That Serge Madrigal

CHAP 49

Venne Serge ❤

Malugod akong binati ni Lola Mely. Sa loob ng halos ilang buwan, hndi ko na pala sya napapansin. Bakas na bakas na ang kanyang katandaan. Pero isa pa rin syang magiliw at tapat na naglilingkod saming pamilya.

"Serge. Anak, kamusta ka na?"-nagaalala nyang tanong habang pinagmamasdan ang aking kabuuan.

She's actually examining me while her hands on my shoulder with a pair of her teary eyes.

"Nagaalala na ako sayo. Ano na ba talagang nangyayare ha?"

I automatically got her back and pulled her in a deep hug. Ngyon na lang uli ako nakayakap ng isang yakap ng pagkalinga. And this feeling? Argh. This is HEAVEN.

"Thanks Manang, I missed you so much. Sorry kung hndi na halos tayo nagkakausap."

Umiling sya at pinahid ang luha. "Wag mo kong isipin, naiintindihan kong may pinagdadaanan ka."

She's always like this. Sya ang yayang kinamulatan ko mula bata ako. Kilalang-kilala nya ako at ganon din ako sa kanya.

Muli ko syang niyakap sa ikalawang pagkakataon nang mas mahigpit.

"Sinusundan mo ba sya?"

Is she talking about--??

"Andito nga po si George?"-paniniguro ko at ibinaba ang mga gamit sa gilid ng upuan. "Hndi ko kase alam kung saan sya hahanapin. Nagbakasakali lang ako rito."

"Hindi ka nagkamali, anak. Kanina pa syang nandito. Kasama nya ang lola at mga magulang mo roon sa taas."

"WHAT? AGAIN!? Ano ho bang kailangan nila kay Georgina?"

Pinakalma nya ako at sinenyasan na manahimik para wala ng gulo pa. "Hindi ko alam kung anong nangyayare ngyon sa pamilya nyo. Pero Serge, wag mong kalilimutan na andito lang ako. Maaasahan mo ko, anak."

"Salamat La, kailangan ko ngyong pumunta don."-isinenyas ko ang itaas.

Tumango-tango sya. "Siguro nga. Sige, humayo ka na roon. Maghahanda kami rito sa baba ng pananghalian."

I tapped her back and kissed her on cheeks. "Salamat uli La. Akyat na ako."

I went upstairs with all of my best. I encouraged myself to go further and be braver this time. Aaminin kong kinakabahan ako ngayon, hndi ako takot sa kanila, pero natatakot ako sa maaari nilang gawin. Lalo na si Mama. Ayaw na ayaw nya na susuwayin sya. Lahat ng iuutos at gusto nya ay marapat lamang na sundin. Siya ang batas. Yan ang paniniwala nya. Paniniwala na noon ay pinaniwalaan ko rin. Pero nang makilala si George, natuto ako kung paano ilabas ang tunay na katapangan. Ang tapang na para ipaglaban ang sariling kagustuhan.

I opened the door, at pawang walang nagulat sa mga ito. Obviously, maybe they are all expecting me to be here.

Napanatag ang loob ko nang makita ko ang babaeng hinahanap ko. Our eyes met, she's actually staring at me as is.

She's simply sitting on a lawn chair beside my Dad. Then infront side of the table, I found Mama herself on a swivel chair. She grinned, like of winning something. My Mom, still on a poker face, she's just standing there.

As I entered the room, they are all in silence.

Tumikhim ako para magsimulang magsalita. "I just went here for her."-inginuso ko si Georgina na ngyon ay nakatungo habang ang kanyang bag ay nananatiling nakasukbit sa balikat nya.

Siguro nga ay kararating rin lamang nya rito.

Nananatili silang tahimik. "George halika na, umuwi na tayo."-yaya ko rito. Pero hndi nya man lang ako tinapunan ng tingin.