut on i Annabeth schodzili już po schodach, starając się, aby jak najmniej osób zobaczyło ich wyczerpanie.

***

Po oczyszczeniu Harry'ego ze wszystkich zarzutów atmosfera w całym domu była lżejsza. Pani Weasley musiała notorycznie krzyczeń na bliźniaków i Ginny, żeby przestali śpiewać, a właściwie wrzeszczeć "wyszedł z tego" i wbrew wszelkim pozorom półbogowie nie byli lepsi.

Podczas śniadania Hermiona rzuciła listy z Hogwartu, całkiem sporo listów, biorąc pod uwagę ilość nastolatków w domu.

*

- W samą porę, myślałem już, że zapomnieli, zwykle przychodzą wcześniej niż teraz... - mamrotała Hermiona.

Listy zawierały dwa kawałki pergaminu, jeden był zwykłym przypomnieniem, że semestr rozpoczyna się pierwszego września, drugi mówił, jakie książki będzie potrzebował w nadchodzącym roku.